Back again......

Rond vier uur vorige week maandag (24/7) hield onze ADSL het voor gezien. Het lampje van de buitenlijn op onze router/modem knipperde onregelmatig ROOD. De installatie heeft het 1 1/2 jaar zonder problemen gedaan. Bij XS4all zat alles goed, de technische dienst van KPN wist mij na meting te melden dat het probleem bij ons thuis in de bekabeling moest zitten! Dat zou ik volgens die man zelf op kunnen lossen maar ik wilde een monteur want voor mijn gevoel zat het elders. Die monteur zou de 28e tussen 10-12 komen. Niet dus en ook geen afmelding. L. in het weekeinde weer bellen, er zou een nieuwe afspraak komen. Vanmiddag rond een uur of drie belt er een alleraardigste vrouw van KPN met de vraag of er wat in de situatie veranderd is. Ik zat in mijn werkplaats ver van modem en scherm. Ik vraag haar over twee minuten terug te bellen dan loop ik naar modem en scherm en andere telefoon. Tot mijn grote verrassing branden alle lampjes weer GROEN! Na samen met de KPN mevrouw wat aan de instellingen gefrot te hebben loopt alles weer als vanouds! Het was een niet uit te leggen zelden voorkomend probleem in de KPN centrale (maar eerst zoeken we bij de klant) vertrouwde ze mij toe. Ik zal er zorg voor dragen dat u restitutie krijgt. Zou je ze niet.......een jonge koolmees straalt meer vertrouwen uit.

Vandaag 1 augustus, moet de eerste TUINTROON in England aangekomen zijn. Voor TUINTROON 2 was al snel belangstelling, maar.......kunt u er twee maken? Dat kon ik nog net. Mijn houtvoorraad begint te slinken, d.w.z. het hout met enige dikte. Morgen komt de koper ze halen.

Het Werk, werkt ook op Zondag

En toen waren er drie.....

(het is komkommertijd)

Maria Montessori en ikke.....

Zo een simpele opmerking over de lesjes van 'ons pap' blijkt heel wat los te maken.
Leuk!
Ik zou net als Ochrid, als ik kinderen zou hebben gehad ze naar een goede Montessori school hebben laten gaan en ik hoop dat ik dan op tijd zou inzien of zij daar ook geschikt voor zijn.
Onze ouders hebben hun best gedaan, Pappa streefde zijn Montessori idealen na maar vergat dat hij naast 'zijn kinderen' ook ons nog had. Ik zat in Arnhem bij hem in de groep, een moeilijke positie, hij mocht en wilde mij niet voortrekken. Morgen een verslag uit 1955, gedicteerd door pa en opgeschreven door mamma.

Hierboven het eerste 'verslagje' dat juf de Beer schreef over mijn eerste half jaar op de Montessori kleuterschool in Rotterdam. Ze schreef het bijna zestig jaar geleden, maar het is nog steeds van toepassing!

Ik hoop dat het leesbaar is.

Wist u dat......

......er over de hele wereld mensen zijn die sinaasappelpapiertjes verzamelen, inkopen, ruilen en verkopen?
Marion verzamelde wat ze tegen kwam en had zelfs een boekje uit 1985 uitgegeven door het Victoria and Albert Museum in London , er staan twintig originele ontwerpen in van meestal onbekende grafici. Naast alle te veel om op te noemen overeenkomsten, heeft Lindsey ook het verzamelen van deze fruit wrappers met Marion gemeen. Ze heeft vier ordners vol, maar ook zij heeft tot nu toe nooit echt verzameld. Marion's collectie kan ik helaas niet meer vinden.

Ik ben nooit lang van iets een verzamelaar geweest, behalve dan van materiaal dat ik ooit nog eens zou kunnen gebruiken. Ik denk dat het komt omdat ik ooit van mijn vader tram-,bus- en treinkaatjes moest verzamelen in de periode dat ik met hem per trein van Rotterdam naar Arnhem reisde. Dat was les: rekenen en aardrijkskunde. later kwamen daar de sigarenbandjes en suikerzakjes bij, overal kon/moest ik van leren. Hij bedoelde het goed maar sloeg de plank, wat mij betreft, kompleet mis. Niet iedereen is geschikt voor het Montessori onderwijs. Ik zeker maar ten dele............er is weer een stoeltje bij gekomen vandaag.

........but not for WORK

Vanmorgen kwam er een jonge vrouw, zonnebril op het voorhoofd met kind op de arm, de 'stoep' af en vroeg mij of ik ook grote tafels kon maken. Boven stond een grote Mercedes. 'Als ik het hout er voor heb kan ik dat wel, want weet u voor een tafelblad met die afmetingen moet ik toch een bepaalde dikte gebruiken' en die maat heb ik nu niet, dus als het geen haast heeft...' Bouwvak. enz. weet u wel.
Als achtjarige ben ik hier geweest, vertelde ze tussendoor, die mensen hadden een grote hond. Dat moet bij de fam.Bouman geweest zijn, maar die hadden geen hond, was mijn reactie. Pas toen ze weer weg was realiseerde ik mij dat die grote hond mijn hond Skyllas geweest moet zijn. Ik woon hier bijna dertig jaar en veel ouder zal de vrouw niet geweest zijn. Als ze de tafel komt halen zal ik horen waarom ze hier was.

Ze zag in mijn werkplaats een paar kinderstoeltjes staan die ze erg leuk vond. Dat, en haar verhaal zette mij aan een nieuwe te maken.

Too hot for sex.....

De Artisjokken bloeien, de hommels genieten er van en TUINTROON II is klaar.

Last episode RABOTAK

Op vrijdag 14 juli was het zo ver, Jan had tijd om de tak te plaatsen.

De kunstenaar, de dokter, de aannemer en de tak.

Dit is de plek waar de tak moet komen.

De tak zit met chemische ankers in de muur, de balken zijn ter tijdelijke ondersteuning.
Na zes minuten zat het zaakje muurvast.

Als laatste de tekstplaat. De hele doktersfamilie werkt mee.
Een oude tekstplaat behorende bij de allang verdwenen
geldautomaat wordt ook maar losgehaald.

Voorlopig laatste poetsbeurt voor de plaat.

De trotse familie en wij, na het glaasje Cider.

Bijna terug op de oude plaats. Onder het afdak zat de automaat,
Waar nu dat raam zit hing de tak.
De tak was er eerder dan de automaat.

SCHOMMELBANK in SITU

Daar hangt hij dan!
Duidelijk is nu ook waarom er een losse bank moest komen.

Een rommelige dag....

Vannacht werd ik wakker van klapperende roerende zaken, een over actieve poes en kakelende kippen. Weersverandering. Voor het eerst sinds ruim een week weer in de spijkerbroek, te warm eigenlijk. De wind schoont, de fruitbomen ruien.



De flessekalebassen groeien het raam van m'n kasje uit en worden door de wind over de ruiten geschoven totdat ze houvast vinden.



Een vijftiental jaren terug maakte ik deze 'platte schaal op pootjes', ik knipte het uit 1 mm plaat, het restant van, ik dacht een koelkast. In het hart van de poot zit een fles, in de schaal een gat. Er kunnen dus ook nog bloempjes in.
Jarenlang stond dit stilleven in de vensterbank van m'n atelier, de stoflaag groeide gestaag. Vanwege een kleine reorganisatie in m'n werkplaats moest het stilleven weg. Ik zette het buiten.
Eén fikse bui was genoeg om het merendeel van het stof te doen verwijderen, het stilleven wordt er alleen maar mooier op.






Het loof van de uien ligt bijna plat. Ze zijn lekker groot dit jaar. Maar of we genoeg hebben is de vraag.

KLAAR......

't Werk heeft even stilgelegen maar nu zijn ze dan toch klaar. De voorkant en het dak zijn demontabel, zodat de koper er een eigen invulling aan kan geven. Een paar dagen terug waren wij (met nicht H) voor de tweede keer binnen korte tijd in Museum Insel Hombroich, daar heb ik nog eens goed gekeken naar mijn Chinese voorbeelden. Die 'voorraad' huisjes, zoals Christiaan ze noemde, zijn van keramiek. Ze zitten vol met details die in hout voor mij niet te maken zijn maar deels wel sfeerbepalend blijken. Maar ik ben tevreden met het resultaat, voor 50 euro per stuk staan ze nu te koop.

Vandaag geen tweede duif, het afschieten lijkt net als met de kraaiachtigen de anderen af te schrikken.