LOVERS

Een paar jaar terug kochten wij op de vogelmarkt in Mol (B) een paar kippen van het ras Araucana, oorspronkelijk een wilde Zuid-Amerikaanse ras genoemd naar de Araucana indianenstam in Chile; volgens de verkoper kwamen daar groene eieren uit. Ik had nog nooit van dat ras gehoord, maar de verkoper had gelijk: er komen groene eieren uit (in verschillende tinten van turquoise en blauw) en ze zijn net zo lekker als witte of bruine eieren. Zelfs Appie H. verkoopt ze, in doosjes van vier. Eén van de kenmerken van het ras is het ontbreken van een echte staart of eigenlijk moet ik zeggen het ontbreken van staart veren. Deze licht bruine dame is een Araucana, je ziet dat er geen (echte) staartveren aanwezig zijn. Deze zeer eigenwijze hen heeft nog nooit kuikens gehad, ze is een jong van de kippen die wij in Mol kochten.
Maar ze is al het hele seizoen broeds, d.w.z. dat ze geen ei legt maar wel in een leghok blijft zitten (op alles wat anderen er leggen) en verbaal te keer gaat als ik maar in de buurt kom!
Meerdere malen heb ik haar met het achterwerk in een bak koud water gestopt, maar het mag niet baten. Ze blijft zitten.
Vandaag zag ik onderstaand tafereel, de bewuste dame 'omarmt' een hen uit Friesland die een ei wil leggen alsof het een kuiken betreft. Je kan zien dat ze tevreden is, maar ook dat ze weinig eet.
Het is een Rembrantiaanse (?) kleurstelling. Als ik zou kunnen schilderen wist ik het wel.


A few years back, we went to the bird market in Mol (Belgium) where we bought several hens of Araucana stock, originally a wild South American breed named after the Araucanian Indians in Chile; according to the seller they layed green eggs. I’d never heard of that breed before, but he was right: they do indeed lay green eggs (in varying hues of turquoise or greenish blue) and they’re every bit as tasty as the white or brown ones. Even the big supermarket chain Albert Heijn sells Araucana eggs, in boxes of four.
One of the characteristics of this breed is the lack of a real tail or to be more correct, the lack of tail feathers. This light brown lady is an Araucana, there are no tail feathers visible. This very bloody-minded hen, the offspring of one of the hens from Mol, has never had chicks. But she’s been broody all season, which means that she’s been laying no eggs but stays steadfastly stuck in the nest box (on top of anything laid by other hens), and she sure lets fly if I come anywhere near her! Several times now I’ve dumped her backside in a bucket of cold water, but it hasn’t helped. She just stays put.
Today I was struck by the scene below, with the lady in mention ‘embracing’ a Fresian hen wanting to lay an egg, as one of her own chicks. You can see she’s contented, but also that she hasn't been eating much.
It is a Rembrantesque (?) colour combination. If I could paint, I 'd know what to do.

Als tegestelling met 'het licht' deze crocus die nu prachtig staat te bloeien in onze tuin. Het is de Crocus Cartwrightianus, gekocht door Lindsey bij Verberghe in 1998.

Het lijkt een saffraan crocus maar is het niet............of toch wel?


In contrast to 'the light' is this crocus, in brilliant bloom in our garden at the moment. It is the Crocus Cartwrightianus, bought by Lindsey from Verberghe in 1998.

It resembles a saffron crocus but isn't one............or is it?

NESTKAST in SITU / NESTING BOX in place

Ik doe mijn best leuke, mooie maar vooral nuttige nestkastjes te maken voorzien van een vlieggat. Op de foto is één van de simpele modelletjes met afneembaar dakje te zien. Wel van 'sloop' hardhout. Vorig voorjaar hing ik 'm aan een wilg op ons landje. Al snel werd het vlieggat (het meest rechtse op de foto) 'bewerkt', ik dacht door een Koolmees. Een bewoner is er echter nooit gekomen.

I do my best to make nice, attractive but above all useful nesting boxes provided with a suitable entrance. The photo below shows one of the simple models with a removable roof. Made from scrap wood. Last spring I hung it up on a willow, on our bit of land by the water. In no time the entrance hole (see photo, to the right) was 'modified' by - I presumed - a great tit. But the box was never occupied.

Vorige week zag ik opeens dat er een gat bijgemaakt was, een gat groter dan dat door mij gemaakt. Het vreemde is dat mezen wel een gat groter maken maar nooit een gat op een plek waar er geen was. En aan de zijkant van dit huisje zat echt niets!
Ik maak kastjes met een zij-ingang en wel voor de boomkruiper. Maar hier is een zeer eigenwijze architect in de weer geweest! Een ingangspartij direct onder het dak, die kennen we nog niet. Eerst dacht ik aan muizen, dat zijn goede knagers maar laten ook een duidelijk 'tandafdruk' zien en dat was er niet. Het zal wel een specht zijn, de Grote bonte specht, die zitten hier genoeg maar hebben wij op het landje nooit gezien. Wel de groene specht. Ook deze maakt een hol in een oude boom (of nestkastje) maar is aanzienlijk groter dan de bonte, volgens mij past hij of zij er niet eens in!
We zullen het zien volgend voorjaar. Leuk is het in ieder geval wel.

Suddenly last week I noticed that an extra hole had been made, a hole bigger than the one I had made. The strange thing is that tits will enlarge entrance holes, but never make a hole where there wasn't already one. And there was absolutely no hole on the side of this box! I do make boxes with a side entrance, namely for the tree-creeper. But here a very single-minded architect has been at work! An entrance directly under the roof, that's something new. At first I thought it must have been a mouse, that's a good chewer but it leaves a clear 'tooth imprint', and here there was none. So it must be a woodpecker, the Greater Spotted Woodpecker, there are enough of them around here but we've never seen one on this piece of land. What we have seen, though, is the Green Woodpecker.It also makes a hole in an old tree (or nesting box), but is considerably larger than the greater spotted sort, and I don't think it would even fit in there! We'll see next year. Anyway, it certainly is interesting.

KORRELTAPIJT / GRANULATED CARPET

Dinsdag krijgt mijn mac een nieuwe HD, tot dan probeer ik het gewoon.

On Tuesday I'll get my new hard disk, until then I'll just see how far I get.


Al meer dan een jaar zijn wij op zoek naar een 'moddervrije' oplossing voor onze 'stoep'. Allerlei plannen zijn de revue gepasseerd maar te ingrijpend of te duur bevonden, of waren toch niet naar onze smaak. Vandaag heb ik gewoon weer twee kuub grind gehaald à € 45.00 m3 en samen hebben we met bats en hark het tapijt gelegd. Mijn 'bakkie' kon 1 kuub maar net hebben, de wielen liepen nog net niet aan. Met nog geen 30 km reed ik over het gladde asfalt van de dijk naar huis, angstig in de spiegel kijkend naar m'n banden en uitkijkend naar de juut. Het is gelukt, het erf ligt er weer proper bij en de stoep hebben we zò gelaten.

For more than a year now, we've been looking for a mud-free solution for our - sloping - driveway. We considered all kinds of options, but rejected all as being either too drastic, too expensive, or not to our taste. Today I simply went and got two cubic metres of gravel, at € 45,00 per m3, and together we laid the carpet, using shovel and rake. My trailer could just take one cubic metre with difficulty, its wheels were almost touching the ground. I drove home at under 30 km p.h. over the smooth asphalt of the dyke, looking anxiously in the mirror, watching my tyres and watching out for coppers. All went well, the yard looks tidy again and we left the drive as it was.

PROBLEMEN II

Flip ik weet niet hoe het kwam dat het niet zichtbaar was, maar ik heb 10.4.8, TIGER in volle glorie! En toch gaat het fout.En Thea, zelfs het schijfhulpprogramma loopt vast, vandaar mijn poging van gisteren om alles leeg te halen en opnieuw te beginnen, maar ook dat loopt niet goed. Dus toch maar een nieuwe HD.

Mijn blog ging o.a. over deze prachtvogel die wij vanmorgen twee keer zagen!

Problemen

De problemen met mijn iMac zijn groter dan ik dacht. Ik was bijna klaar met mijn blog voor vandaag toen Firefox er mee ophield, weg al mijn werk. Na opnieuw openen was hij sneller foetsie dan opgekomen. Dan maar een nieuwe HD erin, het WERK moet even wachten.
Deze tekst is gemaakt op de G5 van Lindsey.
Ik hoop tot spoedig.

Ja, en wat is meer, mijn hele engelse vertaling van de walnoten (maar ook alleen die van de walnoten) die al lang ge'published' was - inclusief een paar toevoegingen in de nederlandse tekst - waren opeens verdwenen. Alleen de oorspronkelijke tekst bleef over. Hoe kan dàt nou?! Dus moest ik opnieuw aan de gang.

Mac OS X

Power Book 165c van Marion, 3213 gram!

In 1995 kwam de eerste PC bij ons in huis. Marion lag met een fikse hernia op bed en kon dus niet normaal werken. Een vriendin/collega van haar had net een PowerBook 165c aangeschaft en was daar razend enthousiast over. Het was een prijzig apparaat met een minuscuul schermpje. Toen de vriendin het meenam op zieken bezoek en Marion de mogelijkheden liet zien was ze verkocht. Wij wisten op dat moment niets van het verschil tussen een Mac en een Windows PC. Toen Marion overleden was heb ik haar 'APPELTJE', zoals zij het noemde gebruikt om bedank-brieven en uitnodigingen te maken. Dat kon ik niet zonder hulp, ik had nog nooit een PC aangeraakt. Ik ontdekte Apple Works en begon te schrijven. Ik begon te schrijven over Marion en haar moeder, omdat met Marion's dood een einde kwam aan de familie Herbst in Nederland. Ik noemde mijn opstel ' Moeder en dochter'. Door dat stuk tekst en het gemak waarin ik in Apple Works kon klooien wat ik wilde was mijn liefde voor de Mac ontbloeid. Daarvóór had ik alleen maar ambtenaren meegemaakt die steeds weer op cursus moesten om hun werk te kunnen blijven doen. Dat waren ambtenaren van de afdeling Kunstzaken van de Gemeente Amsterdam. Toen ik daar als adviseur BK binnen kwam, stond er géén één PC op de kamer. Zes jaar later was het scherm dominant aanwezig, elke ambtenaar had er één. Allemaal windows, allemaal DOS en allemaal op cursus.
In 1996, Lindsey en ik hadden elkaar ondertussen ontmoet kwam de iMac in ons blikveld. Wij besloten er allebei één te nemen via dezelfde leverancier, een kleine MacFan bij mij in de buurt.
Die iMacs met OS 8.5 deden het fantastisch, we hadden Internet en konden mailen. Echt grote technische problemen hadden wij niet. Toen kwam een paar jaar later de G4, 't schemerlampje dat ik nog steeds heb. Daar kwam OS 9 op en iLife 4. Het moederbord van de iMac van Lindsey gaf op een gegeven moment de geest. Gelukkig had ik de mijne nog staan en kon met hulp van onze 'wonderdokter' de borden verwisselen. Ik begon steeds meer van de 'techniek' van de PC te begrijpen. Lindsey heeft ondertussen al een paar jaar de G5 staan, nog zonder TIGER.

Mijn schemerlampje, de G4, begon bijna een jaar geleden kuren te vertonen, sterker nog hij deed niets meer. Edoch, met behulp van de 'Mac dokter' en het wissen van de HD kwam hij weer tot leven.

Deze week overkwam mij weer precies het zelfde. Nog net niet 'gecrashed', maar er gebeurden 'vreemde dingen'. iTunes was verdwenen en opnieuw installeren lukte niet. Andere programma's stopten tijdens het gebruik. Het 'Schijfhulpprogramma' kwam niet verder dan halverwege de controle.. Ook de 'alles oplossende' Disk Warrior van de dokter kwam er niet doorheen. Met een half functionerende iMac kwam ik weer thuis. Op een externe HD, .Mac en CD/DVD schijfjes heb ik m'n files veilig gesteld en daarna de HD totaal gewist om vervolgens Tiger opnieuw te installeren. Wat een spanning......zal hij het doen, lukt de installatie of is de harde schijf echt kapot? NEE!
Hij is (nog) niet kapot, kan nog een poosje mee hoop ik.
Maar lastig is het wel, allerlei kleine dingetjes die je in de loop van de tijd geinstalleerd hebt ben je kwijt en moeten er opnieuw opgezet worden. Het voordeel van 'schoon' weer beginnen is dat je overbodige ballast kwijt bent. Voor mij is het een hele stap verder omdat ik het deze keer (bijna) alleen heb opgelost. De angst dat er iets mis kan gaan is verdwenen, omdat ik het principe steeds beter begrijp.

Geen plank teveel / Not a board too many

Zaterdagmorgen vroeg belde het bedrijf (hier aanklikken) waar ik altijd mijn hout haal - het afvalhout dus waar ik 'leuke dingen voor de mensch' van maak - met het bericht dat er weer 'kachelhout' te halen was. Ik zegde toe, vandaag of morgen langs te komen. Het is vandaag geworden.
Hardhout is niet alleen hard maar vooral ook zwaar en om de mooie planken te krijgen moet ik tevens wat 'rotzooi' meenemen, d.w.z. veel latjes en restanten van zaagmachines. Van die latjes maak ik hekwerken en de restanten stoken we op. Valt wel mee met de rotzooi dus.

On Saturday morning the business where I always get my tropical hardwood - the wood I use to make 'nice things for the people' - rang to say that there was a new lot of 'firewood' ready for collection. I agreed to go and pick it up today or tomorrow. It turned out to be today.

Hardwood isn't only hard, above all it's heavy, and in order to get the good boards I have to take some 'rubbish' as well, i.e. a lot of narrow slats and leftover bits and pieces from the sawing machines. The slats I use to make fences with and the rest we burn in the fireplace in the winter. That way the rubbish isn't so bad after all.

Het is een heel gesleep, eerst alles op je 'bakkie' laden om het vijf minuten na thuiskomst weer te lossen. De kunst is, voor alles meteen een plek te hebben zodat je er niet constant over struikelt.

It's quite a job, first having to heave everything into your 'bin' only to unload it again just five minutes after arriving back home. The trick is to have suitable storage places prepared beforehand, so that you don't have to keep tripping over piles of wood.

De losse planken hoeven alleen ontdaan te worden van spijkers. Maar de 'pallets' of 'borden' moeten eerst uit elkaar en dan van spijkers ontdaan.

From loose boards, you only have to remove the nails. But the 'pallets' have to be wrenched apart first, and then the nails removed.

De latjes gaan naar hun eigen plekkie, onder de notenboom; het 'resthout' gaat de kruiwagen in om tot aanmaakhout verzaagd te worden.

The slats go to their own spot under the nut tree; the bits and pieces go into the wheelbarrow, to be sawed into kindling wood.

De goede, bruikbare planken gaan in de opslag om later verwerkt te worden tot een tafel, bank, krukje, nestkast of andere 'leuke dingen voor de mensch'.

Helaas zitten er dit keer geen mooie dikke planken tussen, voor een grote tafel of deur bijvoorbeeld. Het lijkt erop dat ze in de exporterende landen ook beter nadenken voordat ze een krat maken.
Goed voor het milieu, goed voor het exporterende land, jammer voor mij.

The good, usable boards go into storage for later; they're destined for tables, benches, stools, nesting boxes or other such 'nice things for the people'.

There are no nice thick boards in this load though more's the pity - boards suitable for a big table or a door, for example. Apparently the exporting countries are thinking more carefully these days before constructing a crate.

Terwijl wij hiermee bezig waren stopte er een auto (ons 'handeltje' stond vandaag niet buiten), de bestuurder stapte uit en zei: "U verkoopt toch noten?"
Hij kocht drie netjes vol met noten; dat is nou leuk of niet soms?

While we were busy unloading the wood a car stopped (our 'wares' weren't set outside today), the driver got out and asked: "You sell nuts, don't you?"
He bought three nets of nuts; that's nice isn't it?

Okkernoten (Juglans regina) / Walnuts

De noten vallen!

The nuts are falling!

Tussen dijk en moestuin staan vijf notenbomen. Ik noem ze altijd walnoot, maar onze bomen zijn eigenlijk Okkernoot bomen. In de vroege zomer krijgen wij vaak de vraag wat het voor bomen zijn. Als ik vertel dat het notenbomen zijn is men verbaasd. "Die groene dingen, zijn dat noten?"
Soms pak ik dan zo'n groen ding en snijdt 'm doormidden. Dat kan want de bast van de werkelijke noot is dan nog zacht. Alles, de groene schil, de bast en noot zijn dan sappig en zacht. Voor die groene noten zijn er ook aardig wat recepten maar daar komen wij volgend jaar op terug. Als de noot rijp is barst de dikke groene schil open en zal de noot er uitvallen. Kraaiachtigen zijn gek op noten, zij zijn er vaak eerder bij dan wij. Ze komen in grote getallen aanvliegen vanuit de hoge populieren in de buurt. De noten laten ze vanuit de lucht op de weg te barsten vallen, waarna ze ze lekker op kunnen peuzelen.


There are five nuts trees standing between the dyke and our vegetable garden. In the early summer people often ask us what kinds of trees they are. They're surprised when I tell them they're walnut trees: "Those green things, are they walnuts?"
So sometimes I pick one of those green things and cut it in half. That is easy because at the time the husk of the actual nut is still soft. Everything, the green skin, the husk and the nut are juicy and soft. There are a few recipes for unripe nuts but we'll return to those next year. When the nut is ripe, the thick green skin bursts open and the nut falls out. Crows are crazy about nuts, and usually get to them before we do. They come flying over in large numbers out of the nearby poplar trees, pick the nuts and let them fall from a height onto the dyke road. They break open and the crows can then pick them empty.

Soms begint de schil al te rotten of te verdrogen als de noot er nog niet uit is. Meestal kan dat geen kwaad maar soms tast het ook de noot aan. In ieder geval levert het mooie plaatjes op. Goed is te zien hoe de noot door z'n 'navelstrengen' zo lang mogelijk wordt vast gehouden. Als er nu een stevige wind opsteekt 'regent' het noten.

Sometimes the skin starts rotting or drying up hard before the walnut has fallen out. Mostly this is no problem, but sometimes it does affect the nut. In any case, it makes for a nice picture. It's interesting to see how the nut is held fast for as long as possible by its 'umbilical cord'. The minute a strong wind blows, the nuts start 'raining' down.

De geraapte noten leggen wij te drogen op een zeef van 'dubbeltjes gaas'. Zon en wind kunnen dan goed hun werk doen, maar ook grond en ander vuil raak je zo makkelijk kwijt. Van de vijf bomen is er één een zogenaamde 'dubbele noot', dat is de grootste noot op de foto. De rest van de bomen levert kleinere, rondere noten. De kleinste zijn het lekkerst, vooral als ze nog 'nat' zijn.

The gathered nuts are placed to dry on an open sieve of coarse mesh. That way, sun and wind can do their work drying them, while making it easy to remove earth and dirt. Of the five trees, one is a so-called 'double nut', which is the large one on the photo. The rest of the trees give smaller, rounder nuts. The smallest taste best, especially when they are still 'wet', as it were.

Als laatste gebruiken we een klein emmertje (± 1400 gram) als maat en doen de noten in een netje en hangen die bij de rest van de 'handel'. Vandaag verkocht ik 8 netjes noten en 3 pompoenen. Leuk toch?

Finally, we use a small bucket (approx. 1400 grammes) as a measure to pour the nuts into a net, which we hang up by the rest of our 'wares'. Today I sold eight nets of nuts and three pumpkins. Not bad going, is it?

Leave your comment

Het is heel leuk te zien en te horen dat ons blog een groeiende groep vaste bezoekers krijgt. (Sinds Lindsey's vertalingen en niet te vergeten haar kennis, kan ik niet meer spreken van 'mijn' blog.) Een paar van die bezoekers geven regelmatig commentaar, voor ons een stimulans om door te gaan. Een enkeling heeft via mail laten weten een commentaar geschreven te hebben, helaas is dat dan wel geschreven maar niet gepubliceerd. Van anderen hoorde ik dat zij niet weten hoe commentaar te geven. Het is minder ingewikkeld dan het lijkt.

It's gratifying to see and to hear that our blog is viewed by an increasingly large group of regualr visitors (since the addition of Lindsey's translations, not to mention her additional knowledge, I can no longer speak of 'my' blog). A couple of those visitors make regular comments, which stimulates us to continue our reports. A few have mailed us saying they have placed a comment; unfortunately they have usually written, but not managed to published it. However, it's really not as difficult as it might seem.

Onder elk blog staat dit regeltje:

Under each blog you see this:

Klik op 'comments', dan opent onderstaand venster; trek het helemaal open. Schrijf het commentaar of beter nog schrijf het in een tekstverwerker, kopieer het en plak het hierin. Dit om te voorkomen dat u de tekst opnieuw moet schrijven als er iets fout gaat.

If you click on 'comments', the window below is opened; open it right up. Here you can write your comment, or to be on the safe side you can write your comment in a text programme, copy and paste just to be sure that you don't lose your message in case anything goes wrong.

Als u zelf geen Blogger bent kiest u 'Anonymous' en schrijft uw bericht. Zet dan wel uw initialen of naam onder het commentaar, dat is voor ons wel zo aardig. Druk dan op de rode knop ('Publish') om te publiceren. Door eerst op 'preview' te klikken kun je alvast kijken hoe je gepubliceerde tekst uit zal komen te zien, en geeft je tegelijk de mogelijkheid eventuele fouten te corrigeren alvorens je commentaar - onherroepelijk - te publiceren.

Als u op 'Links to this post' klikt kunt u ook een commentaar schrijven en de door anderen geschreven teksten lezen.

If you yourself aren't a Blogger you just choose 'Anonymous'. It's handy if you put your initals or your name under the commentary, that way we can see who you are. Just press the red button ('Publish') in order to publish your comment. Then, by clicking on 'Preview' you can see what your text will look like when published, as well as being able to correct possible mistakes before - irrevocably - publishing your comment.

If you click on 'Links to this post' you can borh write a comment and read the texts written by others.

SLOE GIN / Sleepruimenjenever

In het voorjaar is de Sleedoorn (Prunus spinosa) één van de eerst bloeiende struiken langs de Nederlandse wegen. In het najaar hangen ze vol met prachtige blauwzwarte bessen waarvan je een heerlijke Sloe Gin /sleepruimenjenever kan maken. Ze worden ook gebruikt om portachtigewijnen meer kleur te geven las ik in onderstaand recept. Dan zat ik er met mijn opmerking over toevoegingen van ander fruit aan wijnen niet zo ver naast.

In the spring, the sloe (Prunus spinosa) is one of the first shrubs lining Dutch roads and motorways to burst into blossom. In the autumn they are loaded with beautiful bluish-black berries which provide the basis for a delicious sloe gin. Another thing sloes are apparently used for, I read in the recipe below, is to impart a deeper red hue to port wines . So I wasn't far off the mark with my remark about adding various fruit to wines, after all.

Wij plukten ongeveer 3 kilo bessen en kochten 2 liter flessen jenever, want hier is geen sprake van fermentatie (omzetten van suiker in alcohol) maar van smaakoverdracht. Daarom gaan er ook wat amandelen en bruine suiker bij.

We picked about 3 kilos of berries and bought two litre bottles of (Dutch) gin, there being no question of fermention in this case (i.e. of sugar being transformed into alcohol), but rather of a transferral of flavour. Almonds and brown sugar are also added.

Het oplossen van de suiker in de jenever. De amandelen zitten er al in.

Dissolving the sugar in the gin. The almonds have been added too.

De opgeloste suiker gaat in de fles waar al de helft van de bessen inzit. Als laatste de fles opvullen met de rest van de bessen en jenever. Deze 5 liter fles Gin moet minstens een jaar staan om op smaak te komen (hoe langer hoe beter).

The dissloved sugar solution is poured into the bottle containing the berries. Then the bottle is topped up with with the rest of the berries and the gin. This 5 litre bottle filled with gin will be left to stand for at least a year in order to ripen (the longer the better).

Aanklikken en vergroten.
Click to enlarge.

Tot slot een heerlijk recept voor een 'sleedoorndrupke':

Neem 1,5 kg Sleedoornbessen, die de vorst hebben meegemaakt of in de vriezer hebben gelegen, 350 gram suiker, een kwart liter water en een halve liter jenever of brandewijn.

Was de vruchten en prik ze flink aan met een stopnaald. Kook de suiker met het water tot een siroop. Laat dit afkoelen en roer er de brandewijn door. Vul enkele bokalen met Sleedoornvruchten en giet er de gesuikerde brandewijn over. Laat de drank op een warme plek staan en schudt het regelmatig. Vooral met kerstmis is dit een sfeervolle drank.

Finally, a tempting Belgian recipe for a 'little drop of sloe':

Take 1,5 kg of sloe berries that have been through the frost or have been put in the freezer, add 350 grammes of sugar, a quarter litre of water and a half litre of gin or brandy. Fill a few bottles with sloes and pour over the sweetened brandy. Leave to stand in a warm place, shaking regularly. A comforting drink, especially suited to Christmas time.