SOLD......

*

De VOLVO is verkocht, zijn wij nu armer of rijker of slechts overtollige ballast

kwijt?


*

HELLUP......

*

10 jaar geleden, op de morgen van Koninginnedag 1997 - ik woonde nog alleen - zag ik, toen ik de kippen ging voeren, een auto in de tuin. En die auto was er niet best aan toe, aan de binnenkant van de voorruit zat bloed. Ik schrok me rot en vroeg me af wat ik nog meer zou vinden. De auto moet met een behoorlijke hoge snelheid de dijk afgevlogen zijn, er waren geen sporen in de dijk. Hij is tegen de hoek van de net nieuwe muur aangeknald en zo'n twee meter teruggeworpen. Het klokje in de auto stond stil om even over twee uur, het uur waarop de kroeg sluit. De bestuurder was dwars door onze tuin en die van de buurman weggevlucht, zagen wij later aan de sporen. Op de auto stonden de naam, het adres en telefoonnummer van een bedrijf. De bestuurder was de eigenaar, bleek later.

Gisteren om een uur of zeven hoorde L steeds een roep, maar dacht dat het kinderen waren. Toen ze mij er bij haalde, meende ik HELLUP te horen: help....help...hellup.........
Het klonk zeer dichtbij, wij zaten aan de betonnen tafel achter het huis, het geroep kwam uit de richting van de boomgaard. Ik liep langs het looppad de dijk op en zag een man op z'n rug klem in de V-vorm tussen onze schutting en de dijk! Zijn gezicht onder het bloed, een fiets halverwege de helling van de dijk.
L haalde een nat lapje om de man z'n gezicht wat toonbaarder te maken, de kwetsuren in zijn aangezicht vielen mee. We trokken hem overeind en met enige moeite kregen wij hem op een bankje. L ging koffie voor hem maken. Hij vertelde met enige moeite, dat hij 'nogal wat op had'. Dat was goed te ruiken. Hij vertelde ook dat hij met een tentje op 't Waike stond, een camping niet ver bij ons vandaan. Hij klaagde steeds over zijn rug en ribben (hetgeen niet raar is als je een dijk af dondert). We hebben hem en fiets in de auto geladen en hem naar z'n tent gebracht. Mede campinggasten hebben zich daar over hem ontfermd.
Wij hopen dat het hem goed gaat.

*

BALLAST = BEZIT = RIJKDOM

De auto rijdt als een vrachtwagen, hij gromt en bromt maar trekt lekker door. Het 'huuske' is de last die hij moet torsen. Als je een standplaats hebt gevonden voel je je rijk. Je bent al bevoorrecht als je elk moment kunt beslissen 'en route' te gaan. Gisteren was zo'n moment , de weersberichten waren goed, in Kessel en Roermond moesten wij iets halen. We reden naar Brüggen, net over de grens bij Roermond en vonden een zeer stil plekje op een camping in het bos. Klep open en tafel naar buiten. Het artisanale 'Pot'je Vlees' dat wij bij de Conserverie St Christophe in Noord Frankrijk kochten, een paar aardappelen/wortels en een glaasje wijn maakten het uitstapje kompleet. In de schemering kwamen een tig-tal konijntjes het veld op samen met een eekhoorntje. Op weg hier naar toe kwamen wij toevallig door Arcen alwaar wij de beroemde kasteeltuinen bezochten.
Ik moet zeggen, zeer de moeite waard.
Dit was ons vierde nachtje weg, ik hoop dat er nog vele volgen.

*

*

BEZIT = BALLAST

In mijn jeugdige onschuld dacht ik altijd dat bezit 'rijker' maakte, totdat ik bezit, bezat. Nu besef ik dat bezit 'ballast' kan worden. Ik heb het niet over torenhoge bankrekeningen, maar zaken die je in de loop van je leven verzameld hebt, (ze kunnen ooit van pas komen) en op een gegeven moment 'overbodig' blijken te zijn, maar vooral in de weg blijken te staan. Er zijn mensen die nooit opruimen (omdat ze geen afstand kunnen nemen) er zijn ook mensen die nooit op hoeven te ruimen, omdat ze niets (willen) bezitten. Ik ken er een paar. Zelf heb ik nooit weg kunnen gooien dus bezit vergaard.
Nu zit ik er mee.
Maar 'afstand nemen van' gaat steeds makkelijker. Soms kan ik iets verkopen of geef ik het weg.
Het erf wordt steeds leger.
Mijn hoofd ook.

HEERLIJK.

.

H O U S E M O V E R S

Zoek maar uit....

De boompjes op de voorgrond stonden in de weg.

Was lowered onto its piles this morning. Front door and verandah floor
go on this afternoon.

.

Gebr. Polymore.

.

.

-'als je toch een plekkie voor je bakkie (blog) moet vrij maken , ik heb nog wel een plekkie voor dat bootje hahahhah'-
Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar vandaag kwam broeder VISVRIEND het bootje halen.
We maakten van twee trailers één bruikbare trailer zodat de POLYMORE veilig naar ALMERE vervoerd kon worden achter de auto van een Almeerse vriend.

Ik heb er alle vertrouwen in dat dat schitterende bootje eerdaags in volle glorie weer het ruime sop kan kiezen.

*

New house arrived today!

Tijdens ons verblijf in N.Z. kocht een nicht van L. dit huis en het omliggende land. De buitenkant zag er redelijk uit, maar van binnen was het een puinhoop. Een timmerman had al opdracht gekregen de binnenboel er uit te slopen. Toen wij vertrokken was hij al een eind op weg. Volgens Hollandse normen was het een huis groot genoeg voor een gezin met vier kinderen. Volgens de nicht mocht het wel wat groter worden. Wij zouden er in dat geval een stuk aanbouwen, in N.Z. koopt men dan een ander huis en plakt dat er tegenaan. Vandaag kregen we een mailtje met deze foto's met als onderwerp:

New house arrived today!

De beugels op het dak zijn om takken en kabels over de vracht te leiden.

T E K O O P

VOLVO 850

Niet dat ik denk onder m'n lezers een koper te vinden, maar om te melden dat 'plaats maken' meer inhoudt dan kompost verplaatsen. Het is en blijft een fantastische wagen, maar twee auto's kunnen we niet behappen. Hij staat op Marktplaats, maar ik ga hem net als m'n pompoenen aan de dijk te koop zetten. Vroeger, nog niet zo lang geleden schreef je met viltstift op een kartonnetje wat je wilde hebben en plakte dat achter het raam. Nu maak je zittend achter het scherm een tekst en print je een bijna professioneel uitziende 'flyer', stopt die in een hoesje en plaatst dat achter de ramen van de auto.
Het afwachten is het zelfde gebleven. Ooit verkocht ik mijn eerste echte grote auto ook langs de straat, een Ford 17M d.m.v. een papiertje achter het glas. 200 gulden bracht hij op, betaald door drie jonge Canadezen die er Europa mee wilden 'doen'.
De Volvo moet meer opbrengen en kan nog zeker 100.000 km mee. Europa, Rusland en China moet zeker lukken.

$

K O O K W O R K S H O P


*


T A P A S

Een groot kok zal ik nooit worden, te weinig gevoel voor vaststaande verhoudingen en te veel eigen initiatief volgens deskundigen. Bovendien moet je niet bang zijn en koketeren met het kokkerellen. Maar soms heb ik er zin in en zal het resultaat mij worst zijn. Een instelling die niet altijd begrepen wordt. Begrijpelijk als er weer eens iets te donker van kleur geworden is. Maar nu trek ik de stoute schoenen aan en ga op cursus, of liever gezegd ik ga meedoen met een workshop TAPAS maken, in een dorp verderop alwaar mijn APPLE dealer nieuwe mogelijkheden onderzoekt. Hij is een KOOKSTUDIO begonnen!
Als ik het geduld heb om aandachtig toe te zien en mijn geheugen mij niet in de steek laat ben ik over een maand in staat u te verwennen met de meest exotische TAPAS.


+

G H A N A

Armband en katapult.

(Klik en bewonder )

Vandaag kregen wij van vrienden die afgelopen winter naar Afrika waren, twee prachtige geschenken.
Een armband van gerecycled glas en voor de jager een katapult van hout met rubber. Het stukje waar de steen in moet is van leer, de bevestiging van het rode spul aan het hout is dunner, waarschijnlijk van een fietsband. Het rode elastiek is zichtbaar gesneden uit een dikker stuk, maar voor mij niet duidelijk wat......
Morgen ga ik kijken of ik er één van de veel te talrijke duiven mee kan raken.

De kralen voor de armband zijn gemaakt van tot zijn fijn poeder gestampte flessen en daarna opnieuw gesmolten en in mallen van klei uit een termietenheuvel gegoten. Alleen al om dit te mogen zien moet ik beslist een keer die kant op.

Maar of ons HUUSKE dat haalt?

$