Maria Montessori en ikke.....

Zo een simpele opmerking over de lesjes van 'ons pap' blijkt heel wat los te maken.
Leuk!
Ik zou net als Ochrid, als ik kinderen zou hebben gehad ze naar een goede Montessori school hebben laten gaan en ik hoop dat ik dan op tijd zou inzien of zij daar ook geschikt voor zijn.
Onze ouders hebben hun best gedaan, Pappa streefde zijn Montessori idealen na maar vergat dat hij naast 'zijn kinderen' ook ons nog had. Ik zat in Arnhem bij hem in de groep, een moeilijke positie, hij mocht en wilde mij niet voortrekken. Morgen een verslag uit 1955, gedicteerd door pa en opgeschreven door mamma.

Hierboven het eerste 'verslagje' dat juf de Beer schreef over mijn eerste half jaar op de Montessori kleuterschool in Rotterdam. Ze schreef het bijna zestig jaar geleden, maar het is nog steeds van toepassing!

Ik hoop dat het leesbaar is.

Wist u dat......

......er over de hele wereld mensen zijn die sinaasappelpapiertjes verzamelen, inkopen, ruilen en verkopen?
Marion verzamelde wat ze tegen kwam en had zelfs een boekje uit 1985 uitgegeven door het Victoria and Albert Museum in London , er staan twintig originele ontwerpen in van meestal onbekende grafici. Naast alle te veel om op te noemen overeenkomsten, heeft Lindsey ook het verzamelen van deze fruit wrappers met Marion gemeen. Ze heeft vier ordners vol, maar ook zij heeft tot nu toe nooit echt verzameld. Marion's collectie kan ik helaas niet meer vinden.

Ik ben nooit lang van iets een verzamelaar geweest, behalve dan van materiaal dat ik ooit nog eens zou kunnen gebruiken. Ik denk dat het komt omdat ik ooit van mijn vader tram-,bus- en treinkaatjes moest verzamelen in de periode dat ik met hem per trein van Rotterdam naar Arnhem reisde. Dat was les: rekenen en aardrijkskunde. later kwamen daar de sigarenbandjes en suikerzakjes bij, overal kon/moest ik van leren. Hij bedoelde het goed maar sloeg de plank, wat mij betreft, kompleet mis. Niet iedereen is geschikt voor het Montessori onderwijs. Ik zeker maar ten dele............er is weer een stoeltje bij gekomen vandaag.

........but not for WORK

Vanmorgen kwam er een jonge vrouw, zonnebril op het voorhoofd met kind op de arm, de 'stoep' af en vroeg mij of ik ook grote tafels kon maken. Boven stond een grote Mercedes. 'Als ik het hout er voor heb kan ik dat wel, want weet u voor een tafelblad met die afmetingen moet ik toch een bepaalde dikte gebruiken' en die maat heb ik nu niet, dus als het geen haast heeft...' Bouwvak. enz. weet u wel.
Als achtjarige ben ik hier geweest, vertelde ze tussendoor, die mensen hadden een grote hond. Dat moet bij de fam.Bouman geweest zijn, maar die hadden geen hond, was mijn reactie. Pas toen ze weer weg was realiseerde ik mij dat die grote hond mijn hond Skyllas geweest moet zijn. Ik woon hier bijna dertig jaar en veel ouder zal de vrouw niet geweest zijn. Als ze de tafel komt halen zal ik horen waarom ze hier was.

Ze zag in mijn werkplaats een paar kinderstoeltjes staan die ze erg leuk vond. Dat, en haar verhaal zette mij aan een nieuwe te maken.

Too hot for sex.....

De Artisjokken bloeien, de hommels genieten er van en TUINTROON II is klaar.

Last episode RABOTAK

Op vrijdag 14 juli was het zo ver, Jan had tijd om de tak te plaatsen.

De kunstenaar, de dokter, de aannemer en de tak.

Dit is de plek waar de tak moet komen.

De tak zit met chemische ankers in de muur, de balken zijn ter tijdelijke ondersteuning.
Na zes minuten zat het zaakje muurvast.

Als laatste de tekstplaat. De hele doktersfamilie werkt mee.
Een oude tekstplaat behorende bij de allang verdwenen
geldautomaat wordt ook maar losgehaald.

Voorlopig laatste poetsbeurt voor de plaat.

De trotse familie en wij, na het glaasje Cider.

Bijna terug op de oude plaats. Onder het afdak zat de automaat,
Waar nu dat raam zit hing de tak.
De tak was er eerder dan de automaat.

SCHOMMELBANK in SITU

Daar hangt hij dan!
Duidelijk is nu ook waarom er een losse bank moest komen.

Een rommelige dag....

Vannacht werd ik wakker van klapperende roerende zaken, een over actieve poes en kakelende kippen. Weersverandering. Voor het eerst sinds ruim een week weer in de spijkerbroek, te warm eigenlijk. De wind schoont, de fruitbomen ruien.



De flessekalebassen groeien het raam van m'n kasje uit en worden door de wind over de ruiten geschoven totdat ze houvast vinden.



Een vijftiental jaren terug maakte ik deze 'platte schaal op pootjes', ik knipte het uit 1 mm plaat, het restant van, ik dacht een koelkast. In het hart van de poot zit een fles, in de schaal een gat. Er kunnen dus ook nog bloempjes in.
Jarenlang stond dit stilleven in de vensterbank van m'n atelier, de stoflaag groeide gestaag. Vanwege een kleine reorganisatie in m'n werkplaats moest het stilleven weg. Ik zette het buiten.
Eén fikse bui was genoeg om het merendeel van het stof te doen verwijderen, het stilleven wordt er alleen maar mooier op.






Het loof van de uien ligt bijna plat. Ze zijn lekker groot dit jaar. Maar of we genoeg hebben is de vraag.

KLAAR......

't Werk heeft even stilgelegen maar nu zijn ze dan toch klaar. De voorkant en het dak zijn demontabel, zodat de koper er een eigen invulling aan kan geven. Een paar dagen terug waren wij (met nicht H) voor de tweede keer binnen korte tijd in Museum Insel Hombroich, daar heb ik nog eens goed gekeken naar mijn Chinese voorbeelden. Die 'voorraad' huisjes, zoals Christiaan ze noemde, zijn van keramiek. Ze zitten vol met details die in hout voor mij niet te maken zijn maar deels wel sfeerbepalend blijken. Maar ik ben tevreden met het resultaat, voor 50 euro per stuk staan ze nu te koop.

Vandaag geen tweede duif, het afschieten lijkt net als met de kraaiachtigen de anderen af te schrikken.

DUIF

In Italie en Frankrijk staat het gewoon op het menu. Een 15 tal jaren geleden verbleef ik met een aantal studenten op een agrarisch bedrijf met toegevoegde culturele waarde in het schitterende groene Toscane. Op een dag stond er duif op het menu. Het was me al opgevallen dat er wel een erg groot duivenhok was, waar in en uit gevlogen werd. Een simpele procedure, strooi voer en ze komen en laat ze daarna weer gaan. En als je ze wilt eten sluit je de deur en schiet er een aantal af. Veel vlees zit er niet aan maar lekker is het wel.
In Nederland is er veel beschermd, soms terecht maar vaak ook niet. Roeken en alle andere kraaiachtigen maar ook duiven zijn beschermd. Van oudsher werden deze vogels als ze schade aanrichten door boeren afgeschoten en wat de duiven betreft ook opgegeten, ook in Nederland.
Nog steeds hebben boeren/buurtgenoten een jachtakte of op z'n minst een buks. Ook ik heb een buks en schiet er wel eens mee, soms schiet ik raak, maar meestal niet.
15 jaar geleden was er wel eens een duif, een Turkse-tortel of een Houtduif. Maar wat eens een kaal aardappelveldje was is nu een bos en wat eens een toevallige passant was zijn nu hele families want ook duiven eten kippenvoer.
Vandaag schoot ik raak, en wat ik altijd vond dat ik moest doen maar nooit deed, deed ik nu, ik plukte de duif, maakte hem schoon en stopte hem in de koeling. Een duif is wel erg weinig voor twee personen, dus morgen weer.

Leuke, Lange, Warme Dagen.

Er zijn van die dagen dat je gewoon moet genieten als dat kan.

De afgelopen dagen waren van die dagen.