T E C H N I E K

Er zijn van die dagen.......
In Leuven bleek het LCD schermpje van mijn camera vreemde kuren te vertonen, het scherm lijkt wel gescheurd. Alsof ik er op gestaan heb. Voor de opnamen heeft het geen gevolgen die zijn prima, maar lastig is het wel. Ik ben benieuwd of een reperatie voordeliger is dan een nieuw toestel. Het toestel is nog geen jaar oud.

In het Huuske zit een autoradio met MiniDisc speler plus een la vol schijfjes. Ik wil die schijfjes graag overschrijven met muziek die wij leuk vinden om op vakantie naar te luisteren. Van de vorige eigenaar kregen wij ook een portable MD recorder. Nou ben ik technisch best wat mans, maar van beeld en geluid heb ik echt geen sjoege. De hele ochtend al ben ik aan klooien, eerst via de 'grote installatie', maar daar was geen geschikte line-out te vinden. Nu probeer ik het met de (ook al weer verouderde)Sony Discman van Marion. Ik moest er wel een kabeltje van € 9.95 voor aanschaffen. Het lijkt te lukken met een nog maagdelijk schijfje, helaas heb ik er daar maar twee van, de reeds bespeelde geven nog problemen.

%

PERSPECTIEF @ JOLIE

Jolie schrijft op 23 januari op haar blog over 'een wonder van chinees industrieel vernuft, met handleiding'. Zij noemt de handleiding een puzzel vol Eschergrapjes, er is geen touw aan vast te knopen vanwege het bizarre perspectief.
Deze tekening vond ik een paar dagen later op een blog, ook deze man begrijpt weinig van perspectief tekenen en bovendien doet hij iets raars met het paaltje in het midden boven. Alle paaltjes staan aan de buitenkant van de 'kist' alleen die ene tekent hij binnen de rand waardoor de tekening nog vreemder overkomt.
De tekening is hier te vinden, het (Spaanstalige)blog met veel tekeningen gaat over een wormenkwekerij.

*

KRUIDTUIN LEUVEN

Dit weekeinde vertoefden we even over de grens, we moesten naar een beurs in Brussel en werk afleveren in Overwinden. Op internet had L een B&B gevonden in Leuven die ons wel wat leek. Jeff's Guesthouse is de naam, een werkelijk perfecte accommodatie op 10 min lopen van het centrum. Via de zelfde weg was ze er ook achtergekomen dat Leuven een prachtige Kruidtuin of botanische tuin bezit. Wij zijn daar vanmorgen een kijkje gaan nemen. Hij is niet groot, maar ligt midden in de stad. Het is de oudste botanische tuin van België, daterend van 1738. In de tuin zelf is rond deze tijd nog veel in volle rust en verstopt onder de grond. Een groep hoveniers was driftig aan het snoeien. We hebben er goed de kunst afgekeken.
In de Orangerie zagen we een prachtig bloeiende Mimosa, Acacia of Golden Wattle, ik weet niet meer hoe ik de struik moet noemen. Wat ik wel weet is dat ik uit NZ zaad heb meegenomen en in een potje gestopt van een struik waar een label aanhing waar op stond: Golden Wattle. (Maar de Golden wattle heeft totaal andere bladeren!) En als de zaailingen van de onderste foto een boompje opleveren als dat op de bovenste foto, ben ik al lang tevreden. Maar het mooiste moment is natuurlijk als dat boompje ook gaat bloeien, wij wachten het in spanning af!

IN WORDING...mussenflat!

Ze zijn bijna klaar, de eerste vier flats voor musjes! Om het mijzelf niet al te moeilijk te maken heb ik het hout toch maar op dikte en breedte gemaakt. En nog vervormt het hout behoorlijk! In een volgend leven ga ik voor restanten maatvast (?) geschaafd vuren, dan komen de klanten tenminste na één seizoen weer terug. Dit hardhout gaat minstens twintig mussenlevens mee. Dat mag best wat kosten volgens deskundigen. Op Marktplaats is ook wel wat te vinden, voor € 12.- een flat van vurenhout b.v.,maar erg spannend zijn ze niet. Maar hij heeft ook vlinderkasten, ga ik ook maar eens proberen.

Met dank aan Rob en zijn Visvriend.


*

S P R U I T K O O L

Het liefst wil ik een groentetuin met zo min mogelijk onderhoud. Een tuin waar alles door elkaar staat, groenten, bloemen en onkruid. Helaas is het leven gericht op de sterkste, ook in de tuin. De sterkste planten zullen overleven en dat zijn meestal niet die planten die je graag terugziet. Ik zaai al een aantal jaren diverse soorten sla door elkaar op een bedje, bedoeld als pluksla; van de zes soorten is de helft niet terug te vinden, de sterksten overwinnen.
Aan de koolplanten met een dichte harde kool zoals rode- of witte kool hoef je weinig te doen, maar broccoli of spruitkool moet je goed in de gaten houden!
Broccoli moet je op tijd snijden voordat de bloem opengaat en goed nalopen op rupsen. Uit de spruitkool moet je de toppen weghalen (en opeten) om de spruitjes in de oksels van de bladeren een kans tot groeien te geven. Wij hebben deze winter een keer of acht spruitjes geplukt, schoongemaakt en opgegeten. MAAR ER ZIT GEEN SMAAK AAN!
De kooltjes zijn te klein en te open, dat kan aan de bemesting liggen, maar geen smaak is erger! Vroeger smaakten spruitjes net als witlof bitter, volgens sommigen te bitter maar er zat tenminste smaak aan. De zaadveredelaars hebben de rassen zoeter gemaakt, wat ons betreft zijn ze veel te ver gegaan. Wij gaan op zoek naar een oud zaadvast ras met smaak, misschien te vinden bij Vreeken.

@

B E D E L A A R S

Dinsdag was de mooiste dag van deze week. Juist die dag hadden wij gepland om enkele inkopen bij IKEA in Barendrecht te doen, Dora Dolz in Boijmans te bekijken en een familiebezoek in Rotterdam af te leggen.
Het laatste bracht ons aan de rand van de Kralingse Plas. Om nog even van het zonnetje te genieten, staken we de weg over naar de rand van de plas, waar een grote groep ganzen ons luid gakkend stond op te wachten. Ze bleken hondsbrutaal, weken geen meter en bleven achter ons aan komen. "Dat komt door uw tas", riep een wat ranzige man in joggingpak op een mountainbike ons toe. "Ze denken dat er brood in zit".
Niks aardige en vriendelijk uitziende Witte en Grauwe ganzen die je een luid welkom heten, bedelaars zijn het, onder aanvoering van het brutaalste mannetje ontfutselen ze je lunch voor je er erg in hebt.

A N D E R T I M M E R W E R K

Dit tuinhuisje in de hoek van de kleine boomgaard noemen we onze Datsja. Het is gebouwd van het zelfde hout als waar ik de tuinmeubels en nestkastjes van maak. Ruw afval hardhout, het vertoont dan ook de nodige krommingen en kieren. Op zich geen probleem, goed voor de ventilatie. Maar we doen er ook wel eens een dutje en worden dan de volgende dag wakker. Ook één van onze vriendinnen slaapt liever in de Datsja dan in de logeerkamer. De ruimte tussen de gepotdekselde delen is een waar Eldorado voor spinnen en ander kruipend gespuis, wat niet iedereen op prijs stelt. Om de slaapomgeving iets aangenamer te maken ben ik de planken rond het bed aan het betimmeren. Het ziet er uit als een heel duur wandje, maar is gemaakt van hetzelfde materiaal als het huisje! Veel van het hout dat ik krijg is zo'n vijf meter lang, maar heel dun, en dan ook nog onregelmatig van dikte, (± 8-4mm). Ik zaag ze op lengte en haal ze dan (éénzijdig) door de vandiktebank. Wat ik hier tegen de planken niet is 5mm dik!

*

NIEUWE PRODUCTIE

Eén vraag om een nestkastje dat ik niet meer op voorraad heb is voor mij voldoende aanleiding om de productie weer opgang te brengen. Het moeilijkste is ze net iets anders te maken dan de doorsnee kastjes. Aan de maten valt niet veel te tornen, het moet van de franje komen. Eigenlijk is het zo wie zo gekkenwerk, geen plank is hetzelfde en meestal nog krom ook. Dat ruwe hout moet dus eerst op maat gemaakt worden. Het zachtere hout kan ik nieten, het hardere moet voorgeboord en geschroefd, gekkenwerk. Maar wel leuk gekkenwerk.

(+)


.

D E E U R O P E A N E N

Dit beeld 'De Europeanen' stond jaren lang op het Museumplein, met de rug naar het Rijksmuseum en kijkend op het concertgebouw. Carel maakte het vlak na de oorlog, maar pas in 1967 liet hij het in brons gieten en kreeg het zijn plaats op het plein. Bij de herinrichting van het Museumplein heeft het beeld helaas geen nieuw plekje gekregen. Jammer, voor mij was het één van zijn sterkste beelden uit de periode vlak na de Rijksacademie.

© Hans Westerink

Dit Monument voor Gerrit van der Veen staat in een groenstrook langs de Plantage Middenlaan. Carels tekst spreekt voor zich.

Een paar jaar na Het Lieverdje kreeg Carel Kneulman de opdracht om een beeld te maken ter markering van de plek waar het laatste caisson in de Veersegatdam was afgezonken. Aan dit beeld heb ik Carel zien werken. Hij vertelde dat hij bezig was een vlok door de wind weggeblazen zeeschuim 'te pakken te krijgen'. Het is een krachtig beeld geworden dat meer laat zien dan een vlok schuim.

Gipsmodellen van Carel's laatste grote werk bestemd voor een scholengemeenschap in Zeist. Ogenschijnlijk lijkt hij terug te grijpen naar zijn vormtaal uit de vijftiger jaren, maar het is strakker en heeft een totaal andere 'huid'. Ik heb deze beelden nooit gezien, ken ze alleen maar van foto's. Ze stralen gratie en rust uit en tonen het vakmanschap van een 72 jarige.

© Alexander Moes

In 2006 verscheen een boek over Carel Kneulman. Het is uitgegeven door Waanders uitgevers.

.

C A R E L K N E U L M A N

1915 2008

Mijn oud docent is dinsdag j.l. overleden.
Twee jaar geleden schreef ik over hem, zie hier.

In alle stukjes die ik nu over hem lees staat dat hij beeldhouwer en graficus was. Beeldhouwer was hij zeker, maar ook dichter/schrijver en hij tekende, maar grafiek heb ik nooit van hem gezien! Jammer is ook dat hij altijd 'de beeldhouwer van Het Lieverdje' zal zijn, hij heeft zoveel meer en betere werken gemaakt.

)+(

.