PUBEREN
n.a.v. een artikel over de ramadan in de NRC (21/08) geschreven door Hafid Bouazza.
Eind jaren vijftig ging ik puberen: ik schoot de hoogte in, voelde de 'baard in de keel' en kreeg als oudste een eigen kamer op zolder. Die ruimte was bedoeld als opslagruimte. Slapen, laat staan wonen mocht daar niet van de woningbouwvereniging. Maar onze ouders vonden terecht 'dat het zo niet langer kon' en maakten de berging leeg zodat ik daar mijn onderkomen van kon maken. Direct contact met 'beneden' was er niet, maar ma kon via het balkon zien of er bij mij nog licht brandde. Van mijn dekens maakte ik een tent en met behulp van een zaklantaarn las ik tot diep in de nacht.
In één van die nachten werd ik wakker door een warm gevoel tussen mijn benen; wat ik aantrof was een kledderzooi. Ik had mijn eerste spontane zaadlozing gehad, zonder het als hoogtepunt te ervaren. Eigenlijk vond ik het maar niks. Voor zover ik mij herinner had ik geen erotische dromen, ik las over stoom- en vliegmachines en probeerde mij te verplaatsen in de wereld van Karl May. Mijn moeder stelde mij gerust door te vertellen dat het bij het volwassen worden hoorde en dat ik vanaf dat moment in staat was kinderen te verwekken. Daar was ik nog lang niet aan toe en die 'smurrie' was alleen maar een last waar ik eigenlijk geen raad mee wist. Van condooms wist ik nog niets, maar ik maakte mijn eigen 'voorbehoedsmiddel'. Ik naaide van stukjes oud laken een zakje waar mijn piemel precies inpaste, zodat ik in geval van spontane lozing niet mijn broek of bed bezoedelde maar het keurig op kon vangen. Aan het zakje had ik twee bandjes genaaid om het aan m'n ballen vast te kunnen knopen.
Niet lang na het ontwerpen en naaien van dit curiosum ging ik mee op een schoolreisje. Bij het de bus instappen voelde ik iets langzaam langs mijn broekspijp tot op mijn schoenen zakken en verloor ik het naaiwerkje.
Onze begeleidende leraar wees later fijntjes op het bestaan van condooms.
Een paar jaar later dacht ik die rubbertjes ook daadwerkelijk nodig te hebben, maar had geen idee hoe eraan te komen. Een vriend die hetzelfde dacht wist wel een adresje: een drogist in een zijstraatje van de Spuistraat. Toen ik eindelijk aan de beurt was om m'n eerste pakje DUREX te scoren, kwam ik niet verder dan te stamelen: 'een onsje zoute drop graag'.
In één van die nachten werd ik wakker door een warm gevoel tussen mijn benen; wat ik aantrof was een kledderzooi. Ik had mijn eerste spontane zaadlozing gehad, zonder het als hoogtepunt te ervaren. Eigenlijk vond ik het maar niks. Voor zover ik mij herinner had ik geen erotische dromen, ik las over stoom- en vliegmachines en probeerde mij te verplaatsen in de wereld van Karl May. Mijn moeder stelde mij gerust door te vertellen dat het bij het volwassen worden hoorde en dat ik vanaf dat moment in staat was kinderen te verwekken. Daar was ik nog lang niet aan toe en die 'smurrie' was alleen maar een last waar ik eigenlijk geen raad mee wist. Van condooms wist ik nog niets, maar ik maakte mijn eigen 'voorbehoedsmiddel'. Ik naaide van stukjes oud laken een zakje waar mijn piemel precies inpaste, zodat ik in geval van spontane lozing niet mijn broek of bed bezoedelde maar het keurig op kon vangen. Aan het zakje had ik twee bandjes genaaid om het aan m'n ballen vast te kunnen knopen.
Niet lang na het ontwerpen en naaien van dit curiosum ging ik mee op een schoolreisje. Bij het de bus instappen voelde ik iets langzaam langs mijn broekspijp tot op mijn schoenen zakken en verloor ik het naaiwerkje.
Onze begeleidende leraar wees later fijntjes op het bestaan van condooms.
Een paar jaar later dacht ik die rubbertjes ook daadwerkelijk nodig te hebben, maar had geen idee hoe eraan te komen. Een vriend die hetzelfde dacht wist wel een adresje: een drogist in een zijstraatje van de Spuistraat. Toen ik eindelijk aan de beurt was om m'n eerste pakje DUREX te scoren, kwam ik niet verder dan te stamelen: 'een onsje zoute drop graag'.
