B L A U W / W I T

Deze foto maakte Lindsey eind augustus, een staalblauwe hemel met hoofd- en bijsporen. Het is slechts een klein stukje van wat we zagen, voor mij niet de moeite waard om de camera te halen (dat zie je op een foto toch niet terug), voor L. wel. Ze had gelijk.

*

S P E C I A L F O R Ar

De 4 bevestigings bouten zijn losgedraaid en de verlichtings steker eruit. Optakelen maar, aanhangertje eronder en laten zakken.

En zo ziet hij er dan 'kaal' uit. De verlichting zit er permanent op.

Als laatste de twee zij borden met spatbord en de kentekenplaat erop en we mogen er mee rijden. Morgen gaat hier het HUUSKE op. Zondag op de boot naar Schotland.

@

.

Vandaag alleen iets nieuws op Marion's blog afkomstig uit het archief van Beppe.

.

STOOM EXTRACTOR

Dit is mijn tweede stoom extractor. De eerste was van aluminium en na ruim twintig jaar gebruik kapot gekookt. Aluminium schijnt ook niet goed te zijn om voedsel in klaar te maken, maar dat wist ik niet toen ik hem kocht.
Deze is van geëmailleerd staal met plastic binnenwerk. Het werkt zo: in de pan die direct op het vuur staat kookt water, de bodem van de tweede pan (met de tekst)heeft de vorm van een omgekeerde trechter en werkt als schoorsteen. In de tweede pan, de sap opvang pan, hangt een plastic vergiet met daarop een deksel. In dat vergiet gaat het fruit, of zoals nu de gele- en rode tomaten. Bij het maken van een zoete drank strooi ik tussen de lagen fruit wat suiker, nu bij de tomaten gaat er een heel klein beetje zout bij. De stoom van het kokende water trekt via het schoorsteentje door het fruit, samen met suiker of zout onttrekt het de sappen aan het fruit. Via een slangetje in de sappan loopt het vocht dan in een schone pan of direct in de fles.

Bij deze tomaten, die van zichzelf als sap niet zoveel smaak hebben, kozen we voor een pan om nog andere smaakmakers te kunnen toevoegen en het vocht te kunnen laten inkoken. Uiteindelijk staan er zes halve liters heerlijk, pittige tomatensap op het aanrecht, anders van kleur dan we gewend zijn.

+

S M A A K M A R K T

Wilco de Zeeuw is een jonge enthousiaste boer die het landbouwbedrijf van zijn ouders tot een biologisch bedrijf heeft omgebouwd. Het was en is een gemengd bedrijf, landbouw, tuinbouw, koeien en een paar varkens. Sinds een jaar heeft hij een 'pluktuin' d.w.z. dat hij zaait en verzorgt, maar niet oogst. Voor €150.- p/p, p/j kunnen de abonnementhouders zelf hun groenten kiezen en oogsten.

Vandaag was hij gastspreker op de Woudrichemse Smaakmarkt. Als snack had hij een kist zomerwortelen meegenomen, onregelmatig van vorm en maat maar heerlijk van smaak. Deze wortelen zijn bij de 'Supers' niet gewild, die willen wortelen van één maat zodat ze goed in de verpakking passen! Meer dan de helft van zijn kist wortelen zou door de grootgrutters zijn afgekeurd, wat een verlies! Maar als bewuste EKO plukker kom je er achter dat er nooit een rij wortelen van de zelfde maat in de grond staat, maar een zooitje 'ongeregeld'. Ook ervaar je dat bijna doorgeschoten sla nog best lekker is en dat aardbeien echt niet het hele jaar door groeien.
Wilco zit nog vol met plannen, zo wil hij van het bedrijf een 'Zorgboerderij' maken, dat kan omdat er in tegenstelling tot de grote agrarische bedrijven nog veel handwerk te doen is.
Plukklanten van het eerste uur hebben een site opgezet, www.vriendenvanhoevekraaiveld.nl, waarop veel info te vinden is. De koeien en varkens van de familie de Zeeuw worden door een zelfslachtende slager in Werkendam tot riblappen en biefstukjes versneden. Terug op de boerderij stelt de familie er 10KG pakketten van samen voor de particuliere verkoop.
We gaan het zeker eens proberen.
Al vanaf de eerste 'Smaakmarkt'zijn er EKO frieten te koop. De patat wordt gemaakt van door Wilco geteelde piepers. Vandaag hoorden wij dat het aardappels van het ras Agria zijn, een vrij resistent ras met een gelige vleeskleur.

Terug fietsend over de dijk kwamen we deze herkauwende dames tegen, elke keer dat ik ze zie moet ik aan Nieuw Zeeland denken, daar hebben ze (nog)geen gele flappen in het oor, een bedenksel van de E.U. voor zover ik weet.

Na de schaapjes zagen we dit gewas, het loof was vanaf het fietspad niet goed te zien, dus zijn we dichterbij gaan kijken.

Enig idee wat het is?

^

GLORIE VAN BOSKOOP

Een kleine dertig jaar al staat er een druif tegen de zuidgevel van ons huis, ooit waren het er twee. Nummer twee heeft plaats moeten maken voor de keuken. Deze blauwe druif, het is een Glorie van Boskoop, (niet stuk te krijgen)heb ik nooit volgens de regels behandeld. Ik snoei wanneer het mij uitkomt en hoe het mij uitkomt en dat is niet volgens het boekje. Toch komen er jaarlijks heel wat bruikbare trosjes van af. Soms maak ik daar sap van met de stoom extractor (ontsapper)of toch maar weer een wijntje.
Vandaag plukte ik zo'n 12 KG, na wassen en schoonmaken heb ik nu zo'n kleine 10 KG over, ik ga proberen daar weer een lekker drankje van te maken.
Volgend jaar kunt u komen proeven.


@

T A K E L

Op de plek waar ik in eerste instantie ons HUUSKE wilde stallen, heb ik op de al eerder geplaatste staanders een dwarsbalk aangebracht. Het is een sloopbalk van 3.50m lang 7X20cm waar ik € 15 voor betaalde. Hout is terecht kostbaar tegenwoordig, zelfs sloophout.
Het Chinese half tons kettingtakeltje kost nog geen € 30 en moet derhalve van twijfelachtige kwaliteit zijn. Voor een echt goede takel betaal je een paar honderd euro. Ik maak deze konstruktie om het bakje van de Pickup nog makkelijker van het chassis te kunnen takelen op een plek waar hij ook kan blijven staan.
Maar omdat ik én hout én takel niet helemaal vertrouw heb ik er een blok beton aan gehangen. Het blok weegt ± 160 kg, het 'bakje' zal niet veel meer wegen. De balk gaf geen krimp en de takel doet het nog, het moet lukken met het bakkie!



%

S C H A T J E S

Het felle licht, de schaduw, het lijkt Spanje wel. Maar het is de Groeswaard, een -ruimte voor de rivieren- gebied bij ons in de buurt. Het is er prachtig wandelen, veel groen, zandstrandjes bij de Merwede en zicht op Gorinchem en de langsvarende containerschepen. Als onderhoudsmonteurs zijn er paardjes en runderen gedropt. Die runderen maar ook de paardjes zijn soms best nieuwsgierig en brutaal, ze komen dan op je af. Vooral in het voorjaar als ze jongen hebben kan dat tot verwarrende situaties leiden. Angst gaat dan ook bij mij een rol spelen! Maar nu, begin september liggen ze lekker in de schaduw van de laatste warme zonnetraaltjes te herkauwen. Ze lagen er toen we onze wandeling begonnen en ze lagen er nog toen we weer terugkwamen, de schatjes.

@