De temperatuur is vandaag in m'n atelier niet boven de vijf graden uitgestegen, dus het lijmen heb ik maar achterwege gelaten. Maar omdat ik weer kan zagen ben ik toch een stapje verder gekomen. Onder het hakblok komt een lade en daaronder een plateau voor een doos waar het oude papier in kan. Daarvoor kon ik vandaag de plankjes zagen en op dikte schaven. Op de foto zitten ze slechts geklemd, bij de laatste lijmronde (de achterste rij blokken met poten zitten wel aan elkaar, maar nog niet aan de rest van het blok) worden ze met LAMELLO'S en lijm aan de poten verbonden. Dat moet in één keer gebeuren om een hecht geheel te krijgen.
Een hakblok moet 'body' hebben, het moet niet meeveren als er met een flink hakmes op geslagen wordt en het mag ook niet splinteren. Een echt slagersblok weegt een paar honderd kilo.
Die 'body', dat draagvlak krijg je door 'kops' hout te gebruiken. De meeste hakblokken worden gemaakt van beukenhout, een houtsoort die na goede droging niet veel vervormt. De reden dat zo'n blok opgebouwd wordt door kleinere blokken aan elkaar te verbinden is (denk ik) tweeledig. Ten eerste zijn die blokken doorgaans groter dan de doorsnede van een stam, je kunt het dan niet uit één plak van de stam halen en ten tweede is het gewoon sterker en praktischer. Bij de samenstelling van het blok is het zaak de nerf van het hout 'haaks' op elkaar te krijgen, dat vangt niet alleen éénzijdige vervorming op, maar voorkomt ook dat het hakmes 'zich in het hout vastzet'. Sla maar eens met een scherp mes op de kopse kant van een plank, in de ene richting kom je er nauwelijks in en in de andere klief je het hout bijna.
Vroeger werden de blokken van slagershakblokken onderling verbonden door middel van een 'zwaluwstaart' verbinding, ik weet niet eens of ze toen ook verlijmd werden. In plaats van die zwaluwstaarten heb ik nu 'veren' gebruikt van een precies passend latje van kersenhout.
Voor zo'n zwaluwstaartverbinding heb je nog meer materiaal nodig, wat het blok alleen maar duurder maakt.
Omdat ik met het hakblok niet verder kon heb ik het tweede kommetje afgemaakt! Ook bij deze ging het mis toen ik het omdraaide en in de klauwplaat vastzette om de onderkant af te draaien. Gelukkig viel de beschadiging deze keer mee en kon ik het proces afronden. Ik heb het meteen in de olie gezet.
De wand dorst ik niet dunner te maken, want zoals te zien is, treden er ook hier al scheuren op.
Maar toch een leuk resultaat voor een eerste poging, of niet soms?
Een prachtig resultaat en bedankt voor de heldere uitleg.
BeantwoordenVerwijderenMaria van Kesteren zou jaloers kunnen zijn !
BeantwoordenVerwijderenth.
Van Maria zou ik heel veel willen en kunnen leren ware het niet dat ik een eigenwijs ventje ben die zelf het wiel uit wil vinden!
BeantwoordenVerwijderen... ik heb wel eens een verhaal gelezen over de miljarden bacteriën die zich thuis voelen op zo'n hakblok, waar ga je het mee behandelen als het klaar is?
BeantwoordenVerwijderen...ik heb zelf van die lullige nylon dingen van de HEMA en zelfs daar zie je de groeven kleuren, ik behandel ze dan met bleek en hoppa, een spierwitte snijplank!
... gelukkig zijn we als mens aardig resistent tegen deze onverlaten....maar soms ;-)
@Arjen...
BeantwoordenVerwijderenEen stukje tekst te vinden op: forum.www.trosradar.nl/viewtopic.php?t=63432
*
Tijdens de proeven werden er 10 miljoen bacteriën aangebracht op de verschillende snijplanken. Aangetoond werd dat de bacteriën aanmerkelijk betere overlevingskansen hadden op planken van kunststof en roestvrij staal: na twee uur zijn er nog tussen de 300.000 – 500.000 bacteriën te vinden op de kunststof/stalen snijplanken en zelfs na vijf uur zijn er nog steeds duizenden actieve bacteriën.
De bacteriën worden gedood op hout
Op houten snijplanken verdwijnen de bacteriën daarentegen in snel tempo. Na twee uur is 99,9% van de bacteriën dood – en in sommige gevallen kan men zelfs na een uur al geen spoor van bacteriën meer terugvinden op de houten snijplanken.