PROBLEMEN II

Flip ik weet niet hoe het kwam dat het niet zichtbaar was, maar ik heb 10.4.8, TIGER in volle glorie! En toch gaat het fout.En Thea, zelfs het schijfhulpprogramma loopt vast, vandaar mijn poging van gisteren om alles leeg te halen en opnieuw te beginnen, maar ook dat loopt niet goed. Dus toch maar een nieuwe HD.

Mijn blog ging o.a. over deze prachtvogel die wij vanmorgen twee keer zagen!

Problemen

De problemen met mijn iMac zijn groter dan ik dacht. Ik was bijna klaar met mijn blog voor vandaag toen Firefox er mee ophield, weg al mijn werk. Na opnieuw openen was hij sneller foetsie dan opgekomen. Dan maar een nieuwe HD erin, het WERK moet even wachten.
Deze tekst is gemaakt op de G5 van Lindsey.
Ik hoop tot spoedig.

Ja, en wat is meer, mijn hele engelse vertaling van de walnoten (maar ook alleen die van de walnoten) die al lang ge'published' was - inclusief een paar toevoegingen in de nederlandse tekst - waren opeens verdwenen. Alleen de oorspronkelijke tekst bleef over. Hoe kan dàt nou?! Dus moest ik opnieuw aan de gang.

Mac OS X

Power Book 165c van Marion, 3213 gram!

In 1995 kwam de eerste PC bij ons in huis. Marion lag met een fikse hernia op bed en kon dus niet normaal werken. Een vriendin/collega van haar had net een PowerBook 165c aangeschaft en was daar razend enthousiast over. Het was een prijzig apparaat met een minuscuul schermpje. Toen de vriendin het meenam op zieken bezoek en Marion de mogelijkheden liet zien was ze verkocht. Wij wisten op dat moment niets van het verschil tussen een Mac en een Windows PC. Toen Marion overleden was heb ik haar 'APPELTJE', zoals zij het noemde gebruikt om bedank-brieven en uitnodigingen te maken. Dat kon ik niet zonder hulp, ik had nog nooit een PC aangeraakt. Ik ontdekte Apple Works en begon te schrijven. Ik begon te schrijven over Marion en haar moeder, omdat met Marion's dood een einde kwam aan de familie Herbst in Nederland. Ik noemde mijn opstel ' Moeder en dochter'. Door dat stuk tekst en het gemak waarin ik in Apple Works kon klooien wat ik wilde was mijn liefde voor de Mac ontbloeid. Daarvóór had ik alleen maar ambtenaren meegemaakt die steeds weer op cursus moesten om hun werk te kunnen blijven doen. Dat waren ambtenaren van de afdeling Kunstzaken van de Gemeente Amsterdam. Toen ik daar als adviseur BK binnen kwam, stond er géén één PC op de kamer. Zes jaar later was het scherm dominant aanwezig, elke ambtenaar had er één. Allemaal windows, allemaal DOS en allemaal op cursus.
In 1996, Lindsey en ik hadden elkaar ondertussen ontmoet kwam de iMac in ons blikveld. Wij besloten er allebei één te nemen via dezelfde leverancier, een kleine MacFan bij mij in de buurt.
Die iMacs met OS 8.5 deden het fantastisch, we hadden Internet en konden mailen. Echt grote technische problemen hadden wij niet. Toen kwam een paar jaar later de G4, 't schemerlampje dat ik nog steeds heb. Daar kwam OS 9 op en iLife 4. Het moederbord van de iMac van Lindsey gaf op een gegeven moment de geest. Gelukkig had ik de mijne nog staan en kon met hulp van onze 'wonderdokter' de borden verwisselen. Ik begon steeds meer van de 'techniek' van de PC te begrijpen. Lindsey heeft ondertussen al een paar jaar de G5 staan, nog zonder TIGER.

Mijn schemerlampje, de G4, begon bijna een jaar geleden kuren te vertonen, sterker nog hij deed niets meer. Edoch, met behulp van de 'Mac dokter' en het wissen van de HD kwam hij weer tot leven.

Deze week overkwam mij weer precies het zelfde. Nog net niet 'gecrashed', maar er gebeurden 'vreemde dingen'. iTunes was verdwenen en opnieuw installeren lukte niet. Andere programma's stopten tijdens het gebruik. Het 'Schijfhulpprogramma' kwam niet verder dan halverwege de controle.. Ook de 'alles oplossende' Disk Warrior van de dokter kwam er niet doorheen. Met een half functionerende iMac kwam ik weer thuis. Op een externe HD, .Mac en CD/DVD schijfjes heb ik m'n files veilig gesteld en daarna de HD totaal gewist om vervolgens Tiger opnieuw te installeren. Wat een spanning......zal hij het doen, lukt de installatie of is de harde schijf echt kapot? NEE!
Hij is (nog) niet kapot, kan nog een poosje mee hoop ik.
Maar lastig is het wel, allerlei kleine dingetjes die je in de loop van de tijd geinstalleerd hebt ben je kwijt en moeten er opnieuw opgezet worden. Het voordeel van 'schoon' weer beginnen is dat je overbodige ballast kwijt bent. Voor mij is het een hele stap verder omdat ik het deze keer (bijna) alleen heb opgelost. De angst dat er iets mis kan gaan is verdwenen, omdat ik het principe steeds beter begrijp.

Geen plank teveel / Not a board too many

Zaterdagmorgen vroeg belde het bedrijf (hier aanklikken) waar ik altijd mijn hout haal - het afvalhout dus waar ik 'leuke dingen voor de mensch' van maak - met het bericht dat er weer 'kachelhout' te halen was. Ik zegde toe, vandaag of morgen langs te komen. Het is vandaag geworden.
Hardhout is niet alleen hard maar vooral ook zwaar en om de mooie planken te krijgen moet ik tevens wat 'rotzooi' meenemen, d.w.z. veel latjes en restanten van zaagmachines. Van die latjes maak ik hekwerken en de restanten stoken we op. Valt wel mee met de rotzooi dus.

On Saturday morning the business where I always get my tropical hardwood - the wood I use to make 'nice things for the people' - rang to say that there was a new lot of 'firewood' ready for collection. I agreed to go and pick it up today or tomorrow. It turned out to be today.

Hardwood isn't only hard, above all it's heavy, and in order to get the good boards I have to take some 'rubbish' as well, i.e. a lot of narrow slats and leftover bits and pieces from the sawing machines. The slats I use to make fences with and the rest we burn in the fireplace in the winter. That way the rubbish isn't so bad after all.

Het is een heel gesleep, eerst alles op je 'bakkie' laden om het vijf minuten na thuiskomst weer te lossen. De kunst is, voor alles meteen een plek te hebben zodat je er niet constant over struikelt.

It's quite a job, first having to heave everything into your 'bin' only to unload it again just five minutes after arriving back home. The trick is to have suitable storage places prepared beforehand, so that you don't have to keep tripping over piles of wood.

De losse planken hoeven alleen ontdaan te worden van spijkers. Maar de 'pallets' of 'borden' moeten eerst uit elkaar en dan van spijkers ontdaan.

From loose boards, you only have to remove the nails. But the 'pallets' have to be wrenched apart first, and then the nails removed.

De latjes gaan naar hun eigen plekkie, onder de notenboom; het 'resthout' gaat de kruiwagen in om tot aanmaakhout verzaagd te worden.

The slats go to their own spot under the nut tree; the bits and pieces go into the wheelbarrow, to be sawed into kindling wood.

De goede, bruikbare planken gaan in de opslag om later verwerkt te worden tot een tafel, bank, krukje, nestkast of andere 'leuke dingen voor de mensch'.

Helaas zitten er dit keer geen mooie dikke planken tussen, voor een grote tafel of deur bijvoorbeeld. Het lijkt erop dat ze in de exporterende landen ook beter nadenken voordat ze een krat maken.
Goed voor het milieu, goed voor het exporterende land, jammer voor mij.

The good, usable boards go into storage for later; they're destined for tables, benches, stools, nesting boxes or other such 'nice things for the people'.

There are no nice thick boards in this load though more's the pity - boards suitable for a big table or a door, for example. Apparently the exporting countries are thinking more carefully these days before constructing a crate.

Terwijl wij hiermee bezig waren stopte er een auto (ons 'handeltje' stond vandaag niet buiten), de bestuurder stapte uit en zei: "U verkoopt toch noten?"
Hij kocht drie netjes vol met noten; dat is nou leuk of niet soms?

While we were busy unloading the wood a car stopped (our 'wares' weren't set outside today), the driver got out and asked: "You sell nuts, don't you?"
He bought three nets of nuts; that's nice isn't it?

Okkernoten (Juglans regina) / Walnuts

De noten vallen!

The nuts are falling!

Tussen dijk en moestuin staan vijf notenbomen. Ik noem ze altijd walnoot, maar onze bomen zijn eigenlijk Okkernoot bomen. In de vroege zomer krijgen wij vaak de vraag wat het voor bomen zijn. Als ik vertel dat het notenbomen zijn is men verbaasd. "Die groene dingen, zijn dat noten?"
Soms pak ik dan zo'n groen ding en snijdt 'm doormidden. Dat kan want de bast van de werkelijke noot is dan nog zacht. Alles, de groene schil, de bast en noot zijn dan sappig en zacht. Voor die groene noten zijn er ook aardig wat recepten maar daar komen wij volgend jaar op terug. Als de noot rijp is barst de dikke groene schil open en zal de noot er uitvallen. Kraaiachtigen zijn gek op noten, zij zijn er vaak eerder bij dan wij. Ze komen in grote getallen aanvliegen vanuit de hoge populieren in de buurt. De noten laten ze vanuit de lucht op de weg te barsten vallen, waarna ze ze lekker op kunnen peuzelen.


There are five nuts trees standing between the dyke and our vegetable garden. In the early summer people often ask us what kinds of trees they are. They're surprised when I tell them they're walnut trees: "Those green things, are they walnuts?"
So sometimes I pick one of those green things and cut it in half. That is easy because at the time the husk of the actual nut is still soft. Everything, the green skin, the husk and the nut are juicy and soft. There are a few recipes for unripe nuts but we'll return to those next year. When the nut is ripe, the thick green skin bursts open and the nut falls out. Crows are crazy about nuts, and usually get to them before we do. They come flying over in large numbers out of the nearby poplar trees, pick the nuts and let them fall from a height onto the dyke road. They break open and the crows can then pick them empty.

Soms begint de schil al te rotten of te verdrogen als de noot er nog niet uit is. Meestal kan dat geen kwaad maar soms tast het ook de noot aan. In ieder geval levert het mooie plaatjes op. Goed is te zien hoe de noot door z'n 'navelstrengen' zo lang mogelijk wordt vast gehouden. Als er nu een stevige wind opsteekt 'regent' het noten.

Sometimes the skin starts rotting or drying up hard before the walnut has fallen out. Mostly this is no problem, but sometimes it does affect the nut. In any case, it makes for a nice picture. It's interesting to see how the nut is held fast for as long as possible by its 'umbilical cord'. The minute a strong wind blows, the nuts start 'raining' down.

De geraapte noten leggen wij te drogen op een zeef van 'dubbeltjes gaas'. Zon en wind kunnen dan goed hun werk doen, maar ook grond en ander vuil raak je zo makkelijk kwijt. Van de vijf bomen is er één een zogenaamde 'dubbele noot', dat is de grootste noot op de foto. De rest van de bomen levert kleinere, rondere noten. De kleinste zijn het lekkerst, vooral als ze nog 'nat' zijn.

The gathered nuts are placed to dry on an open sieve of coarse mesh. That way, sun and wind can do their work drying them, while making it easy to remove earth and dirt. Of the five trees, one is a so-called 'double nut', which is the large one on the photo. The rest of the trees give smaller, rounder nuts. The smallest taste best, especially when they are still 'wet', as it were.

Als laatste gebruiken we een klein emmertje (± 1400 gram) als maat en doen de noten in een netje en hangen die bij de rest van de 'handel'. Vandaag verkocht ik 8 netjes noten en 3 pompoenen. Leuk toch?

Finally, we use a small bucket (approx. 1400 grammes) as a measure to pour the nuts into a net, which we hang up by the rest of our 'wares'. Today I sold eight nets of nuts and three pumpkins. Not bad going, is it?

Leave your comment

Het is heel leuk te zien en te horen dat ons blog een groeiende groep vaste bezoekers krijgt. (Sinds Lindsey's vertalingen en niet te vergeten haar kennis, kan ik niet meer spreken van 'mijn' blog.) Een paar van die bezoekers geven regelmatig commentaar, voor ons een stimulans om door te gaan. Een enkeling heeft via mail laten weten een commentaar geschreven te hebben, helaas is dat dan wel geschreven maar niet gepubliceerd. Van anderen hoorde ik dat zij niet weten hoe commentaar te geven. Het is minder ingewikkeld dan het lijkt.

It's gratifying to see and to hear that our blog is viewed by an increasingly large group of regualr visitors (since the addition of Lindsey's translations, not to mention her additional knowledge, I can no longer speak of 'my' blog). A couple of those visitors make regular comments, which stimulates us to continue our reports. A few have mailed us saying they have placed a comment; unfortunately they have usually written, but not managed to published it. However, it's really not as difficult as it might seem.

Onder elk blog staat dit regeltje:

Under each blog you see this:

Klik op 'comments', dan opent onderstaand venster; trek het helemaal open. Schrijf het commentaar of beter nog schrijf het in een tekstverwerker, kopieer het en plak het hierin. Dit om te voorkomen dat u de tekst opnieuw moet schrijven als er iets fout gaat.

If you click on 'comments', the window below is opened; open it right up. Here you can write your comment, or to be on the safe side you can write your comment in a text programme, copy and paste just to be sure that you don't lose your message in case anything goes wrong.

Als u zelf geen Blogger bent kiest u 'Anonymous' en schrijft uw bericht. Zet dan wel uw initialen of naam onder het commentaar, dat is voor ons wel zo aardig. Druk dan op de rode knop ('Publish') om te publiceren. Door eerst op 'preview' te klikken kun je alvast kijken hoe je gepubliceerde tekst uit zal komen te zien, en geeft je tegelijk de mogelijkheid eventuele fouten te corrigeren alvorens je commentaar - onherroepelijk - te publiceren.

Als u op 'Links to this post' klikt kunt u ook een commentaar schrijven en de door anderen geschreven teksten lezen.

If you yourself aren't a Blogger you just choose 'Anonymous'. It's handy if you put your initals or your name under the commentary, that way we can see who you are. Just press the red button ('Publish') in order to publish your comment. Then, by clicking on 'Preview' you can see what your text will look like when published, as well as being able to correct possible mistakes before - irrevocably - publishing your comment.

If you click on 'Links to this post' you can borh write a comment and read the texts written by others.

SLOE GIN / Sleepruimenjenever

In het voorjaar is de Sleedoorn (Prunus spinosa) één van de eerst bloeiende struiken langs de Nederlandse wegen. In het najaar hangen ze vol met prachtige blauwzwarte bessen waarvan je een heerlijke Sloe Gin /sleepruimenjenever kan maken. Ze worden ook gebruikt om portachtigewijnen meer kleur te geven las ik in onderstaand recept. Dan zat ik er met mijn opmerking over toevoegingen van ander fruit aan wijnen niet zo ver naast.

In the spring, the sloe (Prunus spinosa) is one of the first shrubs lining Dutch roads and motorways to burst into blossom. In the autumn they are loaded with beautiful bluish-black berries which provide the basis for a delicious sloe gin. Another thing sloes are apparently used for, I read in the recipe below, is to impart a deeper red hue to port wines . So I wasn't far off the mark with my remark about adding various fruit to wines, after all.

Wij plukten ongeveer 3 kilo bessen en kochten 2 liter flessen jenever, want hier is geen sprake van fermentatie (omzetten van suiker in alcohol) maar van smaakoverdracht. Daarom gaan er ook wat amandelen en bruine suiker bij.

We picked about 3 kilos of berries and bought two litre bottles of (Dutch) gin, there being no question of fermention in this case (i.e. of sugar being transformed into alcohol), but rather of a transferral of flavour. Almonds and brown sugar are also added.

Het oplossen van de suiker in de jenever. De amandelen zitten er al in.

Dissolving the sugar in the gin. The almonds have been added too.

De opgeloste suiker gaat in de fles waar al de helft van de bessen inzit. Als laatste de fles opvullen met de rest van de bessen en jenever. Deze 5 liter fles Gin moet minstens een jaar staan om op smaak te komen (hoe langer hoe beter).

The dissloved sugar solution is poured into the bottle containing the berries. Then the bottle is topped up with with the rest of the berries and the gin. This 5 litre bottle filled with gin will be left to stand for at least a year in order to ripen (the longer the better).

Aanklikken en vergroten.
Click to enlarge.

Tot slot een heerlijk recept voor een 'sleedoorndrupke':

Neem 1,5 kg Sleedoornbessen, die de vorst hebben meegemaakt of in de vriezer hebben gelegen, 350 gram suiker, een kwart liter water en een halve liter jenever of brandewijn.

Was de vruchten en prik ze flink aan met een stopnaald. Kook de suiker met het water tot een siroop. Laat dit afkoelen en roer er de brandewijn door. Vul enkele bokalen met Sleedoornvruchten en giet er de gesuikerde brandewijn over. Laat de drank op een warme plek staan en schudt het regelmatig. Vooral met kerstmis is dit een sfeervolle drank.

Finally, a tempting Belgian recipe for a 'little drop of sloe':

Take 1,5 kg of sloe berries that have been through the frost or have been put in the freezer, add 350 grammes of sugar, a quarter litre of water and a half litre of gin or brandy. Fill a few bottles with sloes and pour over the sweetened brandy. Leave to stand in a warm place, shaking regularly. A comforting drink, especially suited to Christmas time.

EIGENGEMAAKTE PESTO / HOMEMADE PESTO

Een potje Bertolli pesto van 185 gram, kost bij onze SUPER € 2.99.
Het is gemaakt met basilicumblaadjes, olijfolie, pijnboompitten en wat andere dingen, en er zit pecorinokaas (van schapenmelk) in. Het lijkt vrij oprecht gemaakt.
Voor een potje Pesto bij de delicatessenwinkel betaal je minimaal het dubbele, de vraag is of het beter is.

A little pot of Bertolli pesto, 185 grammes, costs € 2.99 at our local supermarket. Ingredients: basil, olive oil, pine nuts etc., plus pecorino (from sheep's milk). It seems genuine enough.

Onze SUPER verkoopt nog een merk en wel Merza, een merk dat ondanks zijn Mediterraans klinkende naam onderdeel blijkt te zijn van een puur Hollands bedrijf. Hun pesto is gemaakt met zonnebloemolie en bestaat voor 25% uit aardappelmeel(!)en 23% uit basilicum. Naast cashewnoten (!) stoppen ze er ook pijnboompitten in. Verder iets ondefineerbaars dat zij noemen "harde Italiaanse kaas". Voor een luttele 130 gram van dit mengsel moet je € 1.99 bij de kassa neertellen.

They also have another brand, by the name of Merza, which despite its Mediterranean-sounding name turns out to be part of a purely Dutch conglomerate. Their pesto is made with sunflower seed oil, 25% potato flour (!) as opposed to 23% basil. In addition to cashew nuts (what on earth are they doing in there?) they also add some pine nuts. And then something indefinable that they call "Italian hard cheese". A piddly 130 grammes of this mixture costs € 1,99.

Kiwigirl maakt al vele jaren haar eigen Pesto, van voor die tijd dat men het hier kon kopen in winkel of überhaupt wist wat het was. Dat is - blijkt nu - ondanks de kostbare, 'echte' ingrediënten, onnoemelijk veel lekkerder (en goedkoper) dan die potjes ondefineerbaar groen spul, en nog leuk om te doen ook. Alleen is het de ellende dat hier in het Veense de basilicum zo ontzettend goed wil groeien! Eigenlijk was het mij verboden dit seizoen nogmaals de b. te zaaien, omdat we nog een paar grote potten pesto over hebben van vorig jaar, maar toch kon ik het niet laten en in deze laatste hete zomer groeide het beter dan ooit, in het kasje maar ook op de koude grond. De eerste oogst (440 gram basilicum) ligt - wegens gebrek aan de juiste kaas in dit afgelegen dorp op het moment dat de basilicum geplukt moest worden - onder olie in de vriezer voor latere verwerking. Van het laatste 120 gram, uitbundig doorgroeiende basilicum buiten (èn van de nieuwe oogst eigen knoflooktenen plus een klein beetje bonenkruid: zie recept), heeft zij vandaag een halve liter pesto gemaakt, gebruikmakend van extra virgine olijfolie, groffe zeezout uit de Camargue, pijnboompitten, geraspte Parmezaanse (koeiemelk) en Pecorino (schapenmelk) kaas. Het mengsel is onder olie in de koelkast goed te bewaren, onder een dikke laag olie die het helemaal afsluit zelfs langer dan een jaar.

Het recept staat hieronder.

Kiwigirl has been making her own pesto for many years now, long before it had been heard of, or was available, in the shops in this country. And despite the costly ingredients, it is incomparably more delicious (and cheaper) than those pots of indefinable green stuff, and fun to make as well. The only problem is that the basil grows so enthusiastically here in Veen! Actually, that was the reason I was forbidden to sow basil this year (we still have a supply of pesto from last year in the fridge), but I couldn't resist the temptation. It grew more abundantly than ever during the recent hot summer, in the greenhouse but also outside in the vegetable garden. The first crop (440 grammes of basil) is sitting under oil in the freezer at the moment awaiting its completion, because at the moment that the basil was ready, we couldn't get hold of the right sort of cheese in this village 'in the middle of nowhere'. Today, she made a half litre pot of pesto from the last 120 grammes of basil still growing enthusiastically outside, and from our own home-grown crop of fresh garlic plus a little summer savory (see recipe), using extra virgine olive oil, coarse sea salt from the Camargue, pine nuts, Parmesan (cow's milk) en Pecorino (sheep's milk) cheese. Protected by a thick layer of oil, this will keep in the fridge for at least a year.

For the recipe, see below.

Druiven wijn / Grape wine

Er zijn mensen die beweren dat alleen wijn gemaakt van druiven wijn genoemd mag worden. Ik denk daar anders over zoals u zult begrijpen.
Wonderlijk genoeg halen die vinologen bij hun beschrijvingen van de druivenwijn hele fruitstalletjes leeg om de wijn te kunnen plaatsen! In hun folders staan ook plaatjes van het genoemde fruit. Wat je niet in de folders leest, is dat er door wijnboeren soms ook daadwerkelijk ander fruit dan druiven aan de wijn wordt toegevoegt. En waarom niet zou ik zeggen. Een aantal jaren terug was er een groot wijn schandaal in italië: er was anti-vries aan de wijn toegevoegd, dat is heel wat schadelijker.

Some people claim that only wine made from grapes should be called wine. But as you will no doubt guess, I don't agree with that idea at all.
Strangely enough, wine experts go through whole fruit stalls to describe the flavour of a wine, even going so far as to put illustrations of the various fruits in their folders. What you don't read in the folders, though, is that winemakers sometimes do indeed add other fruit to the wine than grapes alone. My response is, "Why not, indeed?" A few years ago there was a big wine scandal in Italy: anti-freeze had been added to the wine. That's a lot more damaging than fruit.

Foutje?

A mistake?

A wine taster: The wine is of a deep red colour. The scent is exuberant, with a delicious fruity touch of strawberries, raspberries and cherries, and just a hint of flowers. The taste begins lively and fresh, followed by a sensation of ripe fruit, herbs and supple, slightly sweet tannins. The wine is perfectly in balance. Wonderful!

Hoe dan ook, vandaag ben ik begonnen aan een rode wijn van druiven. 15 kilo blauwe druiven, 5 van onszelf en de rest van de buurman. De onze hangen op het zuiden tegen de muur en zijn dit jaar goed gerijpt. Die van de buurman komen uit zijn kas, ze zijn goed van smaak maar veel lichter van kleur èn smaak dan de onze (van de volle grond).

Anyways, today I started on a red grape wine. 15 kilos of black grapes, five of which are our own and the rest from a neighbour. The neighbour's grapes are from his greenhouse and taste fine but are a lot lighter in colour - and flavour - than ours (an outside vine).

Tussen de regenbuien door heb ik ze gespoeld om het grootste vuil er uit te halen en de druiven van hun steeltjes gehaald. Een enkel steeltje kan geen kwaad, in sommige recepten doen ze de steeltjes er later weer bij maar dat kan tot te veel tannine leiden en zo de smaak bederven.

In between the showers I washed the grapes in order to remove most of the dust and insects, then removed them from the stalks. A few stalks don't matter, in some recipes stalks are even added, but that can lead to an excess of tannin and spoil the flavour as a result.

Als alle druiven los zijn moet je ze kneuzen, dat kan met deze kleine hoeveelheid met de hand. Lekker kliederen! (Iets voor Jolie's meiden?)
Vroeger maakte men er in de wijnlanden een waar feest van: het hele dorp kwam dansen in de kuip! De druiven werden met voeten getreden.

(In welke Italiaanse film was dat te zien? Ik ben de titel kwijt.)

After the bunches have been stripped, the grapes all have to be squashed in the vat; a small amount like this can be done by hand. It's nice and messy! (Jolie's girls would enjoy this.) Traditionally this used to be an excuse for a big party, where the whole village would come and dance together in the vat! The grapes were trampled by foot. (a scene from an Italian film. I can't remember the title though, who can help?)

Maar ook met de hand levert het fraaie beelden op. De emmer staat nu in de keuken bij alle andere emmers en borrelende mandflessen; ik heb er 1500 gr. suiker bij gedaan. In ons koude landje blijft het suikergehalte van de druiven te laag om goed te kunnen fermenteren, en suiker is nodig om een juist alcohol percentage te krijgen. Ook de hoeveelheid natuurlijke gist is laag, als de emmer over twee dagen nog niet staat te pruttelen gaat er wijngist bij.

Over een dag of tien als de schillen hun kleur hebben afgegeven, gaat de pulp de fruitpers in, het sap wat daar uit komt gaat in de mandfles voor de tweede gisting.

But it looks pretty done by hand, too. Now the big plastic bucket stands in the kitchen, alongside all the other big buckets of juice and bubbling wine jars; I've added 1500 grammes of sugar to the must. In our cold climate the sugar content of the grapes is too low for them to ferment properly, while sugar is vital for achieving the right percentage of alcohol. The percentage of natural yeast is low too, so if the contents of the bucket still haven't started bubbling in two days' time, I'll have to add some wine yeast.

In about ten days' time, when the skins have coloured the liquid, the pulp will be put through the wine press; the juice that is released then goes into the jar for the second fermentation.

Over een jaar weten we of het wat geworden is: een heerlijke rode wijn, rosé of 'niet te drinken'.

En, oh ja.......helaas moet er ook een tabletje Sulfiet bij om bederf te voorkomen.

In a year's time we'll know whether it was all worth the trouble: a delicious red wine, a rosé, or 'undrinkable'.

And, oh yes ..... unfortunately I'll have to add a campden tablet for sterilisation purposes.

Quince wine II / Kwee wijn II

De vier a vijf kilo gesplitte kwees gaan na het raspen in de keukenmachine de pan in. Deze twee pannen zijn maar net voldoende om water plus kwee te kunnen koken. Beslist niet meer dan 15 minuten zoals het recept aangeeft. Kook je te lang door dan is de kans groot dat de wijn troebel blijft.

After being grated in the kitchen whizz, the four to five kilos of quince go into the pan. These two saucepans are just big enough to hold the grated quince mass plus water. According to the recipe, boiling must on no account exceed fifteen minutes: if it boils for too long, chances are your wine will end up cloudy.

Dan gaat de massa heet in een perszak die over een 20 liter emmer gespannen zit.

Then the whole lot then goes into a muslin bag, which is stretched over a 20 litre bucket.

Als het meeste sap er doorheen gelopen is hang ik de zak op tot er niets meer uitdruppelt.

When most of the juice has run through, I hang up the bag until it has stopped dripping.

De uitgedruppelde filter/perszakken gaan in de fruitpers om de laatste liters er uit te halen.

Then the filter, or muslin bag goes into the wine press, to squeeze out the very last litres of juice.

De fruitvliegjes kwamen in grote getale op dit persen af, ik hoop dat ze geen schade aanrichten, want dat kunnen ze wel degelijk. Het is mij 25 jaar geleden overkomen: 20 liter azijn!!!!!

Zie onderstaand stukje uit mijn 'bijbel'.

During the pressing, wineflies came swarming around in large numbers. I hope they won't cause any problems, because they can be a real menace. That's what happened to me 25 years ago: 20 litres of vinegar!!!!!

See below the relevant excerpt from my 'bible'.

The vinegar bacteria

The very worst thing that can happen to a winemaker is that his wine changes to vinegar during the production process. The French for vinegar is 'vinaigre': literally 'sour wine'. This can happen very easily if vinegar bacteria are allowed to get into the wine. Like yeast cells, these bacteria are all around us, but sometimes they are transferred to the wine by the dreaded winefly, appearing as if by magic around anything which is fermenting. This creature is the winemaker's gretaest enemy. It is absolutely imperative that you keep it out of the way of your wine. Once the winefly has got into the must, it will be irrevocably transformed into vinegar and you'll never be able to use it for making wine. Wine can be infected in this way at all stages of the process and therefore you should....(keep the container covered by a thick cloth during the first fermentation).