HOOG EROTISCH

CHINA 1750-1770

Als er al een scheidslijn tussen erotiek en porno is, is die m.i. flinterdun. De erotisch bedoelde voetverzorging op deze briefkaart uit het Rijksmuseum zou ik geen porno willen noemen hoewel het beeldje waarschijnlijk wel gemaakt is om de zinnen te prikkelen. Het aanraken van iemands voeten, oren, neus of armen kan voor beide partijen opwindend zijn. Toch gaan de meeste, zinnenprikkelende erotisch bedoelde afbeeldingen veel verder. Tot grote hilariteit van drommen toeristen in de rosse buurten op deze aarde. De liefde, ook betaalde liefde is zo oud als de mensheid. De lust opwekkende afbeeldingen ook. De voorstellingen van parende mensen uit de Griekse en Romeinse tijd en de latere prentkunst uit o.a. Japan, India en China worden onder het kopje erotiek gezet. Maar de foto's en filmpjes van nu met dezelfde handelingen noemen we porno!
Naar erotiek mag je kijken, zeker als het woordje kunst eraan wordt toegevoegd. Erotische kunst krijg je dan, maar pornokunst? Warhol heeft het geprobeerd, maar op te kleine schaal. Pornografie is nog steeds bij velen taboe, hoewel het beter bereikbaar is dan ooit.

Als je de Dikke van Dale erop na slaat kom je het volgende tegen: erotiek = het geheel vd liefdegevoelens seks = gegevens, verhalen, afbeeldingen over het geslachtsleven; erotiek
porno = verzamelnaam voor zinnenprikkelende lectuur, films, muziek, tekeningen enz.

De verklaring van erotiek slaat wat mij betreft de plank geheel mis, want erotiek is m.i. een onderdeel van de liefdegevoelens. Bij seks komt erotiek ineens dichtbij en bij porno mis ik de literatuur en vraag ik mij af wat muziek daar doet. Wat is porno muziek, Hip Hop?

Een beeldje uit de 20er jaren van de vorige eeuw.

Uit: DREAMS OF SPRING

erotic art in China
Ferry Bertholet.





Kunst, erotiek of porno?

(o)

S N O E K E N

Een paar weken geleden werd mijn aandacht getrokken door een visser die kennelijk met een radiografische besturing stond te spelen. Tientallen meters uit de kant voer iets dat op een landingsbootje leek. Na een babbeltje met de man bleek mij dat hij niet stond te spelen, maar aan het 'snoeken' was, grote snoek welteverstaan en die vertoeft in diep water vertelde hij. Dat bootje, de Carpcatcher BT V met kiepinrichting brengt zijn aas op de juiste plek! Er zit een dieptemeter in. Hij vist met een dode haring die hij aan de lijn bevestigt en in het kiepbakje legt, vervolgens zoekt hij met het bootje de juiste diepte op en geeft het commande: laat maar los. Het aas zakt naar de juiste diepte en het bootje keert weer om. Dan is het wachten tot de verklikkers zich laten horen.
Vanmorgen was hij er weer en kon ik foto's van het bootje maken en liet hij mij een foto zien van een snoek van 1.24m die hij twee weken terug hier ving. Terugkomend van het KLURKEN zag ik hem zenuwachtig heen en weer rennen en wenkte hij mij te komen. Voor het binnenhalen was ik net te laat, maar voor de fotosessie precies op tijd! De snoek mat 1.10m en had een goed gevulde maag, niet door de haring want die zat nog - aangevreten - aan de lijn.
Misschien dat onze Visvriend er nog meer over kan vertellen.

visvisvisvisvisvis

S W A F F E L E N

Swaffelen, wiiën, bankendomino, smirten, Breezerseks, slaaprijden, duyvendakken, gastroseksueel, horroropa, zweef-tv en hufterindex zijn werkwoorden en woorden woorden waar ik nog nooit van gehoord heb, maar die voorgedragen zijn voor de verkiezing van het Woord van het jaar 2008. SWAFFELEN is het geworden, maar Benny deed 't al jaren geleden. En wat deed Benny dan? Benny liet zijn geslachtsdeel slingeren en tikte er moedwillig mee tegen een schoolbord en microfoon! Gewoon voor de lol, niet voor de opwinding.

Halverwege de tachtiger jaren van de vorige eeuw organiseerden wij, De Culturele Kring van het Land van Heusden en Altena een tentoonstelling met schilderijen van Aat Velhoen. Aat vroeg zijn vriend, de in Amsterdam wonende en werkende komiek Jango Edwards de tentoonstelling te openen. Jango kwam op in z'n blootje met een kwast aan zijn leuter gebonden, doopte die in de verf en.......begrijp ik nu, begon er mee te SWAFFELEN! Hij swaffelde een doek vol kleurige strepen, geen Veldhoen maar een echte Jango! Johnny (The Selfkicker) van Doorn was er ook om e.e.a. aan elkaar te lullen. Het was de beste, opwindendste en leukste opening die we ooit hadden. En dat in Kasteel Dussen!

PS

Wat Jango deed was leuk en leverde wat op, wat op YouTube te zien is, is zielig!

Maar het volk heeft gekozen, ik hoop dat Het Genootschap die keuze naast zich neer legt!

O=O

K L U R K E N

KLURKEN (Ned.) is een nieuw woord, maar net niet hét woord van het jaar geworden!

KLURKEN is een nieuwe manier van lopen waarbij door het schoeisel geluid wordt gemaakt of liever gezegd een poging wordt gedaan tot componeren.
Als finale dient u over uw eigen voeten te struikelen, hetgeen de KLURK (Ned.) in deze demo niet lukte.

O=O

S M O K K E L E N

Ik ben een smokkelaar, niet dat ik 'foute boel' de grens over breng of accijns wil ontduiken, maar toch. Ik ga vaak over de mij opgelegde- of mijn eigen grens. Op zich is smokkelen niet zo erg, je doet iets waarvan anderen vinden dat dat niet mag of goed voor je is. Je kunt er aan verdienen of voelt je er beter door. Soms neem je er alleen jezelf mee in de maling. Smokkelen geeft ook spanning. Mensen die het smokkelen in z'n algemeenheid zouden afkeuren, smokkelen bijbels in naam van de Heer! Voetballers smokkelen meters en in het verleden waren er wielrenners en schaatsers die honderden meters smokkelden door bochten af te snijden. Vroeger smokkelde ik met rookwaar, twee pakjes i.p.v. één per week oproken. Tegenwoordig mag ik van mijzelf vier flesjes bier, dat wordt er wel eens ééntje meer. De vier lege flessen zet ik zichtbaar neer, de vijfde ruil ik om. Elke dag een schone onderbroek is de huisregel, maar er liggen er wel eens één of twee te weinig in de wasmand. "Heb je weer gesmokkeld" krijg ik dan te horen. Vaak ben ik die vraag voor en heb het al verteld, want ik ben een slechte smokkelaar.

Eén keer heb ik echt iets de grens over willen smokkelen maar blies de actie voortijdig af. Het ging om een pakje condooms die ik in Oost Berlijn uit een automaat trok. De automaat stond in een openbare ondergrondse toiletruimte met toezicht. De kenau in grijze stofjas die dienst deed als toiletjuffrouw zag álles, ook mijn handeling met de automaat. Ik wilde gewoon rustig een plasje doen, maar kreeg daar nauwelijks de kans voor, zodra ik de deur achter mij had dichtgetrokken schreeuwde ze dat mijn tijd om was! Weer boven op straat gekomen kreeg de angst mij goed te pakken. Ik zag STASI overal om mij heen en wist niet hoe snel van mijn 'contrabande' af te komen! Ik heb het pakje condooms nooit opengemaakt maar 'onopvallend' in een prullenbak gegooid. Pas later realiseerde ik mij dat dat juist een handeling is die in elke spionagefilm voorkomt......

C A Z A N G A

Soms mis je iets...

Vorige week nog liepen wij 'een rondje Heusden' over de wallen en kwamen langs de werf VSH , de Verenigde Scheepswerf Heusden en zagen hem op de helling liggen, strak in z'n jassie en lekker in de verf. Over een op handen zijnde feestelijke tewaterlating had ik niets gelezen. En dan een paar dagen later dit kleine zakelijke berichtje met foto alsof het er één uit een serie van duizend is. Maar dat is het niet, de eens florerende Nederlandse scheepsbouw heeft heel wat adertjes moeten laten, de één uit duizend casco's konden in het Oostblok en het Verre Oosten heel wat voordeliger worden gebouwd wat tot sluiting van werven in ons Lage Landje leidde, maar in 'speciale bouwsels' blijken wij Hollanders goed te zijn. Een sleephopperzuiger behoort tot die specialiteiten en dus worden die nu hier gebouwd, o.a. in Heusden.
Ik ben niet zo'n nationalist en heb ook niets met de scheepsbouw te maken, maar ik ben er best trots op en dat mag iedereen weten! Ik denk ook dat Cornelis Verolme in z'n graf ligt te grinneken!

^^^^^^^^^

M U S E U M L A N D

Ik ben bang dat het steeds moeilijker voor mij wordt om mee te voelen met de dames en heren van musea voor hedendaagse uitingen met betrekking tot hun keuzes. Van deze tentoonstelling had ik hoge verwachtingen, maar ben enigszins teleurgesteld thuisgekomen. Het ging er de makers om te laten zien dat er ook in de 'binnenlanden' (heartland) van de USA goede kunst gemaakt wordt.
Onze aandacht voor de tentoonstelling werd getrokken door deze foto van Alec Soth (Voor de goede orde, ik, naïveling dacht toen ik deze foto zag dat de tentoonstelling ging over een verdwaasde kunstenaar die in het barre noorden met vliegtuigjes speelde, maar dat terzijde.) De foto blijkt er één uit een kleine serie die zeer de moeite waard is. Er zijn best nog een paar aardige dingen te zien, maar het merendeel is niet aan mij besteed, ik heb het allemaal al eens gezien en dat is niet hooghartig bedoeld.

Ooit maakte ik een 8mm filmpje en losse geluidsopnamen van een vriend die dacht onder invloed van LSD fantastisch fluit te kunnen spelen, niets was minder waar. Vandaag zag ik deze 'krabbels', eronder stond iets met LSD, waarop wij dachten: gemaakt onder invloed van....daarna zagen we filmpjes waarop te zien was hoe de 'Artist' onder het rijden, en wij dachten onder invloed van..., aan het tekenen was, wij vonden dat onverantwoord totdat wij thuis zagen dat LSD staat voor Lake Shore Drive, zie de tekst hieronder.
Maar wat is nou het nieuwe, vernieuwende van dit zogeheten Multi Media Project? De houtskooltekeningen op zich hebben niets te zeggen, het blijft gekrabbel, de twee filmpjes, heen en terug, ook niet. En de combinatie van de twee? Om eerlijk te zeggen te lullig om de aandacht lang vast te houden en de tekst van de conservator in de brochure versterkt dat gevoel alleen maar. Maar wie ben ik .

Er zijn een aantal film/video presentaties te zien waarvan er eentje, "What America Needs - An Interior Expedition" best de moeite waard is, met dien verstande dat de vele door elkaar heen gesproken commentaren moeilijk te volgen zijn, maar ook dat hoort er tegenwoordig blijkbaar bij.

Gelukkig mogen we ook nog lachen om dit werk dat tot de vaste opstelling behoort!

...

(waar waren wij vandaag?)

S T A P P E N/W A L K I N G

Met een knipoog naar Stanly Brouwn, wiens werk ik waardeer maar nooit begreep.

HOOR de VLAMMEN

De heren van het gas hebben hun werkterrein verlegd, ze zitten nu bij Brakel op de weg naar slot Loevestein. Hemelsbreed is dat een kilometer of vijf van ons vandaan, maar we zien en horen de fakkels, vooral 's nachts. Gisteren zijn we er even gaan kijken en hebben wat foto's en filmpjes gemaakt. Het geraas en gebrul van de twee vlampijpen is bijna angstig om te horen.

ooo

EN DE BOER.....

Dit ogenschijnlijk normale beeld van een boer die met een vierschaar zijn land omploegt, wat met dit tegenlicht van de lage middagzon een prachtig plaatje oplevert, heeft toch iets on Hollands in zich. Het zijn namelijk niet alleen meeuwen die zich te goed doen aan al het lekkers wat de ploeg boven werkt, maar er loopt ook een ooievaar links van de trekker! De vogel stapte steeds de voor in om er als de trekker er aan kwam snel weer te verkassen. De meeuwen doen dat anders, die vliegen een rondje om als de ploeg gekeerd is er achter weer neer te dalen.
Een ooievaar in de winter was een paar jaar geleden in deze buurt ondenkbaar. Het betekent dat de jonge vogels die hier uit het ei kruipen niet allemaal naar het warmere zuiden trekken. Als ze zich zo blijven ontwikkelen hebben we er over twintig jaar naast de ganzen een probleem bij!

HIJ PLOEGDE VOORT.