EEN GEVAL VAN PECH

De dag voor de bruiloft kwamen wij in Killin stil te staan. We waren net over een lange, prachtige stenen brug gereden waarop twee grote auto's elkaar niet konden passeren. Een autobus kwam ons tegemoet, waarvoor ik even aan de kant ging staan. Toen ik weer wilde optrekken gebeurde er niets! De motor liep als een zonnetje, maar de auto kwam niet in beweging. Met behulp van omstanders konden wij het Huuske op wielen een paar meter naar achteren, uit de bocht duwen. Op verzoek van Lindsey belde de vrouw van het winkeltje waarvoor wij stonden de garage. Een kwartiertje later kwam er redding. Eerst versleepte hij ons uit de gevaarlijke bocht naar een bushalte vijftig meter verderop, waarna hij de combinatie op zijn wagen trok. Iets met de clutch, was hij met ons eens. Het voelde vreemd, ons vervoer en huisje op een auto ambulance te zien staan.

De garage waar hij ons naar toe bracht was ons al twee keer opgevallen vanwege de wonderlijke voor in de sneeuw bestemde voertuigen die er buiten stonden. Het was een in Land Rovers en andere 4WD auto's gespecialiseerd bedrijf. Reparatie zou minstens 2 dagen duren. We moesten onze spullen pakken en zorgen dat we in Dundee konden komen. Het gebeurde rond drie uur, pas om zeven in de avond konden we op de bus stappen. Daar met een taxi naar een B&B en de volgende ochtend een Clio gehuurd. Dat reed weer even totaal anders, maar wij kwamen op tijd bij het huwelijk.

Het was inderdaad de koppelingsplaat, finaal afgebroken, goed te zien in het midden van de foto! Het schijnt vaker voor te komen.

Een paar dagen later konden we hem ophalen en bij het Transport Museum van Glasgow naast z'n kleine broertje zetten, een wonderlijk bouwsel van onbekende afkomst van waaruit ijs wordt verkocht.

+

F E E S T

Muziek en Champagne in de tent op het land.

Dan het grote feest in het dorpshuis met de getuige als ceremoniemeester en oude rockers met oorverdovende muziek. Maar leuk was het wel.

*

WED-
DING

(Zo stond het op één van de bordjes die verwezen naar het veld.)

Onder het spel van deze violiste liepen de vrouwen over het kortgemaaide pad naar boven. Het was zonnig, maar ook ijskoud. Desondanks liepen de bruidsmeisjes/dochters in flinterdunne zomerkleding, om te rillen!

Laatste overleg tussen de getuige, bruidegom en de dominee.

De man begon met een preek en bijbelteksten, maar ging gelukkig snel over tot het vragen om het ja-woord. Later hoorden wij dat hij, wat de preek en gebeden betrof veel verder was gegaan dan afgesproken. Zie ook Vellah's blog.

De ontspanning.



*

L O N G D R O P

Het huis op de achtergrond is het huidige woonhuis van Simon en Kirsty met haar vier dochters in Ruthven. (Ten noorden van Dundee.) Het is een huur woning die hoort bij het verder leeg staande boerenbedrijf. Een huis kopen is geen optie, er is niets te koop. Maar land is er volop te koop, dat heeft Simon dan ook gedaan. Een hectare of vier/vijf waarvan een klein deel (langs de weg) bebouwd mag worden.
Op dat stuk land wilden ze de trouwceremonie houden. Om de gasten onderdak te kunnen bieden bouwde Simon een shed en voor de hoge nood een dubbele 'longdrop'.

Een paar uur voor de plechtigheid verlieten de mannen het huis om de vrouwen de gelegenheid te geven zich om te kleden. Een half uur vóór de ceremonie sjouwden de heren stoelen en een tafel naar een kom in de heuvel alwaar een dominee het huwelijk zou voltrekken.
(Hij was bevoegd het paar te laten tekenen, kennen wij dat hier ook?)

*

KING OF SCANDINAVIA

Je kan het water over zwemmen, het vliegtuig nemen of zoals wij en vele anderen deden met de kampeerauto rond vijf uur de 'King of Scandinavia' oprijden, dineren in één van de restaurants, lekker vroeg je kooi opzoeken en de volgende morgen wakker worden met GB in het vizier!

Als je de haven binnen vaart zie je waarom Newcastle, Newcastle heet schreef Ochrid mij. Er zal dus wel een oud kasteel zijn, denk je dan. Maar dat dat oude kasteel (of wat er van over is) ook werkelijk het eerste is wat je ziet, had ik niet verwacht. Het is een prachtige binnenkomst!

En dat kastelen en koninginnen iets met elkaar hebben komt ook niet uit de lucht vallen, maar dat het zeekasteel Queen Elisabeth II de volgende bezienswaardigheid zou zijn hadden wij niet kunnen bevroeden.

+

SCHOTLAND-PRACHTLAND

Het landschap, de kastelen en een trouwpartij waren de aanleiding om de Noord Zee over te steken. We gaan er beslist vaker heen. Aardige, open mensen en een prachtig landschap. De komende dagen zal ik er meer van laten zien.

*

B L A U W / W I T

Deze foto maakte Lindsey eind augustus, een staalblauwe hemel met hoofd- en bijsporen. Het is slechts een klein stukje van wat we zagen, voor mij niet de moeite waard om de camera te halen (dat zie je op een foto toch niet terug), voor L. wel. Ze had gelijk.

*

S P E C I A L F O R Ar

De 4 bevestigings bouten zijn losgedraaid en de verlichtings steker eruit. Optakelen maar, aanhangertje eronder en laten zakken.

En zo ziet hij er dan 'kaal' uit. De verlichting zit er permanent op.

Als laatste de twee zij borden met spatbord en de kentekenplaat erop en we mogen er mee rijden. Morgen gaat hier het HUUSKE op. Zondag op de boot naar Schotland.

@

.

Vandaag alleen iets nieuws op Marion's blog afkomstig uit het archief van Beppe.

.

STOOM EXTRACTOR

Dit is mijn tweede stoom extractor. De eerste was van aluminium en na ruim twintig jaar gebruik kapot gekookt. Aluminium schijnt ook niet goed te zijn om voedsel in klaar te maken, maar dat wist ik niet toen ik hem kocht.
Deze is van geëmailleerd staal met plastic binnenwerk. Het werkt zo: in de pan die direct op het vuur staat kookt water, de bodem van de tweede pan (met de tekst)heeft de vorm van een omgekeerde trechter en werkt als schoorsteen. In de tweede pan, de sap opvang pan, hangt een plastic vergiet met daarop een deksel. In dat vergiet gaat het fruit, of zoals nu de gele- en rode tomaten. Bij het maken van een zoete drank strooi ik tussen de lagen fruit wat suiker, nu bij de tomaten gaat er een heel klein beetje zout bij. De stoom van het kokende water trekt via het schoorsteentje door het fruit, samen met suiker of zout onttrekt het de sappen aan het fruit. Via een slangetje in de sappan loopt het vocht dan in een schone pan of direct in de fles.

Bij deze tomaten, die van zichzelf als sap niet zoveel smaak hebben, kozen we voor een pan om nog andere smaakmakers te kunnen toevoegen en het vocht te kunnen laten inkoken. Uiteindelijk staan er zes halve liters heerlijk, pittige tomatensap op het aanrecht, anders van kleur dan we gewend zijn.

+