S P R O O K J E

Ik geloof niet in sprookjes en hou er ook niet van, maar soms wordt dat ongeloof aan het wankelen gebracht. Een deel van de gipsen tuinkabouters die ik 15 jaar geleden voor Marion's tentoonstelling maakte en waarvan nog steeds een aantal op ons erf rondzwerft, heeft mij aan het denken gezet. Een zestal van die blauwe jongens staat al een aantal jaren naast de Datsja in de boomgaard. In augustus verschenen er opeens Horse Mushrooms naast de Datsja aan de voet van de kabouters.

Nu twee maanden later, zijn ze er weer, nog niet zoveel als de eerste keer, maar genoeg voor weer een heerlijke maaltijd! En dit keer staan ze dichterbij en zelfs onder de kabouters! De kabouters waar langzaam maar zeker gaten in vallen zijn bijna aan het einde van hun loopbaan, dat was ook mijn bedoeling, ze langzaam in de aarde terug laten zakken. Vandaag tilde ik één van die kabouters op en ja hoor daar was weer een paddenstoel, maar er was meer! Er lag een laag bladeren waarvan ik dacht: 'dat is een muizennest', maar ook een toren. Die toren leek ook van bladeren gemaakt te zijn, maar was het niet. Deze fascinerende structuur bleek opgebouwd uit zandkorrels! Ik denk dat ook dit een hommelnest is geweest, fabelachtig knap gemaakt en in de holle kabouter beschermd tegen van buiten komend onheil.
Kabouters en paddenstoelen, ik begin er bijna in te geloven.

...

NASCHRIFT:

In 'de wonderwereld van de Insekten' vond ik de bouwers van dit nest, helemaal geen hommels, maar mieren!

........