Dit dansend duo zijn bladeren van de Liquid Amber, een boompje dat ooit bij L. aan de rand van de sloot in het zwarte veen van haar volkstuin stond. Het lukte ons in de late jaren negentig de boom los te maken en op de aanhanger achter de auto naar hier te transporteren. De Amber is nu zeker twee keer zo groot als toen, maar zo'n mooie donkerrode kleur van het blad als de boom in Amsterdam liet zien zagen wij tot dit jaar hier nog niet.
Maar als je een boom verwent, zijn het net mensen: ze laten zich van hun goede kant zien.
Wij strooiden jarenlang ladingen turf rond de stam om de grond zuurder te maken en dat heeft geholpen. Onze Liquid Amber is roder dan ooit, werkelijk fantastisch om te zien. En tussen het rood zijn vele overgangen van groen, geel naar rood te zien.
In de lente van het leven verloopt alles soepel, een boom is buigzaam en wij mensen tolereren veel. Bij het ouder worden, blijkt de kwetsbaarheid van boom en mens. Bij een fikse storm valt de boom om en wij mensen kunnen minder hebben.
Kinderen met dezelfde ouders kunnen totaal verschillend zijn.
Bij planten en bomen zie je dat ook, de twee tamme kastanjebomen op ons landje heb ik opgekweekt uit kastanjes die ik onder één boom raapte, het zijn twee totaal verschillende bomen geworden; één zit snel en vol in blad en geeft daarna veel vruchten, de andere is traag, gaat later bloeien en heeft een veel kleinere opbrengst. De eerste heeft nog lang niet al het blad laten vallen, terwijl de tweede er bijna naakt bijstaat.
Wat zou het een saaie bedoeling zijn zonder al die varianten.
Wat zou het een saaie bedoeling zijn zonder al die varianten.
