POLITIEKE PARTIJ


VITRA Weil am Rhein mei 2010
Wat een schoonheid, rust en vrijheid.

Stel je eens voor dat de peilingen juist zijn en dat die pleeveevee bij verkiezingen werkelijk de grootste 'partij' geworden blijkt te zijn. Dan hebben onze Lage Landen, maar ook Geert en zijn kiezers een probleem. De Nederlanden omdat zij iets krijgen waarvoor zij kozen zonder te beseffen wat ze zichzelf aan zouden doen, en Geert omdat hij wel een partij ambieert maar geen leden wil.
Ik begrijp zijn geswitch wel, hij ziet de bui al hangen en daarmee de neergang van zijn 'kindje', hij heeft nooit genoeg capabele mensen om alle posten te bemannen die zijn politiek clubje toegeschoven zou krijgen. Het geharrewar in Den Haag en Almere moet een schrikbeeld voor hem zijn.

Dat red je niet met klaarstoomklasjes en in de haast opgeroepen stagiaires.

Ik denk dat ik de SRV nieuw leven inblaas en de partij voor schoonheid, rust en vrijheid van ruimte opricht, en me terugtrek op Rottumeroog.

VANWAAR THAIS?

Een paar keer per jaar gaat mijn lief de hort op en moet ik voor mijzelf koken. Meestal mag ik eerst de restjes in de koel- en vrieskast opmaken (daar kan ik al dagen mee toe) voordat ik eigen initiatief moet ontplooien. Naast het ontdooien en opleuken van een pizza zijn roerbakgerechten mijn favoriet. Ik sla daarvoor stukjes vlees of kip in, snij ze klein en vul het vlees aan met groente. Spul uit onze eigen tuin of anders gekocht bij de dorpssuper. Vandaag vond ik een bakje met stukken 'Scharrelkip Bretonse Boerenkip'. Op het etiket met de prijs zou moeten staan waar deze 'scharrelkip' vandaan komt, maar dat staat er niet. Ik deed het in de wok samen met een pak 'Thaise roerbak groente'. Als je kijkt op het lijstje ingrediënten is daar niets Thais aan: prei, kool, paksoi, paprika, ui en peper. Wat maakt het Thais, de paksoi? Om het nog exotischer te maken deed ik er twee in de tuin gevonden geschubde parasolzwammen bij. De smaak van de Bretonse Boerenkip was niet beter dan van een 'plofkip'. Ik zou graag willen weten waar en hoe het beestje opgegroeid is.

Het was lekker, maar heb ik nu Thais gegeten?

H A A G S E H A A N T J E S

Links- dan wel rechtsom

En de politici zich maar afvragen waarom de burger zich van de politiek afwend. Wat een Haags gek(r)onkel! Wat een poppenkast. Trix zou hier nu echt moeten ingrijpen, laten zien dat ze er niet voor spek en bonen zit.
'Achterbank' Geertje blijkt nu ook niet vies te zijn van gekonkel en gekronkel in Haagse peeskamertjes waar hij zo op tegen is! Ik hoop dat zijn kiezers dat ook inzien en zich niet blind staren op een blank 'Vaterland', gespeend van vreemde invloeden.
Maxime is nog valser en machtsbeluster dan ik ooit had kunnen bevroeden, zijn ogen zijn giftiger dan de tanden van een cobra.
Pappa Rutte zegt geen spelletjes te spelen maar hij doet niet anders, zolang hij de winnaar maar mag zijn. Uit zijn gezicht verdwijnen langzaam maar zeker alle menselijke trekjes die hem geloofwaardig zouden maken. Maar ook Job heeft 'dan wel dan niet' trekjes die mij doen twijfelen en Femke mag wat mij betreft de bühne op, publiek heeft ze al. Roemer en consorten moeten vooral vanuit de bankjes alert zijn en tegendraads blijven.

Het land NEDERLAND is ook maar bedacht, net als het land BELGIE. (Om in de buurt te blijven). Zoals ook nu EUROPA is bedacht, een samenraapsel van totaal verschillende volkeren en religies. Het CDA, maar ook Groen Links is ook een samenraapsel van enigszins overeenkomend gedachtengoed. Het kan lang goed gaan, maar eens gaat het knagen. Op zeker moment wordt duidelijk dat er niet te overbruggen verschillen zijn en wil een ieder zijn/haar gelijk.
Ik ben niet voor het afpalen van land, grenzen trekken met wachtposten, prikkeldraad en hoge muren .
Ik ben voor vrij verkeer over de gehele wereld, voor alle volken, vissen en warmbloedige dieren. Zo was het eens en daar moeten we naar terug. De één wil rondtrekken, de ander is honkvast. Vogels kennen niet anders. Mensen moeten zo nodig barrières opwerpen en hele gemeenschappen deporteren of zelfs ter dood brengen.
Mensen willen leven (werken om te eten), maar veel mensen willen meer, die willen macht en macht is overheersen, jouw wil opleggen aan de buurman zodat niet jij maar hij zijn grens verlegt! Macht is het grootste kwaad door mensen bedacht, macht is voor sommigen het hoogst haalbare.
En bij macht gaat het niet om die kiezers die jou die macht bezorgd hebben, (de achterban, de partijleden) maar uitsluitend om eigenbelang, de afgelopen dagen maken dat meer dan duidelijk.

Mijn geloof in de politiek is tot ver onder het nulpunt gedaald, ik vond het altijd een recht en een plicht mijn stem uit te brengen, maar ik kan mij voorstellen dat ik de volgende ronde aan mij voorbij laat gaan.

B I Z A R O N G E L U K

Deze rollen hooi of stro zie je door heel Europa liggen. Op vlak land, maar ook op hellingen. Dit is een foto uit 2007 gemaakt in Schotland.
Die manshoge rollen van ruim 300 kilo worden door hun eigen gewicht als ze wat langer liggen afgeplat en gaan dan niet snel meer aan de rol. Maar als ze wel of niet met hulp gaan rollen, walsen ze alles kapot wat op hun weg ligt.
In het zuidwesten van Engeland is zo'n baal op hol geslagen en heeft een busje geplet. In dat busje bleek de vroegere cellist van de Britse rockgroep Electric Light Orchestra, Mike Edwards gezeten te hebben. Hij was op slag dood.
Meer info hier.

COBRA

CORNEILLE is DOOD, de cobra is zijn giftanden kwijt.

Appel en Lucebert gingen hem voor.
De 'groep' was veel groter dan alleen dit illustere drietal, maar even populair als deze 'veelschilders' werden ze nooit. Appel, die maar wat 'aanrotzooide' bracht het tot nationaal symbool van de Moderne Hollandse Schilderkunst en verdiende schatten met zijn 'geklieder'. De schilder/dichter Lucebert was in mijn ogen veel beter, maar wist zich niet genoeg te poneren.
Guillaume Cornelis Beverloo heeft prachtige dingen gemaakt, maar moest/wilde (?) om te overleven de commerciële hoek in. Zijn afbeeldingen werden te pas en te onpas ge-/misbruikt, wel of niet met zijn toestemming.

Zelf kreeg ik ooit (in ruil voor bewezen diensten) een setje gedichten van Lucebert en litho's van Corneille, één van die drukken hangt al jaren ingelijst achter glas in mijn 'kantoortje' aan de muur, uitgegeven door een Amsterdamse galerie met twijfelachtige reputatie. Ik ga ervan uit dat de inhoud van deze cassette oprecht dus echt is, en ooit door Lucebert en Corneille gezien en getekend is. Zo niet, dan heeft de sympathieke boef, meneer Jansen nog veel te vertellen.

Z O E K P L A A T J E

Vriend Flip stuurde mij een 18 tal foto's van wonderlijke apparaten bedoeld om vijandelijke vliegtuigen al van ver te horen aankomen. Met één van de foto's heeft hij een geintje uitgehaald, ik moest ze allemaal twee keer langs laten komen om te ontdekken wat hij uitgespookt had.

Ziet u het ook?

(vlieg-) curiosa uit de Provence

Een mailtje en foto's van vriend FLIP, met zijn toestemming hier gepubliceerd.

Hoi Berend.
Vorige week stond ik bij het zweefvliegveld Saint-Rémy-de-Provence en heb ik een paar shots gemaakt over bijzondere projectoren. In feit werd deze installatie gebruikt voor de verlichting van de hellingen van de Alpilles tijdens de duur wereld rekoren in de jaren vijftig. Soms gingen deze rekoren over meer dan drie dagen, en dus ook twee nachten. De kisten vlogen in de Mistral (als die goed gestabiliseerd was) en om te helpen in de donker, werden deze projectoren aangezet, gericht naar de top van de bergen. Eindeloos 'achten' vliegen, verticaal langs deze range. Maar de risico's om in slaap de vallen werden zo groot, dat de FAI (internationaal organisatie voor luchtvaart) zei stop. Dat doen we niet meer uiteindelijk, te gevaarlijk. Inderdaad de laatste poging om de wereld rekoor met een éénpersoons zweefvliegtuig te breken, eindigde met de dood van de piloot na de tweede nacht (slaap en crash tegen de helling). Maar ja, in de tussentijd werden toch flinke rekoren gebroken :

- Eén persoon aan boord : 56 uren 15.
- Twéépersoons toestel : 57 uren 10
- Vrouw mono : 35 uren 07
- Vrouw twéépersoons : 38 uren 41

Deze installatie is dus nog te zien bij Saint-Rémy. Een bonk roest, machteloos, pijnlijk geruisloos getuig van het verleden. Op de zwart-wit foto uit 1967, zijn de projectoren zichtbaar aan de rand van het bosje. Nu is het bosje gegroeid en de lampen richten meer naar de bomen dan naar de Alpilles. Zo gaat het met de natuur...

THE NIGHTWRITER

Via Frontaal Naakt kwam ik bij dit blog terecht, wat mij betreft een blijvertje onder blogs en andere zaken.

PUBEREN

n.a.v. een artikel over de ramadan in de NRC (21/08) geschreven door Hafid Bouazza.

Eind jaren vijftig ging ik puberen: ik schoot de hoogte in, voelde de 'baard in de keel' en kreeg als oudste een eigen kamer op zolder. Die ruimte was bedoeld als opslagruimte. Slapen, laat staan wonen mocht daar niet van de woningbouwvereniging. Maar onze ouders vonden terecht 'dat het zo niet langer kon' en maakten de berging leeg zodat ik daar mijn onderkomen van kon maken. Direct contact met 'beneden' was er niet, maar ma kon via het balkon zien of er bij mij nog licht brandde. Van mijn dekens maakte ik een tent en met behulp van een zaklantaarn las ik tot diep in de nacht.

In één van die nachten werd ik wakker door een warm gevoel tussen mijn benen; wat ik aantrof was een kledderzooi. Ik had mijn eerste spontane zaadlozing gehad, zonder het als hoogtepunt te ervaren. Eigenlijk vond ik het maar niks. Voor zover ik mij herinner had ik geen erotische dromen, ik las over stoom- en vliegmachines en probeerde mij te verplaatsen in de wereld van Karl May. Mijn moeder stelde mij gerust door te vertellen dat het bij het volwassen worden hoorde en dat ik vanaf dat moment in staat was kinderen te verwekken. Daar was ik nog lang niet aan toe en die 'smurrie' was alleen maar een last waar ik eigenlijk geen raad mee wist. Van condooms wist ik nog niets, maar ik maakte mijn eigen 'voorbehoedsmiddel'. Ik naaide van stukjes oud laken een zakje waar mijn piemel precies inpaste, zodat ik in geval van spontane lozing niet mijn broek of bed bezoedelde maar het keurig op kon vangen. Aan het zakje had ik twee bandjes genaaid om het aan m'n ballen vast te kunnen knopen.

Niet lang na het ontwerpen en naaien van dit curiosum ging ik mee op een schoolreisje. Bij het de bus instappen voelde ik iets langzaam langs mijn broekspijp tot op mijn schoenen zakken en verloor ik het naaiwerkje.

Onze begeleidende leraar wees later fijntjes op het bestaan van condooms.

Een paar jaar later dacht ik die rubbertjes ook daadwerkelijk nodig te hebben, maar had geen idee hoe eraan te komen. Een vriend die hetzelfde dacht wist wel een adresje: een drogist in een zijstraatje van de Spuistraat. Toen ik eindelijk aan de beurt was om m'n eerste pakje DUREX te scoren, kwam ik niet verder dan te stamelen: 'een onsje zoute drop graag'.

KONINGINNEPAGE
(Papilio machaon)

Tijdens het uitrukken van de overvloedig uitgezaaide en weer doorgeschoten Rucola zag ik plots een pracht van een rups op de Peterselie.
Na enig gezoek kwam ik erachter dat het de rups van de Koninginnepage (Papilio machaon) is, een schitterende vlinder die wij al eerder in onze tuin waarnamen.
Eerst dacht ik dat het een rups van de Kuifvlinder (Cucullia verbasci) of de Helmkruidvlinder (Cucullia scrophulariae) was, omdat hij daar als je niet goed kijkt een beetje op lijkt.
Tijdens het fotograferen at het beestje op de rand van het blad zittend gewoon door, met de pootjes aan beide kanten van het groen.
In een grote glazen augurkenpot heb ik een peterselieplantje op grond en water gezet in de hoop dat het fris blijft en de rups daarin opgesloten. Over een paar dagen zal hij zich verpoppen en de winter in rust doorbrengen. Komend voorjaar hoop ik een verse Koninginnepage los te kunnen laten.