Een hakblok maken, het lijkt zo simpel maar is veel moeilijker dan een aanhangertje voor de buurman bouwen. Het probleem loert aan twee kanten. Ondanks mijn semiprofessionele machinepark is het een crime om echt haakse blokjes (75X75X160 m/m) en poten te maken, dat merk je pas als je ze samenvoegt.
Ik heb als eens eerder zo'n hakblok gemaakt waarbij ik de blokken 'koud' (zonder verbinding) tegen elkaar lijmde. Dat blok is - ondanks dat ik dacht dat het Essenhout uitgewerkt was - behoorlijk opengetrokken en als hakblok niet meer bruikbaar.
Ik heb als eens eerder zo'n hakblok gemaakt waarbij ik de blokken 'koud' (zonder verbinding) tegen elkaar lijmde. Dat blok is - ondanks dat ik dacht dat het Essenhout uitgewerkt was - behoorlijk opengetrokken en als hakblok niet meer bruikbaar.
Nu wil ik ze door middel van een 'veer' (een strookje kersenhout van 6x22x160 mm) met elkaar verbinden. Het gleufje voor de veer moet exact in het midden van het blok zitten en dat bij de meeste blokken aan vier kanten! Ook dat lijkt een simpele handeling, maar is het beslist niet. (Behalve als je kiest voor een ruime gleuf en veel lijm.) Ik probeer het zo strak mogelijk te maken, want dat geeft het fraaiste resultaat. Om dat te bereiken maakte ik met de cirkelzaag een zaagsnede zo goed als in het midden en haal 'm dan over een ingebouwde bovenfrees met een balk als aanslag. Na uren schuiven was de afstelling perfect.
Het ging lang goed, maar aan het eind van de middag begon de meer dan 30 jaar oude MAKITA vreemde geluiden te maken die duiden op kogellager-problemen. Even daarna stopte die abrupt, een stinkende rookwolk achterlatend. Hij zit muurvast en dat met nog zeven blokjes te gaan. Ik heb 'het machien' uit nieuwsgierigheid gedemonteerd om te zien of een lager inderdaad het probleem is. Dat is zo. Ervaring leert dat nieuw kopen voordeliger is dan reparatie.
