Je moet er wat voor doen....

Maart, April en Mei zijn de maanden waarin van alles op het zelfde moment moet gebeuren. Ik heb het dan over het huis, het erf en de tuin. Het aanschaffen van een mobiel huuske komt daar dan nog eens boven op. Vandaag was dus zo een dag van zaaien, sproeien, zagen en lassen. Voordat de afzetunit op de pickup gezet kan worden, moet het 'bakkie' er af. Dat ding weegt meer dan 100kg, op onze leeftijd is het verstandig dat met hulpmiddelen te doen. Igor, de verkoper en een stuk jonger heeft daar iets voor ontworpen, want ook hij wilde dat op/af zetten gecontroleerd kunnen doen. Hij maakte een cad/cam tekening voor mij, 'om te oefenen'. Vandaag haalde ik voor € 16.00 materiaal en laste het frame in elkaar.

*

OORTJES AUWIE . . .!

Gisteravond was het zover: mijn eerste echte popconcert in een heuse muziek hal. Ik had al drie dagen last van een opgeblazen buik, dat heb ik altijd als er iets nieuws staat te gebeuren en toch denk ik altijd dat ik een vreselijke ziekte heb. De trouwe lezer van mijn blog kan weten dat ik geen 'kenner van pop muziek' ben, laat staan een fan van wie dan ook. Bob Dylan ken ik alleen van platen en cd's aangeschaft door mijn partners, meestal mag ik het graag horen. Zelf heb ik nooit iets van hem gekocht.
Te laat ontdekten wij dat er slechts een beperkt aantal zitplaatsen was, we moesten dus staan en genoegen nemen met zo nu en dan een glimp van de artiest. Zijn voeten heb ik niet gezien. Zijn ogen ook niet, deze 65+er deed geen enkele moeite contact met zijn publiek te maken en toch gingen enkelen 'uit hun dak' . Zijn band maakte veel herrie, veel te veel voor mijn gevoel, wat een volume kwam er uit die dozen, wat een overdaad en waarom? Dylan kan zingen en heeft wat te vertellen maar dat wordt overstemd door het opendraaien van de knoppen.
Na vijf nummers wilde ik de zaal verlaten, mijn benen deden zeer, mijn maag resoneerde en mijn oren deden pijn. Maar ineens was daar Dylan, verstaanbaar en soms zichtbaar met zijn grote, stijve, witte hoed. Maar niet veel later dacht ik: 'wat doe ik hier eigenlijk?' Wat doe ik hier tussen al die rokende en bier zuipende mensen die hun afval op de grond donderen zodat je nog moet uitkijken ook om niet onder uit te gaan. Al die mensen die proberen het 'ultieme moment' met hun mobieltje vast te leggen? die het scherm belangrijker vinden dan de bühne en de performer.
Het was mijn eerste, maar ook zeker mijn laatste popconcert, maar naar Dylan zal ik blijven luisteren.


Ik hoop dat de fans mij dit niet kwalijk nemen.

*

DANS

Deze man met hoed en witte schoenen had aan een lijn van nog geen 6 meter een dansende figuur. Het was heel knap wat hij deed, normaal wil een vlieger omhoog, zo nu en dan ging het mannetje dan ook een paar meter de lucht in, maar meestal danste het gele lichtgewicht vliegertje net boven het zand. Werkelijk prachtig om te zien. Kijk naar hoe hij zeer subtiel zijn lijn vasthoudt.

*

P.E.T. FLESSEN

Niet alleen in de lucht, maar ook op de grond veel kleur tijdens het vlieger festival in Berck. Er bestaat zelfs een club waar ze van PET flessen de meest fantastische molentjes maken. Met een scherp mesje snijden ze de flessen open en buigen de flapjes dan uit, een spuitbus maakt het tot een kleurig geheel. Iets voor de meiden Jolie?

Vreemde vogels in de lucht.

@/Flip

Deze week is er een vliegerfestival in Berck, ten zuiden van Boulogne, Frankrijk. Onze daar in de buurt wonende vriendin had het er vorig jaar al over en omdat we liefhebbers van vliegende objekten zijn, zijn we gegaan. Zaterdag was de eerste dag, fris en grauw maar gelukkig droog. Beslist geen blauwe hemel, maar kleur genoeg! Zelf hebben wij niet gevliegerd, mijn vlieger is in NZ achtergebleven en het aanbod op de boulevard van Berck was niet van dien aard om er tijdens het festival aan te schaffen, ik koop er gewoon weer een in de vliegerwinkel in de Nwe. Hoogstraat. Misschien ga ik er weer een zelf maken zoals ik vroeger deed, is eigenlijk veel leuker. Een Albatros b.v. zoals op de laatste foto.

*

MARLIJN

Gisteren haalde ik bij de viskar in het dorp een doos Zeeuwse mosselen, volgens de datum op het pak
goed tot 4/4. Ik zou een mosselen in knoflook-kruidenroomsaus maken, waarvoor de mosselen gekookt en uit de schaal gehaald moesten worden. Het was een ramp. Een gekookte mossel moet een stevig geheel zijn en zit los in z'n schaal. De meeste diertjes echter in de geopende schelpen zaten als snot tegen de beide schaal helften geplakt. Het zag er zeer onsmakelijk uit. Het was net over zessen en in de hoop dat de visman er nog zou staan nam ik de pan onder de arm en reed snel naar de parkeerplaats bij onze super. Hij had net zijn negotie ingepakt maar was er nog. Hij begreep er niets van, hij had de mosselen die morgen ingekocht . Wat ik er voor in de plaats wilde hebben vroeg hij toen, de mosselen waren allemaal verkocht. Je had vorige week toch zwaardvis meegenomen? Neem dit, Marlijn nog lekker dan zwaardvis!
Vanavond eten wij dus Marlijn, klaargemaakt als zwaardvis met limoen en citruspasta. De moten staan al enige uren te marineren. Er blijkt een witte en gestreepte Marlijn te bestaan, toch eens vragen aan de visboer welke wij nou hebben gekregen.

BIMOBIL HUSKY 246

In 2001 stonden wij met ons ooit bij Loe Lap gekochte sheltertje op een camping hoog in de heuvels van Portugal. Nog hoger dan wij stond een Duits echtpaar met camper waarvan ik het type - een pick-up met afzetunit - wel kende, maar het merk - Bimobil - niet. De meeste afzetunits gaan in de bak van de pick-up en hebben de ingang aan de achterkant. Bij dit ontwerp van Bimobil gaat de laadbak er af, waardoor er meer bruikbare breedte ontstaat en de deur naar de zijkant kan. Het voordeel van deze combinatie boven een gewone camper is dat als je wat langer ergens staat, je de afzetunit op de camping laat staan en met de pick-up op verkenning kunt.

In Nieuw Zeeland hebben wij voor het eerst met het camperleven kennis gemaakt. Ik dacht altijd: als ik daaraan begin zal het een klein onopvallend campertje moeten zijn. Van het idee 'klein' zijn wij nu helemaal teruggekomen. Dat is leuk voor twintigers maar niet voor ons. Wij 'ontkreukelen' niet zo makkelijk meer.

Weer terug in Nederland, kwam L. na enig Ge-Googel een advertentie tegen die er heel erg aanlokkelijk uitzag. We zijn gaan kijken en waren meteen verkocht. Dit was een aanbod van een liefhebber, die er het nodige aan heeft vertimmerd. Sterker nog, die unit heeft hij laten bouwen door Bimobil voor Noorse omstandigheden. De reden van verkoop: hij gaat zelf nog betere en lichtere units bouwen!
Het was hun eerste 'Huuske', en wordt nu het onze!

*

KATONATWINS

Deze eeneiige tweeling speelt gelukkig heel wat beter dan dat hun site er uit ziet. Al geruime tijd hebben wij de CD -Le Grand tango- met muziek van Astor Piazzolla in de kast staan, maar live meegemaakt hadden we de tweeling nog niet. Vanmorgen gaven ze een concert van een uur in Eindhoven. Ze speelden composities van Vivaldi, Campos, Scarlatti, Albeniz, Paco de Lucia en Astor Piazzolla. Van klassiek via flamenco naar de tango.
Wat een spel, wat een virtuozen. Een genot om naar te luisteren.

*

Twee tegen een,

MUZIEKSPELER

.

Niet eerder gezien in de folders.
2X een appeltje tegen 1X .....?
Als de omzet aan zet is gebeuren er wonderlijke dingen.
Van beide kanten.

.

Ooievaarsnest

Het aantal ooievaars dat in Nederland nestelt groeit met het jaar. Het aantal overwinteraars eveneens. Afgelopen winter, zijn er heel wat paartjes rond de nestpalen langs de oevers van de Waal blijven hangen.
Een van de nesten waar we regelmatig even gingen kijken was gebouwd op een boom waar ooit de top uitgewaaid was. Het was een natuurlijk nest, dus geen door mensenhanden gemaakt begin. Deze foto is van 2/4/05 toen we met vrienden een rondje langs de ons bekende nestlokaties maakten.
Een paar weken terug waren we er weer, het nest was weg, sterker nog de hele boom was bijna verdwenen. De restanten lagen op en langs het pad. Ook hier heeft de laatste storm zijn vernietigende werk gedaan. Eigenlijk een wonder dat die boom niet eerder om is gegaan, aan de resten te zien was hij totaal vermolmd. Het paartje ooievaars zagen we wel, op de zelfde plek, een 100m van het nest, waar ze altijd fourageerden.
We zijn benieuwd waar ze gaan nestelen.

*