Met ruim een maand vertraging hebben we dan vandaag eindelijk onze paal gekregen. Onze drijvende steiger heeft jaren aan twee lijnen naar het land (bomen) en één lijn naar de diepte (blok beton) gelegen. Dat was tot nu toe afdoende, maar begin deze zomer heb ik het drijvende deel vijf meter meer naar buiten getrokken. Wind, water en golven krijgen daardoor meer vat op de steiger. Een vast punt (paal) zou een oplossing zijn. Bij toeval kwam ik er achter dat er op meerdere plaatsen in de Veense put, maar ook elders in de buurt palen geslagen zouden worden. Gelukkig konden wij ons nog aansluiten bij de groep en een paal bestellen.
Rond half tien vanmorgen kwam het ponton met kraan, geduwd door een slepertje, tot op een meter van de plek waar ik de paal wilde hebben.
Na het merken op vier meter van de top kon de twaalf meter lange pijp de bodem in. De plaats had ik gemarkeerd met een tak . Die tak zal er nog voor jaren staan, de pijp zakte er keurig overheen.
In nog geen uur was het karwei geklaard en kon het trilblok terug naar zijn rustplaats op dek. De pijp heeft een doorsnede van 21 cm en een wanddikte van 6,5 mm, die moet toch tegen een stootje kunnen.
