RWE Braunkohle Kraftwerk Grevenbroich

Op weg naar onze laatste overnachtingsplaats zagen wij opeens een monster boven het groen. We passeerden iets waarbij ik dacht "weg in aanbouw" en zagen mensen nieuwsgierig over een planken schutting kijken. In een flits zag ik een machine die ik alleen van National Geographic of Discovery kende. Een machine waarbij mensen nietig zijn. Een paar kilometer verderop konden we draaien en bleek dat we vlakbij de schutting konden parkeren. De weg in aanbouw bleek het tracé van een dertig kilometer lange lopende band te zijn, die het afval van een bruinkoolmijn naar 'het monster' transsporteerde. Het bedrijf RWE had een viaduct gebouwd over de lopende band en daar meteen een fiets/wandelpad met uitkijkpunt onder gelegd. Bij navraag door L. bij een autochtoon hoorden wij dat het ging om een tijdelijk project, het 'monster' zou rond augustus klaar zijn met het vullen van een voormalige mijnlocatie en dan weer afgebroken worden. De put waar hij nu zijn afval in spuugt zal over een paar maanden met een laag teelaarde afgedekt worden en binnen een paar jaar net zo groen ogen als de rest van de omgeving die al gedaan is. De vraag of RWE ons schone energie brengt laat ik even hangen, zelfs de deskundigen zijn daar nog lang niet uit.

Bij thuiskomst moest ik maaien en andere achterstallige tuinzaken inhalen en kon L. frambozen en tuinbonen plukken. De frambozen zijn op 'de plaat' ingevroren, de ruim 4 kilo gedopte tuinbonen volgen weldra.