Pagina's

23 juli, 2011

TREKKERTREKJE...



Zo nu en dan haal ik 'm van stal, mijn 3 cylinder MITSUBISHI trekkertje. Ik denk dat het een jaar geleden is dat ik 'm voor het laatst gebruikte, maar na het oppeppen van de accu snorde hij weer als vanoudst!
Onze 'stoep' (op/afrit naar de dijk) is ruim vijftig meter lang, daar was in dertig jaar tijd een behoorlijke 'rug' in ontstaan met meer dan twintig centimeter hoogte verschil. Grote auto's, met een brede wielbasis hebben daar geen last van, maar ons C1'tje raakte de rug met de bodemplaat en werd door de rug gestuurd wat niet altijd even prettig was.







In juni hebben we groot werk laten verrichten omdat de (nieuwe) buurman alleen over onze grond toegang tot zijn perceel had. Met behulp van tonnen grond en puin is die toegang verschoven en hebben wij nu meer grond om te draaien en te parkeren en ligt de erfgrens waar die moet zijn.
Omdat het kraantje zo nu en dan weinig te doen had omdat het moest wachten op een volgende lading grond of puin, heeft hij de 'rug' uit ons pad getrokken zodat het hoogteverschil verdween.



Het overgebleven groen in de rug heb ik 'doodgespoten', de restanten daarvan heb ik met een soort eg, gemaakt van een betonstaalnetje en met behulp van het trekkertje losgemaakt en een paar dagen later bijeengeharkt en afgevoerd.
De zitting van het trekkertje (het metalen kuipje) was al een tijdje aan het inscheuren, ik had er al eens wat rvs op gepopt, maar nu dreigde ik er werkelijk doorheen te gaan. De rugsteun van de zitting heb je echt nodig om niet achterwaarts van het ding af te vallen.
Deze keer heb ik  de reparatie wat serieuzer aangepakt, met twee lijmklemmen en wat gehamer heb ik de zitting weer in vorm kunnen fixeren. Met een restantje overjarige epoxyhars en dito harder (meer dan vijftien jaar oud) en een lapje roving (geweven glasmat) in twee lagen lijkt het karwij geklaard. De hars is bijna uitgehard, maar nog niet voldoende om de lijmklemmen los te draaien. Ik heb geen haast dus laat ik het nog een nachtje staan.
Als de hars hard is zal ik aan de onderkant nog een versteviging aanbrengen. Daarna hoop ik zonder angstgevoel m'n driecylinder paard weer te kunnen bestijgen.




Toch wel weer een leuk klusje.

4 opmerkingen:

  1. ... eigenlijk hoog tijd voor een eigen 'minigraver', als je er een hebt verzin je er als vanzelf wel werk voor ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En wat nu als de hars niet meer hard wordt?
    Janet en Igor

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk van jullie te horen!...
    Dan zit ik voorgoed vastgeplakt!

    BeantwoordenVerwijderen