ZAND EROVER...

PLUKTUIN...

Wij hebben een pluktuin, niet zo'n enge waar je na het betalen van een paar euro met een emmer bloemen naar huis mag, maar een tuin waar daadwerkelijk 'geplokken' wordt. Een tuin waar kennelijk genoeg rust heerst voor een rover om in alle rust een prooi te plukken. Een keer of wat per maand kom ik ergens in de tuin van die kransjes veren tegen. Meestal zijn ze licht grijs en afkomstig van een Turkse Tortel, deze zijn kleiner en donkerder.Het zal een merel geweest zijn. Het karkas is meestal verdwenen, meegenomen naar een nog veiliger plek.

Ditmaal vond ik een deel terug op een lang niet gebruikt betonnen tafeltje bij de datsja. Aan de staat van het kadaver te zien had de maaltijd niet lang daarvoor plaats gevonden. Het was achter in de tuin en wij waren er even niet. Rust dus voor de vogel. Het zal onze 'huis sperwer' geweest zijn, die is onverzadigbaar.

 GROETEN UIT VEEN

GEKKENWERK...

Ik realiseer mij heel goed, dat wat ik doe eigenlijk gekkenwerk is. Waarmee ik niets ten nadele van gekken wil zeggen, maar een niet gek zou er over het algemeen niet aan beginnen.
Bij de houthandel is voor veel geld allerlei hout te koop, op maat en geschaafd en als het goed is ook nog op een juiste manier gedroogd.

Gebruikte pallets kan ik (tot nu toe) gratis afhalen, ik haal ze bij mijn leverancier van tuinmachines een paar dorpen verder. Het aardige van die pallets is dat ze geen standaard maten hebben, maar meestal groter zijn dan Euro-pallets. Het bruikbare hout dat na demontage overblijft is over het algemeen langer en zwaarder en daarom voor mij interessanter.

Voordat je met dat hout iets kunt doen moeten die pallets dus eerst  zo gaaf als mogelijk uit elkaar gehaald worden, spijkervrij-gemaakt worden en op dikte en lengte gesorteerd. Daarna door de vandikte-bank om een vlak, geschaafd plankje met spijkergaten te krijgen.

Tussen haakjes:
Die pallets worden met spijkermachines in elkaar gezet, die spijkers zitten met een verkoperd draadje aan elkaar, zoals nietjes met lijm. Bij bijna elke spijker in het hout zit een restant van dat draadje. Ik had dat in het begin niet in de gaten, ik trok de spijkers eruit maar zag dat stukje draad over het hoofd. Het gevolg is een beschadiging in het schaafmes en daarmee een 'rug' op het hout. Het laten slijpen van die messen kost rond de twaalf euro. De messen zelf kosten boven de vijftig euro. Via Ebay heb ik nu bij een firma in voormalig Oost Duitsland messen besteld en ontvangen voor minder dan de helft van de prijs (incl.verzenden). Met die drie nieuwe sets kan ik jaren vooruit, behalve als ik te veel spijkerrestanten over het hoofd zie.

Het meest recente  wat ik met dat hout maakte zijn deze twee banken voor op het balkon van V. In de werkplaats lijken ze veel groter dan op het balkon!

ALBIZIA

Speciaal voor Joke...

Ik heb al meerdere malen een poging gedaan een Albizia groot te brengen. Ik kocht een potplant van bijna een meter hoog bij een kweker in Zeeland die zelf een prachtig volwassen exemplaar op het erf had staan en eigen zaailingen opkweekte. Zaad meegenomen uit Nieuw Zeeland en geplukt in een arboretum in Zuid Frankrijk. Ik zette ze in de koude grond of liet ze overwinteren in een pot, soms gingen ze twee jaar mee, maar uiteindelijk begaven ze het. Het was te koud, te nat of te veel schrale wind.

Vorig jaar kreeg ik een plantje van een centimeter of vijfentwintig hoog, een dus kwetsbaar exemplaar dat binnen mocht overwinteren. Toch leek het in het voorjaar totaal afgestorven, dood. Ik knipte het op vijf centimeter boven de grond af en wachtte af. Na een aantal weken verschenen er kleine groene puntjes en mijn hoop bloeide op.
Nu is het plantje weer een centimeter of twaalf hoog met veel te veel blad voor zo'n mormel, maar hoop geeft het wel.

Maar wat te doen al de kou weer toeslaat, in de pot buiten is uitgesloten. Binnen dus, maar verwarmd of niet?

Wie het weet mag het zeggen.