B I R N B A U M T E I C H

Op pad met ons huuske wisselen we het staan op camperplaatsen en campings af. Op sommige camperplaatsen mag je gratis overnachten maar zijn er totaal geen voorzieningen. Soms hebben we daar wel behoefte aan als we willen douchen of 220 V nodig hebben. Er komen steeds meer overnachtingsplekken die die voorzieningen ook hebben. De prijzen liggen dan tussen de 6 en 12 euro per nacht. In het voor- en na seizoen betalen we met een ACSI kaart 11, 13 of 15 euro op een camping (in heel europa), nu betaalden we tussen de 16 en 22 euro.
Op deze camping van Ferienpark Birnbaumteich, in de buurt van Neudorf betaalden wij 20,50 + 1,00 p/p/ voor de douche. Het was een groot terrein met veel vaste plaatsen waartussen en -naast, veldjes voor tenten en passanten zoals wij.
Wat je hier veel ziet, maar ook op andere campings in Europa is dat caravans (sta- en reiscaravans) die zomer en winter op dezelfde plaats blijven staan een 'dak' krijgen. Meestal is dat in de vorm van een extra zeil ter bescherming van de caravan, maar ook ter isolatie.
Op deze plek in de voormalige DDR waren een aantal eigenaren wel heel erg ver gegaan met het beschermen van hun caravan! Op de foto hierboven staat een gloednieuw exemplaar volledig 'ingepakt'. Hij kon er ook niet meer uit, aan alle kanten stond hij ingebouwd. Je vraagt je af waarom iemand een caravan koopt en er vervolgens een huis omheen bouwt. Het zal wel met regeltjes te maken hebben, maar een dwaas gezicht is het wel.

Tegenover ons op het veldje waar wij waren gaan staan stond deze kleine caravan met luifel, waaronder een jonge man in sportbroek zat met voor zich op tafel een laptop en in z'n hand een telefoontje. Hij heeft er uren zo gezeten, zo nu en dan hoorde je een stem. Hij leek te chatten of een spel te spelen. Maar volgens L. kon hij ook gewoon aan het werk zijn. Rond etenstijd verdween hij met laptop en telefoon naar binnen om een half uur later zijn plaats aan het tafeltje weer in te nemen. Hij was alleen, een ander gezicht dan het zijne hebben we niet gezien. De crossmotor bleef onaangeroerd staan. Gezien de lengte van het gras rond de caravan staat die er al langer, maar niet al maanden, anders zou het gras al verdord zijn. Naast ons en naast die caravan op de foto stonden ook - ogenschijnlijk 'verlaten' - caravans. Tot vrijdagavond (wij kwamen donderdag), toen er ineens bewoners verschenen en de jonge man niet meer alleen bleek te zijn. Wij bleken te staan tussen vier caravans van familie of vrienden die daar in de weekeinden vertoefden! Gelukkig hebben we goed kunnen slapen, maar de volgende dag zijn we toch maar gauw verder gegaan.

RODE STREEP OP DE KAART

Meer dan vijftig jaar geleden nam mijn vader mij mee op vakantie, een fietsvakantie wel te verstaan. Hij had een oerdegelijke (?) Hollandse herenfiets en ik ging mee op een samenraapsel van fietsonderdelen, met houten blokken op de pendalen waar ik net bij kon. Beide fietsen hadden een terugtraprem. We hadden canvas-fietstassen waarin een PRIMUS, een grijze paardendeken en een tentje. Ik meen mij te herinneren dat mijn moeder van twee oude lakens een soort slaapzak had genaaid. Onze tocht eindigde door overvloedige regenval op een camping in de buurt van GOSLAR. Daarna gingen we met de trein terug naar Arnhem, waar wij woonden. Ik ben nooit meer in de Harz teruggeweest, op een vluchtig bezoek aan Goslar na. Vorige week ben ik teruggegaan, we gingen op weg richting BERLIN om een aantal tuinen te bezoeken die in 'Onze Eigen Tuin' beschreven staan. Na de vierde tuin hadden we er genoeg van en besloten we de Harz in te gaan; ik wilde wel zien wat er van mijn herinneringen nog over was. Wat ik toen waarschijnlijk niet wist en ik mij nu pas realiseer is dat de Harz in de DDR lag, op Goslar na dan. Al die vrolijke familie-uitjes naar de Harz kwamen niet verder dan Goslar en een klein gebied daarom heen!
Nu reden we door een prachtig landschap dat deed denken aan de Ardennen en passeerden dorpjes waarbij het voormalige Oosten nog steeds te proeven was. In de vrij grote stad NORDHAUSEN was die ervaring heel sterk. De ringweg om de stad was in redelijke staat, maar als je die verliet kwam je in een doolhof van nimmer onderhouden wegen en parkeerplaatsen waar je met angst in het hart doorheen reed of de auto achterliet. Naar boven lopend richting Altstadt, in de verwachting iets van een winkelcentrum te vinden, kwamen we op een soort bovenmaatse grauw uitziende Allee zoals ik die van Ost-Berlin ken, met in het midden een trambaan. We zagen winkels met etalages die in vijfentwintig jaar niet ververst leken te zijn. De triestheid straalde ervan af. Naast een spandoek dat hier slechts 'Tien minuten voor God' vroeg (het equivalent van 'Een uur voor God' in de Kalverstraat) was zowaar een terrasje (tevens de enige plek waar wij toeristen zagen) waar we een pilsje konden drinken. De prijs was nog van voor de 'Wende'.

De doorgaande wegen waren goed, met of zonder Europese subsidie aagepast aan onze westerse maatstaven, maar zodra je daarvan afweek was het hobbelen en hopen dat de wagen het zou houden. De weg op de foto hieronder is nog goed te noemen, op de slechtere was fotograferen onmogelijk.

En dan sta je opeens in het voormalig Oostblok op een plek voor Campers of - zoals ze die in Duitsland noemen - Wohnmobilen en straalt de luxe er vanaf! Geen armetierige, uitgewoonde zelfgebouwde kampeerauto's zoals je die een aantal jaren terug nog zag, maar luxe bakbeesten waarbij ons Huuske in het niet valt!

Het echtpaar dat met dit exemplaar rondreist had een soort 'tableau' met beestje, plantje en bootje gemaakt (en vergeet de vuurtoren, de zeeman en vooral de ingebouwde spotjes niet) om vooral 'thuis' maar niet te vergeten. Zo'n plek is goed voor één nacht, dan moet je wegwezen tenzij je houdt van oeverloos geouwehoer, slechtzittende 'vakantiekleding', te dikke bruine buiken en die alom aanwezige 'kuttenlikkertjes' die je voor zevenen al met hun gekef wakker maken.

Voor wie nooit de verklemmende sfeer van Oost Duitsland heeft meegemaakt, maar het alsnog aan den lijve wil voelen is Nordhausen een optie. Verbaas je vooral niet over wat je niet ziet, maar realiseer je dat zeker twee generaties opgroeiden in wat je wel ziet!

^^^
^^
^