H E E R L I J K E D A G
Wat is het toch heerlijk als je kunt doen en laten wat je wilt. Dat je bij de eerste zonnestralen kunt besluiten even de benen te strekken en hand in hand door de Brakelse Boezem te lopen en te genieten van wat je tegenkomt. Paarden die door het dunne laagje sneeuw heen hoop hebben op een enkel groen sprietje en een lege spits op weg naar de veevoederfabriek die zich door het drijfijs heen worstelt.
Thuisgekomen ga ik verder met waar ik de morgen mee begonnen was, het tot een cylinder draaien van een stuk stam van een appelboompje dat ik vorig najaar kapte. Ik heb drie stukken van ongeveer zestig centimeter lang met een doorsnede van iets minder dan twintig. Voor het eerst heb ik nu een 'houtdraaibeitel' in de beitelhouder vastgezet en gezien de prachtige krul die er van af komt ook nog in de goede hoek.
Vraag me niet wat het moet worden, het hout is nog vers, het heeft slechts een te beperkt aantal maanden buiten gelegen en zal zeker gaan scheuren. Ik kon het gewoon niet laten, had weer zin om te draaien omdat het zo leuk is om te doen. Dat verse hout, kleur, geur en de wonderbaarlijke gladheid die tevoorschijn komt nadat de bast verdwenen is.