Zo een simpele opmerking over de lesjes van 'ons pap' blijkt heel wat los te maken. Leuk!
Ik zou net als Ochrid, als ik kinderen zou hebben gehad ze naar een goede Montessori school hebben laten gaan en ik hoop dat ik dan op tijd zou inzien of zij daar ook geschikt voor zijn.
Onze ouders hebben hun best gedaan, Pappa streefde zijn Montessori idealen na maar vergat dat hij naast 'zijn kinderen' ook ons nog had. Ik zat in Arnhem bij hem in de groep, een moeilijke positie, hij mocht en wilde mij niet voortrekken. Morgen een verslag uit 1955, gedicteerd door pa en opgeschreven door mamma.
Hierboven het eerste 'verslagje' dat juf de Beer schreef over mijn eerste half jaar op de Montessori kleuterschool in Rotterdam. Ze schreef het bijna zestig jaar geleden, maar het is nog steeds van toepassing!
Ik hoop dat het leesbaar is.
Sorry, Beer, voor mij net niet te lezen.
BeantwoordenVerwijderenMaar zou je al dit soort dingen wel op internet zetten?
Ik vind het een heeel mooi verslag. (Jarenlang nakijken hebben me handschrift-lees-training gegeven ;)) Wàt een aandacht voor het individuele kind. Wat een aandacht voor het wen-proces aan een andere omgeving (-hoe zou dat gaan bij kinderen die anno nu naar een crèche gaan?)
BeantwoordenVerwijderenModerne middelen, voorgedrukte invulvellen maken de aandacht van de juf niet groter: het proces blijft hetzelfde.
(ik zou er geen bezwaar tegen hebben zoiets online te hebben of zien staan: het is m.i. voorbeeldig)
Ik ben kennelijk toch wat zuiniger met mijn privacy ;-) of parano-ider (zag in een vorig commentaar dat i-trema niet werkt, vandaar mijn alternatieve spelling.)
BeantwoordenVerwijderenDe umlaut daarentegen wel, gek genoeg (dat heb ik zojuist uitgeprobeerd bij de drieëenheid).
BeantwoordenVerwijderenL.
Neen, toch niet, ontdek ik nu pas. Ik zal voortaan de umlaut moeten vervangen door een 'e' toe te voegen, zoals in het Duits gebruikelijk is (bv. 'muesli').
BeantwoordenVerwijderenL.