SCHAATSEN

Zonder sneeuw en ijs geen echte Hollandse winter, ook ik denk er zo over. Een groot schaatsliefhebber ben ik echter nooit geweest, laat staan een fanaat. Tochten heb ik nooit gereden, verder dan rondjes 'krabbelen' ben ik nooit gekomen. Een 'overstap' maken was in mijn ogen een zeer gevaarlijke onderneming, daar begon ik gewoon niet aan. Op het ijs was ik een gevaar voor mijn omgeving en mijzelf.

Kortom: geen sportman maar een houten Klaas die beter toe kon kijken dan zelf de ijzers onder binden. Toch kocht ik een aantal jaren terug een 2e hands paar Noren omdat ik geen geschikte schoenen meer had om de ooit van mijn vader gekregen kunstrijschaatsen onder te kunnen klemmen. Van die schaatsen die je net als de 'rolschaatsen' van die tijd met een klemsysteem aan de zool van stevige schoenen kon klemmen.

Achteraf gezien niet zo raar dat ik alleen maar rondjes kon draaien!

Die Noren heb ik twee keer aangehad, de eerste keer was op de gracht van Heusden. Het aan-en uitdoen van die dingen nam meer tijd in beslag dan de paar honderd meter die ik er in een rechte lijn mee aflegde. De tweede maal was toen de Veense put dichtgevroren was en wij voor het eerst vanaf onze eigen steiger het ijs op konden, dat was een paar jaar terug. 

Ik was nog nooit zo bang als toen, voelde me onzeker, bang om te vallen (en dus iets te breken) en vertrouwde het ijs niet. Eigenlijk dorst ik (wij) geen stap meer te verzetten.

De afgelopen vries-periode kwam er ijs op de put en zelfs de rivier groeide dicht. De put is in het midden meer dan veertig meter diep en de rivier is altijd in beweging. Je moet dus echt goed weten wat je doet voor er een schaats op te zetten.

In de week dat het ijs groeide kon ik bij onze steiger en het riet zien dat er behoorlijke verschillen in waterhoogte waren en hoorde ik het ijs zingen en (poing) knappen.

Toch probeerden vanaf vrijdagmiddag mensen of het ijs sterk genoeg was. Op zaterdag waren dat er al meer en zondagmiddag gingen er voor onze deur hele families het ijs op. De foto van de schaatsers maakte Lindsey op zaterdag iets verder langs de dijk richting Andel. Het ijs ziet er goed uit, maar de vaargeul is nog open. Dat gaat goed zolang er niet te veel mensen 'op een kluitje' langs gaan.

Vandaag merkte buurman Gerard laconiek op dat er een groot wak aan het einde van zijn steiger was, of ik iets gezien of gehoord had. Nee dus, maar diep is het daar ook niet. Een nat pak meer niet.

Wij geven de pijp aan Maarten en bieden onze schaatsen te koop aan, maar tot nu toe is er nog geen echte belangstelling geweest, ze gaan gewoon weer terug naar zolder.