Quince wine / Kwee wijn

Onze Kweepeerboom hing nog nooit zo vol als dit jaar, ook de maat van de vruchten is groter dan ooit. Ik denk dat ik er ruim 20 kg van af haalde. Tot overmaat van ramp kwam ook de buurman weer met een kist vol Kwee appels, helaas niet allemaal even rijp. Toch gebruik ik de meeste, net als vorig jaar wel. Vandaag ben ik dus weer begonnen aan het proces dat moet leiden tot een overheerlijke wijn. Vorig jaar was het eindresultaat een veel te zoete siroop, die ik gebruikte om de te zure Appelwijn op smaak te brengen. Het recept dat ik gebruik komt uit mijn 'wijnbijbel' van C.J.J.Berry vertaald uit het engels, het heet: Zelf Wijn Maken.

Our quince tree has never been as full of fruit as it was this year, and the fruit is larger than ever too. I think I got about 20 kilos off it. To make things even worse, a neighbour came along with a big box full of 'quince apples' quite a lot of which unfortunately were rather green. Still, I am using most of them, just as I did last year. So today I started on the whole process that should eventually lead to a delicious homemade wine. Last year the result was an oversweet syrup, which I used to even out the sourness of the (too sour) apple wine. I have taken the recipe from my 'wine bible' by C.J.J. Berry, titled First Steps in Winemaking.

Het is verstandig, hoewel het niet in het recept staat,het fruit eerst te wassen om eventuele spinnen, spinrag en andere ongeregeldheden kwijt te raken. Ook blad en steeltjes mogen er af.

Although no mention is made of this in the recipe, it's a good idea to wash the fruit first, to get rid of any spiders, spider webs, insects or other 'irregularities'. Leaves and stalks should be removed too.

Voor het splitten van de appels gebruikte ik een handig instrument, toen al dacht ik dat ik dat proces moest mechaniseren, vandaag heb ik dat gedaan. Ook nu weer bracht mijn ruim 35 jaar oude kolomboormachine uitkomst. Op de draaibank maakte ik een 'stempel' van nylon (oude vleessnijplaat van DUMECO), het witte ronde plaatje. Het handige snijdertje op z'n kop op een plaat met gat, emmer eronder en klaar is Kees. Het nadeel is dat dat splittertje niet voor zo'n hoge druk gemaakt is, het begint nu al al beetje hol te staan. Niet zo vreemd want kweeën zijn veel harder dan appels. Daar moet ik een ander mes voor maken.

To split the apples I bought a handy instrument. Then I thought that I should mechanise the process, which is what I did today. Once again, my more than 35 year-old drill press proved its worth. Using the lathe, I made a 'stamper', cut from nylon sheeting (an old meat-cutting board of DUMECO). That's the round white pressing slab you can see several pictures further down. I fixed the handy slicer upside down on a board with a hole cut out of it, placed the lot over a bucket, and off we go. The only disadvantage is that the slicer isn't designed to take a lot of pressure, so it's now starting to cave in. That's not so surprising, because quinces are a lot harder than apples, so now I'll have to make a new cutter.

Al met al heb ik drie emmers a 5 kg gesplit, daarna in de keukenmachine geraspt en in twee pannen gekookt. Dat zijn drie kookrondes a 15 min. Tussendoor naar de Super om suiker in te slaan en bij de buurman kijken naar de druiven. Die brengt hij woensdag, wit en blauw.

Altogether, I cut up three bucketfuls of 5 kilos each of quinces, grated them up in the food processor and then boiled each lot up in two big saucepans. That makes three lots of boiling up, taking 15 minutes each. In between I took off to the supermarket for extra sugar and then took a look at the neighbour's grapes, both black and white. He's going tp bring them along on Wednesday.

Na het koken gaat de inhoud van de pannen via een zeefdoek / perszak in een 20 liter emmer, op de suiker en citroen zoals in het recept staat. De perszak hang ik op boven de emmer en laat die lekker uitdruipen. Na drie keer koken heb je drie zakken met residu, die gaan bij elkaar in één zak en in de fruitpers. Ook dat levert weer ruim 2 liter sap op.

After cooking, according to the recipe the contents of the pans are strained through a muslin cloth/straining bag into a 20 litre bucket onto the sugar and lemon (both juice and rind). I hang the bag up on a hook over the bucket and leave it to drip. After three lots of cooking up you're left with three lots of residue, which are all put together into one big bag and then put into the fruit press. That yields, at the very least, a further two litres of juice.

Voor de nacht gaat er een kaasdoek over de emmer met bijna 20 liter sap, want de grootste vijand van de wijnmaker zijn de fruitvliegjes die nu al in grote getale rondzwermen. Morgen gaat er de gist bij en mag het een paar dagen blijven staan.

At night a muslin cheesecloth is draped over the bucket, now containing almost 20 litres of juice, because the biggest enemy of the winemaker is the fruit fly, which are already swarming around in large numbers. Tomorrow, yeast will be added and the mixture left to stand for a few days.

Herfst handeltje

Vandaag heb ik voor het eerst in dit seizoen m'n karretje met handel boven aan de dijk gezet. Eetbare pompoenen en sier kalebassen. Veel heb ik dit jaar niet omdat vorig jaar al duidelijk was dat de belangstelling tanende is. Hoewel het bijna allemaal goed eetbaar is , kopen de meeste mensen pompoenen en kalebassen voor de sier. Uit een zakje 'Mix' zijn een aantal pracht exemplaren gegroeid, vormen van 'Flessekalebassen'. De groene met witte vlekken is de 'Zwanehals', van de gekartelde ben ik de naam vergeten.
Als de lichtgroene 'flessen' goed drogen heb je een fantastische rammelaar.
De pompoenen op de onderste twee planken zijn allemaal heerlijk. De 'Butternut', de bekende oranje pompoen die onder vele namen verkrijgbaar is en de Stripetti', een spaghetti pompoen.

Vandaag verkocht ik er geen één!
Morgen proberen we het weer.

Vreemde vogel

Ik trapte er bijna op....

Deze, volgens buurman Gerard, zieke Grasparkiet liep vrijdag ineens voor mijn voeten. Ziek of niet met zijn snavel kon hij nog aardig kracht zetten. Hij was ook in de rui zo te zien. Zaterdagmorgen vond ik 'm onder het gebladerte aan de rand van het gras waar ik hem er de avond ervoor had zien wegkruipen.

Dood.


PS
Bij vergroting van de foto zie je prachtige details.

Free as a bird

Ik behoor tot het type vacantieganger voor wie een dag niets doen een bijna onmogelijke taak is. Op mijn buik of rug in de zon liggen bakken aan strand of zwembad houd ik geen minuut vol. Het liefst ga ik iemand in den vreemde helpen met timmeren of andere bouw werkzaamheden. Reizen vind ik leuk, doorreizen wel te verstaan. Toch krijg ook ik langzaam maar zeker behoefte aan wat meer niets doen. Onze eerste stop was in Corcieux, De Vogezen. Daar reden wij de volgende dag de 'Route des crêtes', een pracht van een route over vele cols. Op één plek zagen wij een stuk of tien 'Parawings', ze kwamen van de top een 100 meter boven ons en vlogen over onze hoofden een stukje omlaag totdat de termiek ze opnam en omhoog stuurden. Later volgde dan een zeer lange afdaling het dal in. Op de foto heeft een vader(?) zijn zoon op schoot, je ziet duidelijk de vier benen. Het aardige was dat we ze ook met elkaar hoorden spreken. Het lijkt mij een prachtige sport, zo vrij als een vogel in de lucht, toch moet ik er niet aan denken daar te hangen.

Doodeng!

Op de begraafplaats in Bedoin, waar Ochrid al de meest mooie plaatjes schoot, staat ook dit auto'tje op de grafsteen van een 18 jarige jongen. Het kan zijn speelgoed zijn geweest, maar ook verwijzen naar de oorzaak van zijn dood.
Wat kan verval toch mooi zijn.

't Werkt weer....

Eind september is, als het weer mee wil werken, een mooie tijd om er even uit te gaan. De campings liggen er bijna verlaten bij, het wachten is op het vertrek van de laatste gasten. De overgebleven spullen van het seizoen bedelven bijna een prachtige oude trekker. Vaste (sta)caravans staan als witte spoken in het landschap.

De jeu de boules spelers, jong en oud nemen weer bezit van het plein en gooien de laatste gasten bijna letterlijk de ballen om de oren.

In de tuin van Spinsister staan meerdere coniferen, bij het zoeken naar onderwerpen voor de les 'macro' kwam ik deze prachtige zaden tegen. Het lijken wel gevilde kipjes.

Naast zijn stok, hond en knapzak heeft deze herder ook een mobieltje...........

Het was heerlijk om er even uit te zijn, het is fijn weer thuis te zijn.

Physalis peruviana

De Physalis peruviana of te wel, Kaapse kruisbes, Goudbes, Jodenkers, Inca-pruim, behoort tot de nachtschades, net als de tomaat,aardappel en tabak.
Hij lijkt op de bekende oranje lampionplant Physalis Alkekengi het blad is echter totaal anders.
Ze zijn bijna allemaal rijp en heerlijk om te eten. In ieder geval prachtig om te zien.

Met deze vrucht legt HET WERK zijn BLOGGER aktiviteiten even neer, we zakken af naar het zuiden en hopen over een dag of tien deze verslagen voort te zetten.

ANS WESTRA fotograaf

In Nederland kennen we de fotografe Ans Westra nauwelijks, in Nieuw Zeeland is zij een fenomeen.
Haar werk zou ik willen vergelijken met dat van Ed van der Elsken en Johan van de Keuken.Gisteren was de opening van de tentoonstelling van haar werk in het Museum Volkenkunde te Leiden. De opening werd opgeluisterd door de in Londen wonende Maori groep, Ngati Ranana. Aan het eind van de voorstelling mocht het publiek meedoen.

ANS WESTRA

Borreluurtjes

Op 30 augustus ben ik met de eerste 10 kilo appels begonnen, die staan nu al weer een meer dan een week in de fles te borrelen. Het waren appels van een vrij jonge boom in onze tuin, volgens het label zou het een sterappel moeten zijn, maar dat is het beslist niet.

On 30th August I started on the first 10 kilos of apples, which have been bubbling in their bottles for more than a week now. They came from quite a young tree in our garden.

10 dagen terug hebben wij van twee oude bomen in de dijk ruim 30 kilo geplukt. Die appels worden gewassen en met behulp van een bij de firma Duikelman gekocht 'splittertje' in partjes gedeeld. (Ik denk overigens dat ik dat proces ga 'automatiseren', het kost zichtbaar te veel inspanning en dat is niet nodig.) Voor de techneuten onder u: moet de appel door het mes of het mes door de appel?

Ten days ago we picked more than 30 kilos from two old trees in the dyke. I proceeded to wash them and cut them into segemnts using a 'splitter' bought at firma Duikelman. As an aside: I am considering speeding up the process, since this takes an unnecessary amount of time and energy. For those of you with technical know-how: should the apple go through the knife or the knife through the apple?

De plank waarop ik snij is door Lindsey op het strand gevonden langs het strand in Pas de Calais, het is een stuk hardhout, met zout doortrokken, op de vandiktebank gevlakt.

The plank I am using as a cutting board is one Lindsey found along the beach on the Pas de Calais coast, perhaps jettisoned from a ship. It's a piece of hardwood, saturated with salt, which I planed down smooth on my joiner's bench.

Na het 'splitten' en ontwormen (als die er zijn) gaan de appels in een emmer samen met 4,5 l water en wijngist en een sulfiettabletje. Na ruim een week steeds weer de appels in beweging gebracht te hebben volgt het persen met een fruitpers. Vandaag heb ik dat gedaan. Elke emmer met 10 kilo appels is verwerkt. Voor negen liter sap heb je 2.7 kg suiker nodig. De suiker gaat in een schone emmer, daar gaat het sap per uitgeperste liter overheen. Sap en suiker moeten goed gemengd worden, daarvoor heb ik een roerstok gemaakt. Het grootste gevaar bij dit proces zijn de fruitvliegjes, zij kunnen van de wijn azijn maken. Elke fles of emmer moet afgedekt zijn met een doek.

After the apples have been 'split' and any worms removed, they are put in a bucket and mixed with 4.5 litres of water, wine yeast and a sulphite tablet. After a week of stirring, the apples are pressed by means of a fruit press. This I did today with each of 10 kilo bucket of apples. For every nine litres of juice 2.7 kilos of sugar ar needed. This is placed in a clean bucket, followed by the pressed out juice poured in litre by litre. It is important to mix the juice and sugar well, and for this I have made a long stirring stick. The greatest threat during this process comes from fruit flies, which can turn the wine into vinegar. Each bottle must be well covered by muslin cloth to stop them getting in.

Als het sap is geperst en de suiker geheel opgelost kan het in de mandfles voor de tweede fermentatie. Om te voorkomen dat er fruitvliegjes of andere ongeregeldheden bij kunnen komen gaat er een 'waterslot' op. Vanaf nu is het een kwestie van veel geduld. Het moet minstens een jaar staan met tussendoor proeven en overhevelen.

When the juice has been pressed out and the sugar is completely dissolved, the liquid can be put in the bottle for a second fermentation. To prevent fruit flies or anything else entering, a water seal is placed on the bottle. Now it is a matter of patience, for the wine has to be left to stand for at least a year to mature. Now and then it will be tasted, then siphoned off into a clean bottle.

Het waterslot in werking.

The water seal in action.

BEANS / BONEN

Vorig najaar bestelde ik bij Vreeken Zaden Dordrecht o.a. 100 gram prachtig gekleurde boontjes. (Pnaseolus vulgaris) met de naam 'Huberts Mischung'. Nergens kon ik vinden of het stam (laag) of stok (hoog) bonen waren. Ik ging er van uit dat het stambonen zouden zijn omdat anders de hoogte wel aangegeven zou staan. Al vrij snel kwam ik er achter dat ze behoorlijk gingen ranken....... stokbonen dus. Maar daar had ik niet in voorzien, dus moest er een nood constructie komen van stokken en touw. Tot de regenweek begin augustus - gepaard door veel wind - ging dat goed, maar toen zakte de constructie in elkaar. Deze bonen zijn droogwinners, dus moeten de peulen blijven hangen aan de plant tot ze totaal droog zijn. Met een katrol en ondersteunende takken heb ik ze weer enigzins 'vrijhangend' gekregen zodat ze ook echt goed kunnen drogen. Vanmorgen heb ik de eerste kunnen plukken en doppen. Het zijn nog niet alle kleuren, maar zeker zo mooi als op het pakje. Voor we ze gaan eten laten we ze een poosje in het zicht staan om van de kleurtjes te genieten.

Last autumn I ordered from the seed supplier Vreeken Zaden Dordrecht 100 grammes of brightly coloured beans (Pnaseolus vulgaris), with the name 'Hubert's mixture'. Nowhere could I find any information as to whether they were dwarf beans or runner-beans, and I presumed that were dwarf beans because otherwise the height they reach would be given. But quite soon after growth began they started making a lot of side shoots; that meant runner-beans. So, not having foreseen that possibility, I was forced to improvise a construction around them, using beansticks and rope. All went well until the week of heavy rain and winds at the beginning of August, when the whole thing collapsed. These beans are destined for drying, so should remain hanging on the plant until the pods are completely dry and brittle. By means of a pulley, and using branches for support, I manage to hoist up the whole construction far enough for the beans to hang sufficiently free for drying. This morning I picked and shelled the first of them. Not all the expected colours are represented here, but they are every bit as pretty as on the packet. Before we eat them we'll let them stand for a while so as to enjoy their colourfulness.

KIKKER & KUIKENS

VISVRIEND maakte in mei een vijvertje in de tuin bij zijn nieuwe huis. In de loop van de zomer is er in de tuin veel gaan groeien. Het vijvertje is nauwelijks meer te zien, maar heeft wel een nieuwe bewoner gekregen die er zich zo te zien, thuis voelt. Het is even zoeken maar hij is er echt.

Last May, Fisherman friend made a pond in the garden belonging to his new apartment. The garden has grown a lot this summer and the pond is now hardly visible, but still it has a new inhabitant who by all appearances feels at home there. You may have trouble locating him, but he's definitely there.

Onze krielkip moeder heeft het weer geflikt. We hebben haar niet gemist, toch moet ze weer ergens een nest gehad hebben. Net terug van een beetje varen en zwemmen en natuurlijk even achter het scherm om te zien wat voor nieuws er is, komt ze voor mijn raam langs met NEGEN kuikens! En dat op 13 september, er is echt wat loos met de natuur.

Our mama bantam hen did it again! We hadn't missed her, but in the meantime she must have made a second nest somewhere. Recently returned from a boating and swimming trip on the river, the first thing I did was to get behind my screen to catch up wth the news and what did I see? The mother hen skidaddling past my window in the company of NINE newborn chicks! Given that the date is 13 September, what is up with Mother Nature I wonder?

Het probleem is dat we al te veel kippen hebben, we laten de natuur z'n gang maar gaan en hopen dat er over een week een reductie heeft plaatsgevonden. Zo niet dan moet in het voorjaar de buurman er weer aan te pas komen. Voor nu is het even leuk.

The problem is that we already have too many chickens, but this year we decided to let nature take its course and can only hope that a few of the chicks will have naturally 'disappeared' in a week or so. If not, come spring our neighbour will have to jump into the breach once again, but for the time being we'll let things be.