S C H O E I S E L

Ik heb slechts enkele 'goede' schoenen waarvan dit rode paar het mooiste is en het lekkerst loopt. Ze zijn ontworpen door Jan Jansen en gekocht in Heusden waar zijn zuster een winkeltje heeft. Het was een kado van Lindsey waar ik erg zuinig op ben, vandaar de spanners.
Als dagelijks schoeisel gebruik ik klompen, niet de echte houten Hollandse klomp, maar zo een met een houten zool en leren bovenwerk. Daar draag ik altijd dikke sokken in anders 'zitten' ze niet lekker. Ik doe er een jaar mee. Het fijne van die dingen is dat ik ze bij binnenkomst in huis makkelijk uit kan schoppen. Binnen draag ik espadrilles of Reisemarokkaner. (Manufactum)
Bij echt warm weer trek ik een korte broek aan en kies ik voor teenslippers. Dat loopt lekker en luchtig. Het maaien en ander tuinwerk kan mij echter behoorlijk vuil maken, zeker als het zoals gisteren ook nog nat weer is. Mijn benen en tenen geven aan het eind van de dag dan ook af!

.............................................................................................


()

MS Z U I D E R K E R K

1957-1983

Het bezoek aan de VANTAGE van vorige week bracht nostalgische gevoelens bij mij naar boven. Ik vroeg mij af wat er met de ZUIDERKERK gebeurd was sinds ik daar in 1963 als 'jonge algemene dienst' vier maanden op gevaren had. Toen ik aan boord kwam leek het een oude afgeragde schuit. Nu pas weet ik dat hij in 1957 gebouwd is, hij was dus pas zes jaar in de vaart! Hij was gebouwd voor de NTPM (Nederlandse Tank- en Pakketvaart Maatschappij) en bedoeld voor de lijndienst op Australië. Wij voeren voor de VNS (Vereenigde Nederlandse Scheepvaartmaarschappij) die de Zuiderkerk charterde. Het schip is in 1983, 26 jaar oud, in China gesloopt. Op deze pagina is te zien dat het M(moter)S Zuiderkerk een voorganger had, het S(stoom)S Zuiderkerk dat in 1942 getorpedeerd werd.

Aankomst in (naar ik dacht) Fremantle, West Australië en opgehaald door een tante en mijn daar toevallig aanwezige grootouders. Let op de twee hoofden net boven de kade: dat zijn twee matrozen die staand op een vlot aan het - eeuwige - schilderen zijn.

Het middenschip, van achteren gezien, ligt - als een huis zo vast - aan de kade.

Dit is 'boots' Wildschut met een mok koffie zittend op de rand van het 'zwembad'. Dat zwembad was niet meer dan een grote kist vol met zoet water. Zodra we Aden verlaten hadden werd hij op het dek opgebouwd. Er was een streng regime: eerst mochten de weinige (vrouwelijke) passagiers poedelen en na werktijd pas de bemanning!
De 'boots' ben ik later nog eens tegengekomen op het oude Waterlooplein, als koopman!

Dit was de hut van Jan en mij; de jongen op de achtergrond (zijn naam ben ik vergeten) was een nogal 'bekakt' studentje uit het Gooi. Hij was vaker 'ziek' dan dat hij werkte, daarvoor is hij gestraft. Wij hadden de gewoonte elkaar te knippen, hij is half kaalgeschoren zonder dat hij dat in de gaten had, maar was nooit meer ziek.

In de tropen liep de temperatuur in hutten behoorlijk op, sommigen verkozen de relatieve nachtelijke koelte van de buitenlucht boven de 'kilte' van de airco in de hut. Dit is één van de Hollandse matrozen, ook zijn naam ben ik vergeten, die zijn tukje op de luiken deed met slechts een dun dekentje als matras.

Aan boord was een aantal nationaliteiten, de gezagvoerder en officieren waren Hollands. Als matroos werkten er Hollanders, Spanjaarden, twee Zwitsers en een Belg. In de machinekamer en keuken werkten stateloze Ambonezen en de 'Laundrymen' kwamen uit donker Afrika. De trotse man op de foto was matroos en kwam uit Spanje. Hij kwam niet uit een vissersdorp, zo vertelde hij, maar uit het binnenland. Samen met een landgenoot raapte hij 's morgens de vliegende vissen van het dek en bakte ze als ontbijt. Dat scheelde ons weer het serveren van een gekookt ei.

S C H A R R E L D O Z E N

Scharreleieren, VERSEeieren, POLDEReieren, GRAANeieren, 4GRANENeieren, VOL AREN eieren, VERSE SCHARRELeieren en extra GROOT.

En dan zitten de KOOIeieren, VRIJEUITLOOPeieren en BIOeieren er nog niet eens bij. Wij hebben kippen die vrij rondlopen in een zeer groot deel van de tuin. Ze eten tuin- en keukenafval, wormpjes en insecten en soms zelfs een kikker. Verder 'gemengd graan met gebroken mais' en een Bio legmeel. Ons paar vaste klanten nemen lege dozen mee, meestal meer dan ze vol weer meenemen. Bij het schoonmaken van het hok en het sorteren van de dozen viel de enorme diversiteit van de opdrukken mij op. Het woord vers kom je vaak tegen, maar wat is een vers ei? Als een hen het ei voelt 'komen' gaat ze staan (sommige vroedvrouwen propageren dat ook), als je dat nog natte ei in jouw hand opvangt heb je een vers ei. Als je zo'n vers ei kookt is het moeilijk te schillen, het eiwit blijft aan de schaal plakken, maar de smaak is prima. De meeste mensen willen helemaal geen echt vers ei, maar een ei dat goed te pellen is. Zo'n ei heeft dan meestal een aantal dagen gestaan voor het de deur uitgaat, tenminste bij mij. Bij de groothandel staan de eieren veel langer en reizen verder en worden dan nog steeds als vers verkocht!
Als een hen broeds is zoekt ze een stil plekje om haar kunstje te vertonen. Ze legt een ei en dekt dat een beetje toe (eenden zijn daar beter in) en gaat weer op zoek naar voedsel. Deze procedure herhaalt zich 21 tot 23 keer, dan pas gaat ze er (21 dagen)op zitten broeden! Het eerste ei ligt er dan al meer dan 3 weken. Ze 'rommelt' wel met de eieren of liever gezegd ze keert ze. Al die 21-23 eieren komen op de zelfde dag uit. Het laatste ei is een vers ei, maar het eerste?

*

.

Les Petits Pâtés Provençaux
.

Een vriendin vertelde mij laatst dat ze weer was gaan koken i.p.v. eten klaar maken. Ze kreeg er weer plezier in. Ik begreep uit haar verklaring dat mijn sporadische activiteiten in de keuken te maken hadden met eten klaar maken want koken moet je met plezier doen. In het maken van wijn en sapjes heb ik grote lol, ik zie het als hobby en daarbij mag best iets fout gaan. Koken is een serieuze bezigheid, als daar echt iets fout gaat is er niets te eten. Daarom laat ik het echte werk graag over aan iemand die dat goed kan. Toch zal ik meer in de keuken te vinden zijn al is dat niet geheel vrijwillig en ga ik proberen de materie te doorgronden.
Van bevriende buren kregen wij van de week een kaartje waarop een heerlijk uitziend recept. Volgens L. echt iets voor mij om te proberen. Het is een samenwerkingsproject geworden met een verrukkelijk resultaat. Ik begin er plezier in te krijgen.
Nu nog leren recepten echt te lezen voordat ik begin!
Het Ministerie van eten en drinken heeft er een vaste bezoeker bij.

.

.

.

Artisjok

.

Toen ik een jaar of twintig geleden met Artisjok begon -ik denk dat het gekochte plantjes waren- kreeg ik prachtige planten met wonderschone bloemen, een traktatie voor de hommels en de bijen. Echt lekker waren ze niet, daarvoor krijgt de plant in ons klimaat gewoon te weinig zon. In de winter dekte ik ze altijd goed af met stro, blad en ander organisch spul. Gewoonlijk sterft het blad af en overwintert de wortel, met een beetje geluk liep de wortel in het voorjaar weer uit.
Deze winter is het blad groen gebleven, niets afgestorven! Sterker nog, de planten zijn alweer flink gegroeid!
De foto is echt van vandaag 16 maart 2007.
De Artisjok is niet de enige overlever deze winter, maar wel de mooiste.
En nu maar hopen dat er echt geen strenge vorst meer komt.

.

*

Mijn eerste kennismaking met het werk van Tajiri was in het park Sonsbeek in Arnhem. Het moet de tentoonstelling van 1966 geweest, de eerste Sonsbeek beeldententoonstelling die ik zag, waarin ik zijn werk als voor mij het meest aansprekend ervoer van wat er te zien was. Ik weet nog dat ik een paar keer opnieuw ging kijken. Wat er stond was het linker beeld op de derde foto, gemaakt van op dat moment voor mij onbekende nieuwe materialen. Aluminium en Perspex.

My first encounter with Tajiri's work was in Park Sonsbeek in Arnhem. It must have been the 1966 exhibition, the first Sonsbeek exhibition I saw, where I experienced his work as the most appealing there. I know that I went to see it a couple more times. The left sculpture on the third photo was shown there, made from new materials unknown to me at that time: aluminium and perspex.

Maar Tajiri begon het maken van beelden op de manier waarop ook Henry Moore dat deed, een draagconstructie met daarop gips. (Om daarna in brons te laten gieten.) Alleen gebruikte hij geen hout zoals Moore maar betonijzer. Later liet hij het gips weg en maakte gelaste beelden van staal of koper.
Tajiri geboren in de VS in 1923, kind van Japanse ouders, maakte zijn eerste beelden in de VS . Na de WO II ging hij naar Parijs en vervolgens naar Nederland waar hij nog steeds woont.

But Tajiri started making sculptures the same way as Moore, a carrying-construction covered in plaster (to be cast in bronze later). Only he didn't use wood as Moore did, but reinforcement rods. Later he stopped using plaster and made sculptures from welded steel or copper.
Tajiri, born in 1923 of Japanese parents in the U.S.A., made his first sculptures in the States. After World War ll he went to Paris and then to the Netherlands, where he still lives.

Een van de redenen waarom ik deze man zo waardeer is zijn veelzijdigheid. Hij is een duizendpoot genoemd en terecht. Hij maakt niet alleen beelden, maar ook foto's en films, ontwerpt behang en maakt prachtige boeken.
Veel van zijn werk ben ik in de loop van de jaren tegengekomen, de tentoonstelling in Nijmegen was een goede afronding. De meeste van zijn erotische foto's en films had ik nog nooit gezien. Ook hier weer erotiek met een glimlach, ik hou er van.

One of the reasons I have such admiration for this man is his versatility. It has been said that he can do anything he puts his hand to, and rightly so. He not only makes sculptures, but also photos and films, he designs wallpaper and makes beautiful books.
Over the years I've come across much of his work, and the exhibition in Nijmegen rounded it all off well. I had never seen most of his erotic photgraphs and films. Here too, eroticism with a smile, I like it.

*

Shinkichi Tajiri

Matinus caninus II / Dog Stinkhorn II

*




Het begon toch wel heel erg te stinken in de tuin. Niet dat wij daar zelf veel last van hadden (een heel eind van het huis), maar de buren wel.
Alle zichtbare delen van de zwammen heb ik weggehaald en een paar van de bolletjes doorgesneden. Het ziet er binnenin fantastisch uit!
Goed te zien is dat de slijmlaag (waarin de sporen zitten) de jonge zwam geheel omsluit. Die bruin-grijze laag groeit niet zo te zien, de zwam wel. Het bolletje of eitje bevat vocht waarin het embryo als in vruchtwater lijkt te drijven. De rode kleur is om in te bijten.

It started really stinking in the garden. That didn't bother us much (being so far from the house), but it did bother the neighbours.
I removed all visible remains of the stinkhorn and cut several of the small balls in half. They look fantastic inside!
You can clearly see how the layer of slime (containing the spores) completely surrounds the young toadstool. This greyish-brown layer apparently doesn't grow further, although the toadstool does. The ball, or egg, holds moisture in which the embryo appears to float, as in amniotic fluid. The red colour looks worth biting into.

*

Madonna

*

Stel, je zit op de bank in de kamer en het vuurtje in de open haard brandt lekker. Op het haardhout staat een kistje met aanmaakhout. Op het kistje staat in olijfgroene letters op een glanzend bronskleurige achtergrond RAPHAEL. Het was mij nooit eerder opgevallen.
Je zit op de bank met een vuurtje en de TV aan te kijken naar Freek en Ayaan Hirsi Ali komt in beeld. Een vrouw die ik nog steeds niet weet te plaatsen.
Ik weet niet waarom, maar in mijn hoofd plakte ik Ayaan direct boven het kistje. Ik pakte de camera en maakte opnames van Ayaan en het kistje. Pas na het importeren van de foto zag ik het kruis tussen haar ogen. Het deed mij denken aan haar film Submission.

Raphael was een schilder van Madonna's en andere echte of verzonnen personages. De LINK is duidelijk denk ik.

Just imagine, you're sitting on the sofa in the living room with a log fire burning. On top of the firewood stands a box of kindling wood. On the box, against a shiny bronze-coloured background in olive green letters, the word RAPHAEL. It had never struck me before.
You're sitting on the sofa with a fire burning in the grate and the TV on, watching Freek, and Ayaan Hirsi Ali appears on the screen. A woman I still cannot place.
I don't know why, but in my mind I pasted Ayaan right above the box. I got the camera and took pictures of Ayaan and the box. Only after importing the photos did I see the cross between her eyes. It reminded me of the film Submission.
Raphael was a painter of Madonnas and other real and ficitious personages. I think the LINK is obvious.

Maar waarom maakte ik hem?
But why did I take it?