SMILE PLEASE...

Kijk mij eens vriendje zijn.

Foto's van Rutte met zijn hand op de schouder van een 'vriend' moeten ons doen geloven dat wij in een goed draaiende samenleving vertoeven, maar de afstand tussen arm en rijk wordt steeds groter. De voedselbanken kunnen de vraag vaak niet meer aan en vette bonussen blijven gegeven worden. Bij een vorige foto lag de hand van Rutte op de schouder van een man die kunst en cultuur als een 'linkse hobby' typeerde. De man met verstand van zaken en de meer natuurlijke uitdrukking op zijn gezicht, wist fijntjes te vertellen dat kunst en cultuur van oudsher een rechtse hobby is. De rijken der aarde waren de opdrachtgevers van de muzen en zullen dat als het aan Joop ligt weer zijn. De van links naar rechts zwabberende overheid mag toekijken en schaapachtig lachen.

De vette lach en de amicale handen van Mark zien we wel erg vaak op de voorpagina van de dagbladen. Niet dat een politicus niet mag lachen, graag zelfs, maar dan wel, welgemeend. Natuurlijk is het zo dat fotografen ensceneren en alles doen om de geportretteerde goed over te laten komen, maar enige eigenwaarde en een gelovenswaardige  uitstraling  mag je van een politicus op het niveau van Mark toch wel verwachten.

ELEPHANT GARLIC

Van vrienden kregen wij als presentje uit de U.S.A. een reuze knoflook in een prachtig blauw netje. De bol weegt 85gram en heeft de prozaïse naam: Elephant Garlic /Ail Géant. Het Purperhart schaaltje heeft een doorsnede van 16cm. Eén teentje lijkt gelijk aan de helft van een normale maat knof. Geproefd hebben we 'm nog niet, maar volgens de gevers is het een pittige.

KAART 1940

Mensen verzamelen van alles, ook de papiertjes waarin boter verpakt en verkocht wordt. Eén van de Franse contacten van L. is zo'n verzamelaar. Hij mailde een scan van een briefkaart die hij ergens gevonden had. Het is een reclamekaart voor boter. De kaart is 28 augustus 1940 verstuurd vanuit Antwerpen naar Leiden. De lage Landen en Vlaanderen waren toen door de Duitsers overrompeld.

De tekst op de kaart is heeft Vlaamse kantjes, maar lijkt door een Hollander geschreven. De Fransman vroeg ons de tekst te vertalen omdat het tenslotte om een kaart uit oorlogstijd gaat en er misschien interessante informatie op staat. Op een paar onleesbare woorden na is dat ons gelukt. De inhoud is niet schokkend, maar wel heel menselijk. Het dagelijks leven in oorlogstijd is niet veel anders dan nu. We wennen snel, zeer snel aan veranderingen en andere 'meesters' en leren nog sneller er mee om te gaan.

STILLEVENS

Op 3 oktober 2011 liet ik mijn 'werk' tafel zien met enkele tot dan gedraaide producten.

Die werktafel staat nu zo vol dat ik de schaaltjes moet stapelen, er aan werken is niet meer mogelijk. Met de uit vers nat hout (de spetters vlogen me om de oren) gedraaide en vervormde schaaltjes ben ik gaan spelen. Op pootjes staan ze nu, verheven boven het maaiveld. De verdraaide stampers geven vorm en richting aan de stillevens. Het verhaaltje erachter mag u zelf maken.

Wat ik er mee ga doen weet ik nog niet, 

waarschijnlijk weggeven.

FOTO BOMAANSLAG

Deze foto uit de NRC van donderdag 5 april laat mensen zien die dood zijn.  Door andere mensen gedood welteverstaan. Als een mens dood is spreken we van een lijk en een lijk verbergen we over het algemeen onder een wit laken of stoppen het in een hermetisch afgesloten body bag. Zo althans laat de pers het ons meestal zien.
Wat mij opvalt is dat je zelden blanke mensen zo ziet die gedood zijn bij een bomaanslag zoals deze Somaliërs, vooral de man hangend over zijn stoel zou als hij een blanke huid gehad zou hebben nooit zo in beeld gebracht zijn. En zeker niet zo prominent.

De foto laat mij twee dingen zien: ten eerste de totaal niet in de slachtoffers geïnteresseerde militairen en andere aanwezigen. Het lijkt alsof de doden er niet toe doen.
En ten tweede een verandering bij de redactie door voor deze foto te kiezen. De vraag is of het een gunstige ontwikkeling is (in de zin van laten zien waarom het gaat) of een afvlakking.

Bovendien is er iets vreemds aan de hand met de man binnen de rode ovaal. Hij lijkt veel te groot t.o.v. de andere figuren, maar zit ook vreemd in elkaar.

'ONZE' FAZANT

Helemaal zeker weten wij het natuurlijk niet, maar voor ons is dit 'onze' fazant.  Hij komt elke winter langs op zoek naar lekkere dingen. Hij heeft ontdekt dat er bij de kippen vaak wat te halen is. Maar nu blijft hij ook bij ons overnachten, niet altijd op de zelfde plek. Hij wil nogal eens van tak veranderen, maar wel steeds in hetzelfde groepje essen. Nu het blad nog niet aan de bomen zit is hij goed te zien. Het is een ochtendvogel, rond een uur of drie laat hij horen dat hij wakker is. Wat is het buitenleven toch mooi.

CÉSAR ET SON CANOT D'ÉCORCE

Een film over de bouw van een traditionele Canadese kano van o.a. berkenbast en Cederhout.

Op het oog en met zijn handen maakt deze man met een bijl, zakmes, priem en een oude omslagboor een volwaardige kano. De film duurt bijna een uur maar is zeker de moeite waard.

TAARTEN...

Eén van Lindsey's Italiaanse 'connecties' heeft niet alleen een gigantische verzameling sinaasappelpapiertjes, ze maakt ook taarten op bestelling en geeft cursussen aan mensen die net zulke fraaie en lekkere sculpturen willen maken als zij.

Ik ben (niet meer) zo'n zoetekauw, maar ik kan wel genieten van deze prachtige creaties, waar menig banketbakker jaloers op mag zijn.

Op deze taart met rood lint en geborduurde roos zit zelfs een naald waarmee de kruissteekjes gemaakt zijn.

Deze taart doet mij denken aan Italiaanse of Franse begraafplaatsen:  roze kleurtjes, linten, nep bloemen en bronzen letters.

Niet echt mijn 'ding', maar een mooie taart is het zeker.

Syria: Assad's wife spent thousands on trinkets as blood was spilled in Homs

Soms zou ik een allround wetenschapper willen zijn, zou ik willen kunnen verklaren waarom wij zijn zoals wij zijn. Want niets zo complex en ondoorgrondelijk als de menselijke hersenen wordt beweerd, maar is dat zo?
Soms denk ik dat de wereld er inderdaad zo zwart en wit uitziet als de heren op deze foto.
Het is maar hoe je kijkt, voor mij zit links wit en rechts zwart. De houding van de mannen kom je alleen maar tegen op geposeerde foto's, bijna niemand is daar goed in. De man links komt op mij ontspannen over, terwijl de man rechts eigenlijk met zijn houding geen raad weet. Hij denkt en zegt dat hij gelijk heeft, maar uit zijn houding blijkt grote onzekerheid.
Kofi is een witte duif die tegen beter weten in een poging doet de zieke zwarte raaf te kooien.
De zwarte man met blanke huid leeft met z'n Barbie-popje in een sprookjeswereld en voelt zich aangevallen door een boze wolf die hij 'wel even af zal schudden. '
'Zijn Volk'  -de echte wereld-  wordt in zijn opdracht, door zijn leger als 'terroristen' afgeslacht. Dat verhaal hebben wij eerder gehoord en gezien, maar zwarte raven blijken daar immuun voor. Hun hersenen volgen een ander patroon. Want macht is geld en geld is macht. Geld en macht maken blind en heersers denken dat dat onschendbaar maakt. Maar overheersers vallen altijd, is het vandaag niet dan is het morgen.

BOUWMEESTER

In een hoek van onze tuin staat de "Datsja", zo noemen we het huisje dat ik een aantal jaren terug van afval hard-hout bouwde. Het is een lekker plekje om je zo nu en dan even in terug te trekken of op de 'waranda' in het zonnetje een drankje te nuttigen. We hebben zelfs een vriendin die liever in de Datsja overnacht dan van het bed in de logeerkamer gebruik te maken. 

Maar eerst hebben we een andere gast.

Toen ik er aan het eind van de middag even ging zitten viel het mij op dat, naast het elke winter naar binnen geblazen blad ook nogal wat andere zaken zoals takjes en vreemde slierten op de vloer lagen.

Automatisch kijk je dan naar boven en zie je een prachtig, vers bouwsel boven het voeteneind van het bed. Op de balk, boven het raampje rechts op de eerste foto.

De richel is nog geen zeven centimeter breed, maar deze bouwmeester heeft daar geen probleem mee, hij maakt zijn 'fundatie' gewoon breder door héél veel materiaal over de rand te draperen. Uiteindelijk krijgt de merel (want dat zal het zijn) een brede basis voor zijn nest. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat dit bouwwerk niet ouder dan drie dagen is. Het materiaal is heel vers en ik heb niet eerder gezien dat er gevallen materiaal op de vloer lag.

Als je goed kijkt naar de onderste foto (aanklikken) zie je héél veel verschillende materialen, verse en verdorde. De bekleding (blubber) in het uiteindelijke nest is nog niet aangebracht, ik ga morgen bij droog weer eens van een afstandje zitten kijken of het werk verder gaat.