Sportauto

Deze nonchalant geparkeerde witte sportauto voor het grootouderlijke huis in Bentveld was de trots van de man met de pet in Montycoat.

Hij hoorde ergens in de familie thuis, maar echt plaatsen kan ik hem niet. Ik denk dat de foto van begin jaren zestig is maar ook daar ben ik niet zeker van. Wat ik wel weet is dat deze man lang voordat ik met polyester ging stoeien zijn eigen 'cabrio' creëerde. Op het chassis van een niet al te snelle fabrieksauto monteerde hij een eigen ontworpen en gemaakte polyester carrosserie. Hij is er een aantal jaren mee bezig geweest. Of hij er veel mee gereden heeft weet ik niet.

Hij moet een positief model gemaakt hebben van, daarna mallen (negatief) en uiteindelijk daarin het positieve polyester eindresultaat.

Ik meen mij te herinneren dat ik de auto één keer gezien heb, misschien wel toen deze foto gemaakt werd, maar in de jaren zestig was ik ouder dan de twee jongetjes op de foto. Het zouden mijn broers kunnen zijn of neefjes. Wie het weet mag het zeggen.

Auto's met een kunststof carrosserie zag je in die jaren nog niet zoveel, die waren altijd van plaatijzer en meestal zwart gespoten. Een autofreak ben ik nooit geweest, maar nu heb ik er toch wel spijt van dat ik dat ding niet beter heb bekeken. Ik zou graag willen weten hoe hij 'm gemaakt heeft en hoe de carrosserie aan het chassis bevestigd was.

Maar de man met de pet in Montycoat zal hoogst waarschijnlijk niet meer in leven zijn, ik kan het hem niet meer vragen.

De foto straalt een ongekende rust uit, een auto zo parkeren kan niet meer, de Zandvoortselaan is een belangrijke verkeersader geworden met alle drukte van dien.