 |
| 1979 |
Ik zou er nu echt niet meer aan beginnen, het idee alleen al maakt me moe. Toch kochten wij deze opstallen plus grond in 1979 en maakten er iets moois van.
"Wat moet je met dit kippenhok?" vroegen goede vrienden toen ze het zagen.
Geen 'Veense' zou het gekocht hebben, wisten de schilders, die ons huis recent onder handen namen, ons te melden. En zij kunnen het weten want zij zijn in dit dorp geboren.
Ik moet zeggen dat ik toen gelukkig de ellendige staat van het huis en de schuur niet zag, ik zag een in mijn ogen enorme lap grond met twee opstallen waar 'best wat van te maken' was. Nu, na meer dan dertig jaar begrijp ik die opmerkingen van toen wel, maar ik ben blij dat ik/ wij toen zo naïef en onbezonnen waren.
Het waren zeker geen jaren van alleen maar noeste arbeid; als er geld was, pakte ik 'een stukkie an'. Alleen het hoognodige deden we in het begin. Ons eigenlijke werk stond voorop, het huis kwam op de tweede plaats.
Onder alle omstandigheden hebben we er goed kunnen werken en wonen en dat is nog steeds zo. Sommige ruimtes worden nu anders, maar met evenveel plezier gebruikt.
Het blijft natuurlijk een dijkhuisje, met niveauverschillen die ons op den duur op zouden kunnen breken. De 'tuin' is onlosmakelijk verbonden met ons leven, maar we beseffen dat er een moment komt dat we het niet meer kunnen bijbenen. Het zij zo.
Eigenlijk willen we in dit 'kippenhok' oud worden, vergrijzen en desnoods dementeren. Daar zijn we al mee begonnen, maar kijken nu het nog niet te laat is ook naar alternatieven.
Een grote wens is een huis met uitzicht over de rivier, maar dan wel een drukbevaren rivier zoals de Waal, opdat het ooit 'achter de geraniums zitten' een leuke en zinvolle bezigheid wordt.
 |
| 2008 |
Gut, ja. Het huis was echt bouwvallig. Ik herinner me nog dat er gewoon stenen uit de muur vielen als je er ingewoekerd onkruid uit wilde trekken.
BeantwoordenVerwijderenMaar jullie hebben er iets geweldigs van gemaakt! Complimenten. En de tuin is heerlijk, maar ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment in een stadium komt dat je iets minder bewerkelijks wilt - voorlopig nog niet, lijkt me.
Jeetje BP, wat een ENORM verschil... Wat hebben jullie er iets bijzonder moois van gemaakt..!
BeantwoordenVerwijderenik kan het niet goed beoordelen, maar mij zou het afschrikken, te kijken naar alternatieven, zouden jullie geen vreselijke heimwee krijgen? Bestond er maar zoiets als een 'tuin-au pair/nanny', iemand die je niet als kinderoppas inhuurt, maar als tuin-hulp. Maargoed, als het jullie te veel wordt kan ik me daar ook iets bj voorstellen, mijn vader had ooit ook een levenswerk van een tuin, en heeft die ooit overtuigd ingeruild voor een appartement op loopafstand van het strand, en heeft daar geen spijt van.
Achteraf gezien was het een enorme klus, maar een onoverkomelijke opgave was het nooit. Onze eisen (zo we die al hadden) waren te behappen. Het groeide, zoals alles om ons heen groeide. Het woord 'af' ken ik wel maar hanteer het niet. Groei is nooit af.
BeantwoordenVerwijderen