MARLIJN

Gisteren haalde ik bij de viskar in het dorp een doos Zeeuwse mosselen, volgens de datum op het pak
goed tot 4/4. Ik zou een mosselen in knoflook-kruidenroomsaus maken, waarvoor de mosselen gekookt en uit de schaal gehaald moesten worden. Het was een ramp. Een gekookte mossel moet een stevig geheel zijn en zit los in z'n schaal. De meeste diertjes echter in de geopende schelpen zaten als snot tegen de beide schaal helften geplakt. Het zag er zeer onsmakelijk uit. Het was net over zessen en in de hoop dat de visman er nog zou staan nam ik de pan onder de arm en reed snel naar de parkeerplaats bij onze super. Hij had net zijn negotie ingepakt maar was er nog. Hij begreep er niets van, hij had de mosselen die morgen ingekocht . Wat ik er voor in de plaats wilde hebben vroeg hij toen, de mosselen waren allemaal verkocht. Je had vorige week toch zwaardvis meegenomen? Neem dit, Marlijn nog lekker dan zwaardvis!
Vanavond eten wij dus Marlijn, klaargemaakt als zwaardvis met limoen en citruspasta. De moten staan al enige uren te marineren. Er blijkt een witte en gestreepte Marlijn te bestaan, toch eens vragen aan de visboer welke wij nou hebben gekregen.

BIMOBIL HUSKY 246

In 2001 stonden wij met ons ooit bij Loe Lap gekochte sheltertje op een camping hoog in de heuvels van Portugal. Nog hoger dan wij stond een Duits echtpaar met camper waarvan ik het type - een pick-up met afzetunit - wel kende, maar het merk - Bimobil - niet. De meeste afzetunits gaan in de bak van de pick-up en hebben de ingang aan de achterkant. Bij dit ontwerp van Bimobil gaat de laadbak er af, waardoor er meer bruikbare breedte ontstaat en de deur naar de zijkant kan. Het voordeel van deze combinatie boven een gewone camper is dat als je wat langer ergens staat, je de afzetunit op de camping laat staan en met de pick-up op verkenning kunt.

In Nieuw Zeeland hebben wij voor het eerst met het camperleven kennis gemaakt. Ik dacht altijd: als ik daaraan begin zal het een klein onopvallend campertje moeten zijn. Van het idee 'klein' zijn wij nu helemaal teruggekomen. Dat is leuk voor twintigers maar niet voor ons. Wij 'ontkreukelen' niet zo makkelijk meer.

Weer terug in Nederland, kwam L. na enig Ge-Googel een advertentie tegen die er heel erg aanlokkelijk uitzag. We zijn gaan kijken en waren meteen verkocht. Dit was een aanbod van een liefhebber, die er het nodige aan heeft vertimmerd. Sterker nog, die unit heeft hij laten bouwen door Bimobil voor Noorse omstandigheden. De reden van verkoop: hij gaat zelf nog betere en lichtere units bouwen!
Het was hun eerste 'Huuske', en wordt nu het onze!

*

KATONATWINS

Deze eeneiige tweeling speelt gelukkig heel wat beter dan dat hun site er uit ziet. Al geruime tijd hebben wij de CD -Le Grand tango- met muziek van Astor Piazzolla in de kast staan, maar live meegemaakt hadden we de tweeling nog niet. Vanmorgen gaven ze een concert van een uur in Eindhoven. Ze speelden composities van Vivaldi, Campos, Scarlatti, Albeniz, Paco de Lucia en Astor Piazzolla. Van klassiek via flamenco naar de tango.
Wat een spel, wat een virtuozen. Een genot om naar te luisteren.

*

Twee tegen een,

MUZIEKSPELER

.

Niet eerder gezien in de folders.
2X een appeltje tegen 1X .....?
Als de omzet aan zet is gebeuren er wonderlijke dingen.
Van beide kanten.

.

Ooievaarsnest

Het aantal ooievaars dat in Nederland nestelt groeit met het jaar. Het aantal overwinteraars eveneens. Afgelopen winter, zijn er heel wat paartjes rond de nestpalen langs de oevers van de Waal blijven hangen.
Een van de nesten waar we regelmatig even gingen kijken was gebouwd op een boom waar ooit de top uitgewaaid was. Het was een natuurlijk nest, dus geen door mensenhanden gemaakt begin. Deze foto is van 2/4/05 toen we met vrienden een rondje langs de ons bekende nestlokaties maakten.
Een paar weken terug waren we er weer, het nest was weg, sterker nog de hele boom was bijna verdwenen. De restanten lagen op en langs het pad. Ook hier heeft de laatste storm zijn vernietigende werk gedaan. Eigenlijk een wonder dat die boom niet eerder om is gegaan, aan de resten te zien was hij totaal vermolmd. Het paartje ooievaars zagen we wel, op de zelfde plek, een 100m van het nest, waar ze altijd fourageerden.
We zijn benieuwd waar ze gaan nestelen.

*

.

Lahar (volcanic mud flow)


Mount Ruapehu Crater Lake

.

Op 15 december vorig jaar vlogen wij over dit krater meer.De piloot wees ons op de zwakke plek die te zien is in het midden van de foto. Hij vertelde ons ook dat Mt. Ruapehu een van de meest actieve kraters op de wereld is met eens in de vijftig jaar een grote uitbarsting. De krater en het meer worden dan ook door camera's, maar ook door wetenschappers bij het meer in de gaten gehouden. De piloot van de heli hieronder staat voortdurend met de mensen op de berg in contact. Hij brengt ze niet alleen van de ene naar de andere lokatie, maar is in geval van nood binnen twee minuten bij ze.

Gisteren (18 maart) heeft die zwakke plek het begeven en heeft 1.3 miljoen liter water en modder een weg naar beneden gezocht. Deze lahar (vulkanische modderstroom) heeft voorzover bekent geen slachtoffers gemaakt.

In 1953 op kerstavond was dat wel anders, ook toen begaf een zwakke (ijs)plek het en zwol de Whangaehu River aan tot een alles vernietigende stroom die de Tangiwai Rail bridge vernietigde. De Express trein die enkele minuten later arriveerde reed de rivier in.
151 mensen vonden de dood.

Het is echt de moeite waard de links te bekijken.

.

.

VASTE GAST
.

Deze wilde eend nestelt al een aantal jaren op onze grond. In de tuin, tegen de dijk, langs het huis en zelfs twee keer op een golfplaten afdak.
Een week geleden zat ze onder een struik tegen het huis, daar liggen nog een paar eieren. Vandaag zag ik haar tegen de dijkhelling landen, terwijl het (haar) mannetje over de dijk heen vloog. En ja hoor, aan de voet van de dode stoofpeer zat ze prinseselijk tussen de Luzela. Morgen zal ik zien of ze nog aan het leggen is of al broedt.

.

.

TWEE PASPOORTEN
.

.

Wat opvalt in de discussie over het hebben van een dubbele nationaliteit is dat het eigenlijk niet gaat over de nationaliteit van mensen maar over hun achtergrond en dan toegespitst op religie of het wel dan niet behoren tot de westerse cultuur. In de jaren vijftig haalden wij arbeiders uit Spanje en Italië, twee overwegend Katholieke landen, naar ons koude kikkerland. De K.V.P. was aan de macht in Nederland. Van een discussie zoals wij die nu hebben kan ik mij niets herinneren. Van die toen binnengehaalde mensen zijn er heel wat gebleven, sommigen zullen de Nederlandse nationaliteit aangenomen hebben, anderen niet. En waarom zouden ze ook? In de NRC van 18 maart zegt oud minister Henk Kamp (VVD): "Het is niet normaal dat mensen meer dan één nationaliteit hebben. Als je in Nederland leeft, maar niet voor de Nederlandse nationaliteit kiest, moet je overwegen terug te gaan." En Mirjam Sterk (CDA): " Het staatsburgerschap van Nederland is een ongedeeld begrip. Het verhoudt zich slecht met een dubbele nationaliteit. Je moet zoveel mogelijk eisen dat mensen een enkele nationaliteit hebben." Beide uitspraken zijn een veer in de kont van Wilders en dat zal hij niet onprettig vinden. Mijn vrouw woont en werkt al dertig jaar in Nederland, daarvoor woonde en werkte zij in Ierland, Duitsland en Turkije. Zij heeft twee nationaliteiten: De Britse en de Nieuw Zeelandse en is niet van plan ooit de Nederlandse aan te nemen! Haar Nederlandse grammatica is beter dan de mijne (ik ben een geboren Hollander) maar volgens oud minister Rita Verdonk zou ze een inburgeringscursus moeten volgen en meneer Kamp vindt dat ze moet overwegen terug te gaan. Ze heeft een dochter en ook die heeft twee nationaliteiten: de Nieuw Zeelandse en zowaar de Nederlandse. De dochter mag blijven, de moeder moet terug van onze overheid. Terug naar wat? Land van geboorte? Dan moet ze naar Engeland. Het land waar ze opgroeide? Nieuw Zeeland. Het land waar ze trouwde? Dan naar Duitsland. Het land waar ze de helft van haar leven gewoond en gewerkt heeft en gelukkig is? Dan moet ze hier blijven meneer Kamp! En mevrouw Sterk u begint op Rita te lijken met uw ongedeeld begrip en eisen.


Een P.S. van L.:

Nederlandse zal ik me nooit kunnen voelen, ook al heb ik hier mijn leven gemaakt. Als ik ergens naartoe terug moet, moet ik dan mijn huidige partner hier achter laten, terwijl die net besloten heeft dat Nieuw Zeeland toch niets is voor hem? Want een lat-relatie met een tegenvoeter lijkt me fysiek en financieel onhaalbaar. Dan maar naar Engeland, waar ik al helemaal niets mee heb? Een dilemma, enigszins vergelijkbaar met dat van kinderen - wel of niet hier geboren - van Turkse of Marokkaanse komaf. Met een opvoeding in een compleet andere taal en cultuur zit deze generatie met nog diepe wortels in het land van hun ouders maar veelal zonder persoonlijke binding met dat land.
Waarom zoveel angst voor andere culturen, Wilders en consorten? Je zou eerder dankbaar moeten zijn voor die multi-culti verrijking, een venster op de wereld in dit klein kikkerlandje!

*

.

Les Petits Pâtés Provençaux
.

Een vriendin vertelde mij laatst dat ze weer was gaan koken i.p.v. eten klaar maken. Ze kreeg er weer plezier in. Ik begreep uit haar verklaring dat mijn sporadische activiteiten in de keuken te maken hadden met eten klaar maken want koken moet je met plezier doen. In het maken van wijn en sapjes heb ik grote lol, ik zie het als hobby en daarbij mag best iets fout gaan. Koken is een serieuze bezigheid, als daar echt iets fout gaat is er niets te eten. Daarom laat ik het echte werk graag over aan iemand die dat goed kan. Toch zal ik meer in de keuken te vinden zijn al is dat niet geheel vrijwillig en ga ik proberen de materie te doorgronden.
Van bevriende buren kregen wij van de week een kaartje waarop een heerlijk uitziend recept. Volgens L. echt iets voor mij om te proberen. Het is een samenwerkingsproject geworden met een verrukkelijk resultaat. Ik begin er plezier in te krijgen.
Nu nog leren recepten echt te lezen voordat ik begin!
Het Ministerie van eten en drinken heeft er een vaste bezoeker bij.

.

.

.

Artisjok

.

Toen ik een jaar of twintig geleden met Artisjok begon -ik denk dat het gekochte plantjes waren- kreeg ik prachtige planten met wonderschone bloemen, een traktatie voor de hommels en de bijen. Echt lekker waren ze niet, daarvoor krijgt de plant in ons klimaat gewoon te weinig zon. In de winter dekte ik ze altijd goed af met stro, blad en ander organisch spul. Gewoonlijk sterft het blad af en overwintert de wortel, met een beetje geluk liep de wortel in het voorjaar weer uit.
Deze winter is het blad groen gebleven, niets afgestorven! Sterker nog, de planten zijn alweer flink gegroeid!
De foto is echt van vandaag 16 maart 2007.
De Artisjok is niet de enige overlever deze winter, maar wel de mooiste.
En nu maar hopen dat er echt geen strenge vorst meer komt.

.