Gelukkige mensen

De halve Sportwin

De gashandel

Bijna 40 jaar geleden kocht ik van een vriend in Amsterdam een 18 pk EVINRUDE Fastwin buitenboordmotor, niet omdat ikzelf een boot had maar omdat mijn vader een rubberboot als bijboot had aangeschaft met een 4 pk motor en er geen plaats voor had. Hij stalde hem bij mij. Dat rubberen geval was best groot en zwaar en het motortje eigenlijk te licht. Met de 18pk erop konden we er lekker mee het IJ op en zelfs planeren op wat ruimer water.
De boot is ooit door mijn vader teruggehaald, de motor had ik nog steeds. Voor mijn roeiboot was hij veel te zwaar, dus stond hij jarenlang te niksen. Een paar jaar terug dacht ik hem te reviseren en kocht daarvoor voor weinig geld een tweede incomplete EVENRUDE Sportwin. De waaier van de koeling en nog wat andere kleinigheden zette ik over. De motor echter kreeg ik nooit meer aan de praat. Vorige week besloot ik de Fastwin op Marktplaats te zetten. Ik kreeg al snel een bod van €100.- van ene MERCEDES, maar dat bod bleek vals. De volgende die belde was een Surinaamse meneer, hij wilde de motor kopen voor familie overzee om op de rivier fuiken leeg te halen. Het leek mij een prima bestemming, voor €50.- mocht hij de motor komen halen.
Maar er belde nog iemand, een ex automonteur uit Purmerend, hij had belangstelling voor de kap en gashandel.Ik vertelde hem dat ik in principe de Fastwin verkocht had maar dat ik nog een halve Sportwin had staan. Dan kom ik die morgen halen, 'wat moet die kosten'? mijn antwoord was dat als hij daarvoor helemaal uit Purmerend wilde komen hij het zo mee kon nemen. Hij klonk zeer gelukkig. Na zijn telefoontje ging ik toch even ter controle naar de werkplaats; zit er helemaal geen gashandel aan! Shit! Lullig om die man te laten komen voor de helft van wat hij denkt te krijgen. Dan maar bellen maar zijn nummer had ik niet. Blijken er 23 mensen met dezelfde naam in Purmerend te wonen! Nummer één was een vrouw zonder man en motor, maar twee was raak, wat een geluk. Ik kom toch zei hij, want de kap is ook van belang. De volgende morgen heb ik een helder moment en ga eens kijken of die twee kappen uitwisselbaar zijn, niet dus! De Sportwin blijkt iets kleiner te zijn dan de andere. Ik weer bellen maar de man is al onderweg. Op de afgesproken tijd arriveert hij met z'n zoon. Voorzichtig probeer ik ze duidelijk te maken dat ze waarschijnlijk voor niets zijn gekomen. 'Laat eerst maar eens zien'zegt hij, waarop ik begin met de grootste. 'Oh nee de onze is kleiner' zegt hij en zoonlief is het met hem eens. 'Komt het toch nog goed' dacht ik, waarna ik ze de halve motor en een kistje onderdelen laat zien. En in dat kistje zit de gashandel! Ik was totaal vergeten dat ik die eraf had gehaald.Ik heb zelden iemand zo gelukkig gezien met een paar onderdelen. Ondertussen had de zoon uit de auto een bos rozen gehaald als blijk van waardering voor mijn gebaar.

Twee uur later dan afgesproken kwam de andere koper, ook met z'n zoon de complete motor halen. Ik ben benieuwd of ik ooit de foto krijg waarom ik gevraagd heb, van deze 18pk achter een uitgeholde boomstam, want daar is hij voor bestemd volgens de vader.

+

I always get my sin

Voor heel veel mensen, waaronder ikzelf is taal niet altijd eenvoudig, zeker niet als het een vreemde is. Je denkt het goed te doen maar slaat de plank vaak volledig mis. Soms is het leuk te lachen om onze eigen fouten!
Dat kan zeker bij het doorlezen van het boekje 'I always get my sin' van Maarten Rijkens.

Till SOON!



*

$

#

V E R R A S S I N G

Bij ons bezoekje aan Lettele werd thee gedronken uit deze kommetjes. Het is bestaand aardewerk door Marion met glazuur beschilderd en daarna opnieuw gebakken. Ik had ze nog nooit gezien.
Ik meen begrepen te hebben dat een paar bevriende collega's van Marion voor elkaar kommetjes hebben beschilderd. Misschien dat Joke er meer over kan vertellen.

*

V I S V O N D S T

Dit is volgens onze Visvriend een plug. Ik vond het vistuig tussen allerlei andere na de laatste storm aangspoelde rommel op ons landje.De dreg-haakjes zijn er af, er rest slechts een roestig stukje van. Ik denk dat dit plugje lang in het riet of elders heeft vastgezeten.

*

Zieltjes winnen

Dit drukwerkje vond ik gisteren in de brievenbus. Ik had er al een propje van gemaakt voordat ik er erg in had. In de bijna dertig jaar dat ik in dit dorp met drie verschillende religieuze genootschappen woon heb ik nog nooit zoiets in de bus gehad. Ook hier wordt het kerkbezoek blijkbaar minder. Maar welk genootschap stopt dit huis aan huis in de bus? De gereformeerde Gemeente, de Hervormde Gemeente of de Hersteld Hervormde Gemeente? Een afzender staat er niet op, dus ik vermoed dat het een gezamenlijke actie is. Als dit een oproep geweest zou zijn om naar de moskee te komen was het niet stil voorbij gegaan.
Mijn plaats blijft leeg, bij welk Religieus Genootschap dan ook.

>:<

^

V O G E L A A N V A R I N G

Foto's th.

Sinds het vlieg-tuig zijn de vogels niet meer de alleenheersers in de lucht. Maar hun vlieggedrag is nog steeds superieur t.o.v. de machines die de mens maakte. (Terwijl ik dit opschrijf, zie ik de fazant vanaf de grond in één keer een meter of acht hoog de den in vliegen en daarna tussen alle bomen en takken door, over de sloot bij de buurman op het gras landen, en dan maar denken dat het een loopvogel is!)
Als een vogel en een vlieg-tuig met elkaar in aanraking komen, spreken we van een 'vogelaanvaring'. Op zich een wonderlijke woordkeuze als je bedenkt dat varen voor Hollanders te maken heeft met water. Maar we spreken ook over luchtvaart, ballonvaart, ruimtevaart en zelfs over 'sneltreinvaart'. Maar een vogel 'vaart' niet en als wij als mensen in een vliegtuig stappen gaan we vliegen. Als de vliegende vogel en de vliegende mens met elkaar in botsing komen zijn we weer bij het varen! Soms heeft zo'n ontmoeting niet alleen voor de vogel vreselijke gevolgen, maar ook voor de mens. De vogel overleeft het bijna nooit, de mens meestal wel, hoewel....de Bijlmerramp is bijna zeker ook het gevolg van zo'n 'aanvaring'las ik ergens.
'Harde transparantie' is de grootste vijand van alles wat vliegt, glas in de vorm van geluidsscherm of het simpele raam thuis, het lijkt een plek om doorheen te vliegen, maar is een killer.
De vink van de foto dacht geen belemmering te zien, maar die was er wel en nu is hij dood.

Ik wilde eigenlijk schrijven over de kleurenpracht die ook onze Hollandse vogels soms hebben, maar het is een ander verhaal geworden.

*

TROONJUWEELTJES

foto th.

Ik noem het kinderstoeltjes, maar je hoeft geen kinderen te hebben om tot aanschaf over te gaan. Dat laten deze kopers zien. Twee wat mij betreft totaal verschillende 'troontjes' hebben hun eigen hoekje gekregen, het lijkt alsof ze er al jaren staan.

*

WIE WAT BEWAART....

Jaren terug kreeg ik van Jan een partij gebruikt draadglas, deels gevat in een ALUprofiel. Vandaag heeft een deel een nieuwe bestemming gekregen.
We wilden een beetje licht in de uitbouw van de garage, ik dacht aan transparante golfplaat, maar vond het draadglas, perfect van maat.

HEEFT WAT.


*

U I T B O U W

Een VOLVO 850 is geen kleine jongen, maar hij paste wel in onze 'garage'. De MITSU L200 niet, er moest dus wat aan voor of achterkant gebeuren. Aan de slootkant is de meeste ruimte, een meter of drie, maar dat is wel de kruidentuin, waterput en druiven! Het moet een soort balkonconstructie worden, meer dan 60cm heb ik niet nodig.
Bij het weghalen van wat grond kwam ik deze schaar tegen, hij moet er heel wat jaartjes hebben gelegen!

*

G E P L O K K E N

Met tientallen zitten ze in de bomen te wachten tot de baas uit het zicht is, dan vallen ze aan op het pas gestrooide graan voor de kippen. Ik verjaag ze wel eens met de buks, maar raken doe ik ze zelden. De sperwer heeft meestal meer succes, hij is sneller en slimmer dan ik. Soms vind ik een bosje veren als restant van een heerlijke maaltijd, maar vanmorgen is hij blijkbaar gestoord, misschien wel door mij. Hij is aardig aan het plukken geweest, geplokken zeggen ze hier maar heeft het karwei niet afgemaakt, resten als deze kom ik niet vaak tegen.

*

L E T T E L E

Ooit gehoord van Lettele?

Amsterdamse vrienden van ons waren al jaren op zoek naar een 'stekkie' ergens in het groen. Een plek om je terug te trekken zonder dat je er een dag of meer voor hoeft te reizen. Een jaar of wat terug vonden ze zo'n plek op fietsafstand onder de rook van de grote stad. Maar meer dan een lapje drassige veengrond met alleen maar gras was het niet. Ze kochten een aftandse caravan en plaatsten dat als tuinhuis annex opslag aan de rand van hun perceel. Er kwamen sier- en nuttige plantjes en er werd geoogst. Maar echt bevredigend was dat stekkie niet, het zoeken ging verder.
Halverwege vorig jaar kwamen ze op Funda iets tegen waarvan ze dachten: 'dat kan het wel eens zijn.' En het was het en is het nog steeds! Een vakantiehuis in het groen met veel grond rondom en een echt stukje bos naast de deur en dan niet in een 'recreatiepark' maar gewoon bij een boer die ooit drie van die huisjes op zijn grond zette!
En dat in Lettele, binnen twee uur van Amsterdam!
We zijn er gisteren met ons HUUSKE naar toe gereden als try-out voor ons Spaanse avontuur eind volgende maand, het is ons goed bevallen en onze vrienden ook; 'even langskomen en toch op je eige wezen!' In Bakkum doen ze ons dat niet na.

*

S T R A A T T E K E N E N

De meeste straattekenaars die ik ooit aan het werk zag reproduceerden reproducties, zelden waren ze echt origineel. Deze artiest ben ik nog nooit op straat tegengekomen. Het is Julian Beever, een Engelse kunstschilder die zijn geluk op straat zoekt met het maken van 3D tekeningen, oftewel optische illusies. Ik kwam hem tegen op een wonderlijke site met zeer veel verschillende items. Het plaatje boven vind ik eigenlijk het leukst, de tekenaar die zichzelf in een tekening tegenkomt. Ik doe het hem echt niet na! Ook de doos met pastels is razend knap gedaan, je zou de krijtjes er zo uit willen pakken.
Zijn muurschilderingen en werken op doek zijn wat mij betreft een stuk minder, maar op straat wil ik hem wel eens tegenkomen.

+

N E S T B O U W

Wat later op de dag dan normaal hebben we vandaag toch nog een wandelingetje gemaakt langs en op de oude zeedijk bij Loevestein. Aan de voet van de dijk loopt een sloot en langs die sloot stonden tientallen enorme populieren, de meeste van die bomen zijn na het uitdiepen van de sloot en met hulp van de stormen van de afgelopen jaren omgegaan. De stronken met een groot deel van de stam blijven liggen, dat heet nieuw bosbeheer. In de grond tussen de wortels hebben vogels nestholen gemaakt, dat kunnen oeverzwaluwen of ijsvogeltjes zijn, de echte kenner zal het weten. Het is nog geen broedtijd, maar het gat hieronder is recent gebruikt gezien de poepjes aan de rand. In mei zullen we zien wat het zijn.

#

M O B I L E
P R E S E N T A T I E

Om mijn handeltje goed te laten zien, moet ik het bovenaan de dijk zetten. Maar kleine items zoals deze stoeltjes durf ik daar niet los te laten staan. Ik heb er een soort kruiwagen voor gemaakt en de stoeltjes met een paar schroeven vastgezet. Ik verwacht niet dat iemand met de gehele mobile presentatie aan de haal gaat. Morgen, als het zonnetje meewerkt neem ik de proef op de som. Er zitten trouwen nieuwe exemplaren tussen.

*

USB DRAAITAFEL

Zoals zo velen hebben ook wij nog een paar planken vol met platen, langspeelplaten. We hebben nog een draaitafel, meer dan één zelfs. Draaitafels door een snaar aangedreven, als die een fiks aantal jaren niet werken krijgt de snaar een specifieke vorm door stilstand en verdroging, als je het apparaat al aan de gang krijgt gaat het 'zingen' en is het geluid niet aan te horen. Er zijn na enig zoeken best nieuwe snaren te vinden zodat de pickup weer een behoorlijk geluid kan produceren en elementen zijn ook nog steeds te koop. Maar mijn draaitafel is meer dan dertig jaar oud, ik wil gewoon een nieuwe! Ik draag toch ook geen kleding meer uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw? En na de 2cv heb ik meerdere 'echte auto's' gehad, maar de Sansui staat er nog steeds. Tijd dus voor iets nieuws! Een machine met USB, om die 'langspelers' op een CD te kunnen branden, met of zonder ruis, één of meerdere platen op één CD. Die tafels bestaan al een paar jaar, maar de noodzaak om zo'n ding aan te schaffen was er niet direct en eigenlijk is die er nog steeds niet.
Ik hou van klare vorm zonder opsmuk, gewoon een strakke doos die doet wat hij moet doen zonder toeters en bellen die je toch nooit gebruikt. Maar het exemplaar hieronder dat onder diverse (merk)namen wordt verkocht ziet er ook niet echt slecht uit. De technische specificaties ontlopen elkaar niet veel, het maakt de keuze niet makkelijker.
Heeft iemand ervaring met een USB draaitafel, advies is altijd welkom.

#

C h i n a T o w e r

Ondanks de lenteprikkels toch weer een etage hoger.

*

N o o d l a n d i n g

We hebben er vaak over gesproken en ons afgevraagd waarom je zo weinig dode vogeltjes ziet. Vogels die van ouderdom of aan een hartstilstand gestorven zijn bedoel ik dan. Een gaaf exemplaar zonder tekenen van geweld, maar gewoon zo uit de lucht komen vallen.

Deze merel vond ik vanmorgen onder een sierappelboompje, alsof hij een noodlanding heeft gemaakt maar het niet overleefde. Er is ogenschijnlijk niets aan te zien, behalve dan dat plukje lichte donsveertjes, maar dat kan ook van een tak zijn. Ik zie geen rouwende vrouwtjes in de buurt, een vrijgezel misschien?

.

L E N T E P R I K K E L

Niet alleen de sneeuwklokjes, maar ook de krokussen, narcissen en de eerste tulpjes staan volop in bloei!

*

Onder dak in China

Deze folder voor een tentoonstelling in Brussel, kregen wij van Chris vlak voordat wij naar Brussel zouden gaan om een Antiek/Kunst beurs te bezoeken. Op weg naar de beurs zagen we ook de affiches hangen voor de tentoonstelling waar we de folder al van hadden. Eén beurs/tentoonstelling per dag vinden wij al vermoeiend genoeg, voor deze gaan we zeker nog een keer terug.
Maar de folder heeft mij wel al aan het werk gezet! Ik maakte al eerder houten kastjes naar Chinees terracotta voorbeeld, bescheiden van maat en bedoeld om een geheimpje in te bewaren. Al langer wilde ik weer eens iets meer den 'manshoog' maken, van het hout dat ik heb en dan niet geschaafd maar hooguit met de schuurtol bewerkt om in de buurt van huid van de Chinese voorbeelden te blijven.
Donderdag ben ik begonnen, vandaag de tweede etage voorbewerkt en provisorisch in elkaar gezet.
Het begint warempel ergens op te lijken.

Maar is het iets voor in de tuin of in huis, moet er verlichting in, zal ik het 'kleuren' zoals het voorbeeld vraag ik mijzelf steeds af. Ik weet het echt niet, wat vinden jullie?

&

L O L

Working people frequently ask retired people what they do to make their days interesting.

Well, for example, the other day my wife and I went to Worthing and went into a shop. We were only in there for about 5 minutes. When we came out, there was a cop writing out a parking ticket. We went up to him and said, 'Come on man, how about giving a senior citizen a break?' He ignored us and continued writing the ticket. I called him a Nazi turd. He glared at me and started writing another ticket for having worn tyres.

So my wife called him a Shithead . He finished the second ticket and put it on the windshield with the first. Then he started writing a third ticket. This went on for about 20 minutes. The more we abused him, the more tickets he wrote.

Personally, we didn't give a shit we travel to town and back home on the bus.

We try to have a little fun each day now that we're retired. It's important at our age.




.

W i n t e r g a s t

Hij komt wel vaker langs in de winter, maar is nog nooit op de tafel gevlogen. Het is een prachtig beest, maar of het dezelfde is van vorig jaar?
Meestal komt hij van 'over de sloot', soms via de moestuin of over de dijk. Hij scharrelt dan door de hele tuin, maar op de tafel heeft hij nog nooit gestaan voor zover wij weten.
De Turkse tortels storten zich ook massaal op de noten, ik telde er dertien tegelijkertijd. En dan te denken dat ze dat duifje willen gaan beschermen!

$

T H I J S

Je komt ze steeds vaker tegen langs de weg, maar ook op onverwachte plekken.

Deze plastic compositie zagen we vanmorgen op onze wandeling langs het Afwateringskanaal 'S-Hertogenbosch-Drongelen. Het is een vrij lang kanaal tussen twee dijklichamen, waarop afwisselend aan één kant een wandel/fietspad. Geen drukke verkeersweg dus. Zo'n monumentje op zo een plek zet je aan het denken. Wie was Thijs en hoe is hij hier om het leven gekomen zeven jaar geleden?
Was hij lopend, op de fiets of met de brommer? Was het een ongeluk of een natuurlijke dood? Was hij nog jong of reeds oud en grijs en tijdens het trimmen door een hartstilstand overvallen? Of was Thijs de liefste Jack Russel pup van de wereld en hier ter plekke door een Pitbull verscheurd?
We zullen het niet weten, behalve als de makers van het monument ooit deze tekst onder ogen krijgen en het antwoord zouden willen geven.

+

D r o o m p a l e i s

Dit huis wat er uitziet als een droompaleis heeft jaren leeggestaan. Het is waarschijnlijk zo oud als de druif die er voor staat.

Het was het woonhuis van een boer met land en vee. Rond het huis staan een paar stallen en schuren, nu vol gestouwd met rotzooi. De boer heeft zeker 40 jaar of langer niets aan het huis gedaan. In het huis hing vooroorlogse bedrading los in de ruimte en fittingen met bajonetsluiting aan een voor ons onbekende driewegkoppeling. De 'meterkast' was door vogels in beslag genomen. Het prachtige gietijzeren fornuis was volledig intact en kon zo weer opgestookt worden. Het bad zag er minder aantrekkelijk uit, maar dat komt waarschijnlijk ook door het gebruik van pompwater.

Met een beetje moeite is dit weer tot droomhuis te maken.

(+)

J e u g d z o n d e

Ver voordat ik er 'voor ging leren' was ik al aan het 'kleien'. Dit gezin heb ik jammer genoeg niet gedateerd, maar wel zeer duidelijk gesigneerd! Ik denk dat ik het ergens in de 50er jaren bij mijn oom 'de beeldhouwer' gemaakt heb, hij zal het ook gebakken hebben. Er klopt niet veel van dit beeldje, maar de 'kijkrichting' is goed, of ik daarmee geholpen ben weet ik echt niet meer. Wonderlijk dat ik toen een 'vader, moeder en kind' maakte, iets waar ik de rest van mijn leven niet zo mee bezig was. Het baksel staat al enige tijd op een plank in de logeerkamer bij ons in huis en is vandaag door L. gefotografeerd.
Bij ons bezoek aan Rotterdam vorige week, gingen wij ook even bij 'oom de beeldhouwer' langs. Hij heeft jarenlang geen beelden meer gemaakt, maar heeft sinds het zien van het overzicht van het werk van Henry Moore in de Kunsthal de smaak weer te pakken gekregen. Op de foto hieronder staat oud en nieuw werk van hem, het is duidelijk waar ik mijn 'familie' vandaan heb!

L. heeft een vaas ter restauratie met de initialen B-P, het zou een paar honderd jaar oud zijn, dus kan het niet van mij zijn. Maar meestal staan er meer kenmerken onder, de fabriek, het jaartal en de schilder. We zoeken het uit.

+