Een beetje Nederlander weet wat kouseband is, maar wat zijn PAPADUMS?
Ik had er tot een paar jaar geleden nog nooit van gehoord. Het wel of niet kennen van 'vreemd' voedsel heeft alles te maken met ons koloniaal verleden. Als Hollander groei je op met Indische en in mindere mate Surinaamse gerechten. De Britten haalden de Indiase keuken in huis en daarmee de papadums. In Nederland zijn ze ook verkrijgbaar hoewel je er soms naar moet zoeken. Onze dorps-supermarkt heeft ze ook, maar verkoopt ze heel onregelmatig. Zo onregelmatig dat er deze week een bak vol stond met papadums en andere heerlijkheden voor de HALVE PRIJS! Daar hebben we lekker in staan graaien, want zo'n kans moet je benutten. De eerste wafels bestreken met een pittige olie en in de magnetron opgewarmd waren heerlijk. Wat het precies zijn is hier te lezen.

|

G E L D E R S LANDSCHAP

Gelders landschap anno 2008: gras, plastic en ooievaars.
Ik telde er zes en ze trokken zich niets aan van de tractoren met balenpers en wikkelaar.

#

IN BRABANT STAAT EEN HUIS,

WAARIN JE NIET MAG WONEN.

HET STAAT OP EEN ROTONDE EN DRAAIT RONDJES.

HET MOET DUS EEN KUNSTWERK ZIJN.

Het is gemaakt door John Körmeling, een zeer fantasierijke kunstenaar met een opleiding in de architectuur. Het staat op de rotonde die wij vaak moeten ronden om naar het ziekenhuis te gaan. We hebben het huis zien groeien en vandaag voor het eerst ook echt zien draaien. Het huis en de rotonde zijn af! Een paar maanden geleden was er in de (Brabantse) pers grote commotie rond het kunstwerk, meestal negatief van aard, zelden positief. Een mij bekende kunstenaar probeerde het werk te 'verklaren', dat had ze beter niet kunnen doen.
Ik denk dat het goed is dat Körmeling de kans heeft gekregen één van zijn dromen te verwezenlijken, ik denk ook dat Tilburg een goed werk rijker is.
Zonder subsidie zou dit werk niet gemaakt kunnen zijn.

Wij vinden het prachtig.

<>

S L A A P B O L

Een kleine twintig jaar geleden maakte een bevriende collega van Marion voor haar een doosje van palmhout. Voor de knop goot hij een zaaddoos van de slaapbol in koper.
Het doosje meet 8x9x5 cm, het staat in onze badkamer met van die oplosfiguurtjes voor in het bad erin. Ik heb enkele stukken palmhout en zeer veel zaaddozen, maar doosjes heb ik genoeg gemaakt! Er moet nog een andere bestemming te vinden zijn.

()

ZE ZIJN ZO MOOI........

MAAR WAT KAN IK ER MEE?

PAUL DANS SA VIE

Speelfilms kunnen leuk, spannend of nietszeggend zijn. Een verzonnen verhaal, een script naar een boek of pure fictie. De titel trekt of trekt juist niet.
Bij een documentaire ligt dat anders, een enkele foto of goed geschreven recensie kan mij over de streep trekken. Ik zou kunnen genieten van een film die alleen maar laat zien hoe een Chinees, Japanner, Eskimo, Amerikaan, Rus of Europees een gaatje in een steen maakt.
Maar ik geniet ook van beelden die laten zien dat het leven dat onze grootouders leidden nog steeds bestaat. Een leven niet om meer, maar net genoeg om in leven te blijven.
Zo'n leven, het boerenleven zoals het ooit was en dus ook nog is, is te zien in de documentaire "Paul dans sa vie".

Wij hebben geleerd en genoten.

*

HUISWIJN ONDER DRUK

In 2005 mixte ik twee wijnen om iets drinkbaars te krijgen. De ene was een te zure appelwijn en de andere een veel te zoete kweewijn.
Ik noemde het HUISWIJN. Ik bottelde het te snel, de kurken vlogen eruit! Gelukkig viel de schade mee. De flessen waar zichtbaar een te grote druk op stond voorzag ik van opgespaarde 'ijzertjes' van 'bubbeltjesflessen'. Sindsdien is er geen fles meer gesprongen!
Vandaag maakte ik weer zo'n fles open. Ik kon het met de hand doen; de kurk die eruit kwam is minder dan de helft van de kurk die er inging! De kurk is dus flink in elkaar geperst, er komt dus een behoorlijke druk op zo'n fles waarin de fermentatie verder gaat! Het glas van 'bubbeltjesflessen' is ook dikker dan dat van een wijnfles, de kurk heeft ook een andere vorm.
Ik weet nu waarom!
De Huiswijn lijkt op een rose Champagne, drinkt lekker weg maar is behoorlijk koppig!

(;-)

TUINLIEFHEBBERS

"King Rob regeert over het plantenrijk", stond er zaterdag in een bijlage van mijn streekcourant. Hij schijnt zelfs de goeroe van tuinierend Nederland te zijn. Van tv kijkend tuinierend Nederland dan denk ik. Ik heb die man nog nooit gezien in de 35 jaar dat hij, volgens het blad, uitgroeide tot een imperium. Ik hoef hem ook niet te zien; op de vier foto's die ter illustratie bij het artikel geplaatst zijn, laat hij trots zijn hagelwitte gebit zien en niet uit vier verschillende hoeken, maar altijd uit dezelfde hoek. Hij moet een goede PR-adviseur hebben. Maar alle gekheid op een stokje, de man is opgegroeid met tuincentra en de daar loslopende tuinliefhebbers. Hij zal het goed bedoelen, maar maakt pijnlijk het verschil duidelijk tussen de z'n eigen weg zoekende natuur en de onnatuurlijke tuin van de 'liefhebbers'.

Ik heb geen verstand van de natuur: niet van planten, bomen, dieren, insecten, mossen of schimmels. Ik ben ook zeer slecht in het onthouden van namen, maar met mijn visuele geheugen is minder loos. Ik neem veel waar en houd dat vast. Ik zie dat planten hun eigen 'plekkie' vinden, nooit daar waar jij ze wilt hebben, maar daar waar ze zich thuis voelen. De wilg die ik al meer dan twintig jaar knot heeft inwoners, op de restanten van een merelnest is een vlier ontsproten, even lager zit een zaailing van de Hedera. Daartussen nog iets anders.

Ik ben gek op mossen, ik heb ooit in mijn naïeve onschuld geprobeerd een 'mostuintje' te maken, maar mos groeit nooit waar jij het wilt, alleen daar waar het zich prettig voelt. Zo'n plekje heb ik in mijn tuin, bij de pomp aan de slootkant. Onze gasten zien het nooit, het is niet opgenomen in de route langs de sier- en moestuin. Maar ik geniet ervan, daar heb ik Rob niet voor nodig.

Overal waar zich een beetje grond verzamelt waarin een zaadje kan ontkiemen, ontstaat iets moois - mits je van de bezem afblijft.

(+)

EI EGG OEUF HUEVO.

HUEVO EI OEUF EGG.

Als gewone consument die zijn eieren koopt bij de supermarkt, melkboer of zelfs de aan huis verkopende boer, krijg je de 'misbaksels' nooit te zien.
In januari 2006 liet ik al een gekreukt ei zien, ik heb het nog steeds en maakte er een nieuwe foto van. Het lijkt of dat ei met heel veel moeite naar buiten is geperst (en persen doen die hennen, ze gaan er zelfs bij staan).

Het ei dat wij nu vonden is niet gekreukt, maar vertoont een wonderlijke kalkafzetting die je er overigens met de vinger zo afwrijft. Ook dit ei is door die gladde sluitspier naar buiten gekomen. Wanneer is die afzetting erop gekomen? Zijn er deskundigen onder ons die het weten?
(Voor de echte leken dit: een ei verlaat 'zacht' de hen en stijft pas in de buitenlucht op, maar dit gebeurt in een fractie van een seconde.)

+

A V O N T U R I E R

Hij moet via het vliegengordijn bij de voordeur binnengekomen zijn deze koolmees. Hij werd door L.voor het eerst waargenomen op het waterslot van een wijn in wording. Daarna was de deksel van de pan met vlierbloesemsiroop dé plek om naar buiten te kijken.

De avonturier vloog echter de woonkamer binnen toen ik de ramen wilde openzetten. Daar inspecteerde hij de leeslamp en nam een kijkje bij de L.P.'s.

Uiteindelijk vond hij een rustig plekje op de meterkast en kon ik de ramen daaronder openen en vloog hij naar buiten.

()