+
SLAK
+

+

+
+

Waarom heb ik altijd haast? Waarom neem ik nooit de tijd om eens rustig naar iets te kijken? Waarom wil ik altijd verder?

*
KERK,
een hekel onderwerp.

*

Voor mij is een kerk een godshuis zoals een moskee, tempel en synagoge dat ook is. Een plek waar gelovigen elkaar en hun God kunnen ontmoeten of aanbidden. Daar heb ik, als ongelovige, niets te zoeken, hoe mooi het gebouw ook is.
Ik ben Nederlands Hervormd opgevoed, heb menige kerkdienst meegemaakt en zelfs in kerstspelen de rol van herder redelijk kunnen vertolken. Ik geloofde in het scheppingsverhaal. Begin 60er jaren begon ik te beseffen dat het geloof een machtsmiddel is om het volk onder de duim te houden, te manipuleren, te kwetsen, angsten te ontnemen of juist in te boezemen. Ik begon te begrijpen dat de verkondiger van het woord de geschriften naar eigen inzicht kan interpreteren, ik kreeg door dat daar iets niet klopte. Ik besloot er niets meer mee te maken te willen hebben. Het bezoeken van een godshuis als toerist heb ik daarmee voor mijzelf bijna onmogelijk gemaakt.
Toch kijk ik wel naar kerken als gebouw, maar meestal ga ik er niet naar binnen. In Frankrijk heb ik een paar robuuste van steen opgetrokken, sobere maar oh zo heldere Romaanse kerkgebouwtjes gezien, prachtig door eenvoud. Ik zie ze liever dan de power-pracht van Reims of Rome.
Dit kleine houten kerkje heeft voor mij diezelfde kracht, zeker na het zien van het interieur dat ik dankzij aandringen van L. heb kunnen aanschouwen.

Capsicum annuum.

*
Kloppend hart

*

Een rode blokpaprika, op het eerste gezicht is er niets bijzonders aan te zien. Maar bij het opensnijden blijkt er een vergroeiing in te zitten, het komt vaker voor, maar zelden zo groot en mooi als deze. Het lijkt een kloppend hart in een opengesneden borstholte. Wonderlijk is de dans van de zaadjes op het vlies, het lijkt alsof ze ons iets willen zeggen.

*

*
THE QUEEN

*

Sinds kort hebben wij de middag- of vroege avond voorstellingen in de VERKADEFABRIEK ontdekt. Meestal lekker rustig, grijsharig publiek zonder krakende bijgeluiden. The Queen begon om 15.00 uur en was om 16.30 weer afgelopen. Buiten was het nog licht.
Het is de laatste week dat de film in Den Bosch draait, misschien dat daarom de zaal behoorlijk vol zat. Wij vonden het een mooie zo niet goede film met fantastische acteerprestaties. Als gewoon burger zal je er nooit achter komen wat er in het hoofd van een ongewoon burger omgaat en visa versa. Als filmmaker kan je een poging doen, jammer dat we nooit zullen weten wat de echte Queen er van vond.

*

McNaught

*

Comet MacNaught
18/01/07
N.Z.

*

Er zijn veel mooiere opnames gemaakt dan deze, maar deze is wel van ons zelf.
We stonden op een zeer rustige kleine camping in Kaupokonui aan de voet van de TARANAKI op nog geen 500m van het strand. We kregen een 'Power-site' naast een andere camper. De man van die camper was blij met nieuwe buren waar aan hij zijn verhaal kwijt kon. Straks direct na zonsondergang, dan kan je hem zien de komeet. Wij wisten van niets maar konden er niet omheen. De stoeltjes werden neergezet, en wachten maar. En verdomd daar was hij!! We hadden geluk want de hemel was zeer helder die avond. Het was een geweldige ervaring een komeet te zien die 124 million km van de aarde weg is met een staart van 15 million km lang ! Een veeg op onze lens,een vuiltje op het scherm.

*

Cerinthe / Wasbloem.

*

CERINTHE

*

Een bevriende hovenier schreef mij onlangs dat hij de chocolade variant van Cerinthe ging bestellen. Ik doe veel in de tuin en in mijn kasje, de tuin levert ook heel wat op, maar om nou te zeggen dat ik veel van planten weet is iewat overdreven. Soms herken ik een plant maar om hem te benoemen is een andere zaak. Zijn Cerinthe deed bij mij dan ook geen belletje rinkelen. Op Internet kom je heel wat tegen als je CERINTHE intikt, ook fotoos als hierboven (met dank aan de maker) maar de chocolade variant heb ik nog niet gezien. WASBLOEM lijkt mij een goede Hollandse benaming. Het zal wel door de foto komen maar deze ziet er behoorlijk kunstmatig uit. Vooral het blad ziet er uit alsof het uit een Chinees atelier komt.
Als iemand er meer van weet of betere fotoos heeft, laat het mij weten.

Sport

*

TRAINEN

*

Ik ben beslist geen sportief type. Ik houd er niet van mezelf onnodig af te matten en ik hoef ook niet zo nodig te winnen; twee zaken die in de sportwereld niet onbelangrijk zijn. Als 13 jarige al presteerde ik het om in eigen doel te schieten, duidelijker kon ik niet zijn. Op mijn 16e moest ik, in schoolcompetitieverband, de bal over een net slaan en dat alleen omdat ik de goede lengte had. Het enige, zeer afmattende spel waar ik ooit aan meedeed omdat een vriend dat vroeg, was Squash. Ik kocht een racket, de juiste schoenen en een verkeerd trainingspak. We speelden met 2 x 2 man maar de regels kenden wij niet. We hadden lol en werden drijfnat, en dat al in de zeer vroege morgen.

In december zag ik dit stel over het strand van Point Chevalier, Auckland elkaar de bal toespelend, meerdere malen langs komen. Onze gastheer vertelde dat het om de vrouw ging, de man was haar trainer. Zij liep, nee draafde al maanden langs het strand. Bij hoog water - als er geen strand was - liep ze het pad en de trap naar het strand vele malen op en af. Dat was een meter of vijftig schat ik nu, en een halve emmer zweet.
Ik hoop dat ze (over)wint, wat dan ook.

*

*

groeivormen

*
* ! ? *
*

Toeval bestaat niet, of toch wel?
Ik had het gisteren over de natuur die zijn eigen weg zoekt, vandaag vindt L. deze bol in de tuin. Het is waarschijnlijk een Boshyacint die bij omwoel-werkzaamheden op zijn kop in de grond terecht gekomen is. De groeipunt zit aan de goede kant en zou zijn weg naar het licht wel gevonden hebben. De nieuwe wortels staan er in een krans omheen. Maar waar komen die wortels vandaan? Als je de bol doorsnijdt en het groen eruit haalt komt het antwoord te voorschijn. Binnendoor naar de andere kant!

Klik de foto (1 of 2x) aan om te vergroten dan is het nog beter zichtbaar.

*

Coromandel Peninsula

*

12 december 2006
Hoog zomer.


*

Een bijna Spaans aandoend plaatje. Ergens in de heuvels van Coromandel Peninsula op nog geen uur rijden van Auckland. De boom was al heel lang geleden geknapt zo te zien, maar hij leefde weelderig voort mede dankzij zijn eigen takken, die hem waarschijnlijk niet alleen als steun maar ook als wortels dienen. Het afleggen van takken (naar de grond toe buigen en vastzetten) is een bekende methode tot vermeerderen van struiken en bomen. Soms doen bomen het zelf zoals deze Pohutukawa op Tiritiri. Takken en wortels lijken vergroeid en elkaars taak over te nemen.

Een andere keer grijpt de mens in, een kunstenaar zoals Sjoerd Buisman bijvoorbeeld. Sinds de 70er jaren is hij bezig met groeivormen en het manipuleren ervan. Hij probeert iets extra's mee te geven aan dat wat in de natuur al voorkomt, vaak lukt hem dat soms doet de natuur het beter. De koe is zich er niet van bewust.

*

*
KAARTJE
*

Wat muziek betreft ben ik altijd een allesvreter geweest. Thuis ben ik niet bepaald met muziek grootgebracht, een pick-up of radio was er niet. M'n vader had een viool maar er echt op spelen kon hij niet. Begin 60er jaren kwam er een piano in huis omdat bleek dat een van m'n broers wel degelijk muzikale gaven had en de blokfluit ontgroeid was. Voor mij was muziek iets voor de achtergrond, iets wat je toevallig meenam. Dat veranderde pas toen ik van een vriend van mijn ouders niet alleen een pick-up kreeg maar ook platen. Van die grote zware 33 toeren platen met een soort jazz in de groeven. Geluid waar je nu een 12-30 jarige mee de klippen opjaagt. De Beatles kwamen naar Blokker, Woodstock en Kralingen vonden plaats, ik wist het maar deed er niets mee. Misschien was ik bang, bang voor het onbekende, bang om te ontdekken dat ik eigenlijk helemaal niets van popmuziek afwist. Wij draaiden Franse Chansons, prachtig maar van de tekst begreep ik niets. Ook klassiek kwam in huis, niet een bepaalde periode maar alles door elkaar heen. Met m'n vader ging ik naar mijn eerste concert, een klassiek concert, later volgden er meer. Maar een pop- of jazz concert heb ik nog steeds niet meegemaakt. Dat gaat nu voor het eerst gebeuren, Bob Dylan and his band, een klassieker mag je wel zeggen.