HET GRAF VAN MIJN MOEDER...en andere zaken.

Vrijdag 18 oktober 2013 was zo'n dag waarvan wij 's-avonds zeiden: "het was een heerlijke dag".

Wij wilden om half zeven in Amsterdam zijn om met anderen het uitkomen van het boek TAALVOUTJES te vieren. Al langer wilde ik weer eens langs het strand bij Zandvoort wandelen, in de zomermaanden kom ik daar nooit. Hoewel geboren in Bentveld, maar aangegeven in Zandvoort en er als baby slechts drie maanden gewoond te hebben, voel ik mij er soms wel 'thuis'. Op de Algemene Begraafplaats ligt mijn moeder, samen met haar ouders. Ik kom niet zo vaak op die plek. Ik was in de veronderstelling dat ik er al met L. was geweest, maar zij beweerde dat dat niet zo was. Op weg naar het strand zijn we even bij die heerlijke plek gestopt en op zoek gegaan naar het graf. Ik wist dat het 'links uit de flank was' in het oude gedeelte, maar het was verder in de hoek dan ik gedacht had. Het graf staat vol met 'Lelietjes-van-dalen', de stenen zijn nog maar net te zien. De grote steen aan de kopkant is gemaakt door Chris, de zoon van Bram die daar begraven is. Zijn vader, mijn opa overleed in 1961. Op de steen staat (helaas op de foto niet te zien) 'T Lis, (het leven is strijden), de naam van het huis in Bentveld dat mijn grootouders lieten bouwen en dat altijd 'ons' huis zal blijven. De steen aan het voeteneind herinnerd aan mijn moeder Adrie, zij overleed in 1965, 47 jaar oud aan kanker. Als twintigjarige nog niet afgestudeerde 'beeldhouwer' mocht ik de steen maken. De chamotte klei die ik gebruikte was dezelfde die mijn oom Chris gebruikte voor de eerste steen, klei gemengd door pottenbakkerij ZAALBERG in Leiderdorp (nu Zoeterwoude)  en ook in hun ovens gestookt. Het was de eerste keer dat ik iets met letters deed. Tussen de twee stenen in ligt nog een steen die ik maakte, die voor mijn oma, de moeder van Chris. Als je heel goed kijkt zie je een oranje vlakje met daarop COOB en haar geboorte en sterfdatum. De klei was niet meer de klei van de eerste twee 'stenen', het voelde anders aan en na het bakken leek de kleur nergens op. 

Het graf zou eigenlijk geruimd worden, maar neef Bram jr  heeft het stokje overgenomen van de broer van Chris, een oom die wij nooit meer zien. En als het graf er niet meer is, is er een mooi plekje minder om aan je geliefde te laten zien, maar de doden zullen nooit uit mijn leven verdwijnen.

Ik ging altijd in de herfst en winter naar het strand omdat je er dan ook gratis kon parkeren, maar dat kunnen we nu dus wel vergeten. De Boulevard ligt totaal overhoop en wordt opnieuw ingericht. En daar waar je kan staan, staan parkeermeters waar je het hele jaar door geld in kwijt kan. Ik begrijp het Gemeentebestuur van Zandvoort wel (en alle andere badplaatsen langs onze kust) maar vindt ook dat ze doordraven. Die prachtige parkeerplaatsen die ze nu aan het aanleggen zijn zijn nodig om het parkeerprobleem in de zomermaanden op te vangen, maar nu en zeker in de winter staan er maar een paar auto's. De controle van het parkeerkaartje zal meer kosten dan dat het parkeren oplevert. 

De sfeer op het strand was geheimzinnig heerlijk, ter hoogte van de Zeeweg waren de contouren van Zandvoort nog net te zien, nog vager die van IJmuiden. Op zee geen schip in zicht en een vliegtuig dat je wel hoorde maar niet zag. Achter de boulevard het geluid van scheurende auto's op het circuit. Na de wandeling een visje bij FLOOR.

Voor TAALVOUTJES waren we nog te vroeg, ik stelde voor om via Haarlemmerliede richting Amsterdam te gaan. Op de zolder van een schoolgebouwtje in Haarlemmerliede had de familie Elffers een tijdje gewoond omdat het huis in Bentveld van de Duitsers tijdens de laatste jaren van de bezetting ontruimd moest worden. De Duitsers dachten toen nog dat er op de Hollandse stranden een invasie plaats zou vinden, die invasie kwam er, maar wel van de andere kant! Elk jaar zijn ze er weer die horden oosterburen die elke vrije kamer in het dorp en de kuilen in het strand bezetten.

Van dat schooltje en de zolder had ik al eerder gehoord, maar na een recent bezoek aan Chris waar het ter sprake kwam, was ik toch benieuwd of die plek nog terug te vinden was. Er staat een oud schoolgebouwtje vlak bij het kerkje, dat moet het zijn. Toch leuk om dat eens gezien te hebben, al reden we er alleen maar langs.

Langs het Spaarne en het Noordzeekanaal op weg naar de 'Buurtboerderij' aan de Spaarndammerdijk in Amsterdam waar de meiden van TAALVOUTJES in kleine kring het uitkomen van het boek wilden vieren. Het boek en de al eerder verschenen kalender zijn een lust voor het oog en staan garant voor veel lees- en kijk plezier. Rond een uur of acht bereikte FB pagina de 240.000 likes, nu nog geen drie dagen later zijn het er bijna 260.000 !!!