TREKKERTREKJE...

Zo nu en dan haal ik 'm van stal, mijn 3 cylinder MITSUBISHI trekkertje. Ik denk dat het een jaar geleden is dat ik 'm voor het laatst gebruikte, maar na het oppeppen van de accu snorde hij weer als vanoudst!
Onze 'stoep' (op/afrit naar de dijk) is ruim vijftig meter lang, daar was in dertig jaar tijd een behoorlijke 'rug' in ontstaan met meer dan twintig centimeter hoogte verschil. Grote auto's, met een brede wielbasis hebben daar geen last van, maar ons C1'tje raakte de rug met de bodemplaat en werd door de rug gestuurd wat niet altijd even prettig was.

In juni hebben we groot werk laten verrichten omdat de (nieuwe) buurman alleen over onze grond toegang tot zijn perceel had. Met behulp van tonnen grond en puin is die toegang verschoven en hebben wij nu meer grond om te draaien en te parkeren en ligt de erfgrens waar die moet zijn.
Omdat het kraantje zo nu en dan weinig te doen had omdat het moest wachten op een volgende lading grond of puin, heeft hij de 'rug' uit ons pad getrokken zodat het hoogteverschil verdween.

Het overgebleven groen in de rug heb ik 'doodgespoten', de restanten daarvan heb ik met een soort eg, gemaakt van een betonstaalnetje en met behulp van het trekkertje losgemaakt en een paar dagen later bijeengeharkt en afgevoerd.
De zitting van het trekkertje (het metalen kuipje) was al een tijdje aan het inscheuren, ik had er al eens wat rvs op gepopt, maar nu dreigde ik er werkelijk doorheen te gaan. De rugsteun van de zitting heb je echt nodig om niet achterwaarts van het ding af te vallen.
Deze keer heb ik  de reparatie wat serieuzer aangepakt, met twee lijmklemmen en wat gehamer heb ik de zitting weer in vorm kunnen fixeren. Met een restantje overjarige epoxyhars en dito harder (meer dan vijftien jaar oud) en een lapje roving (geweven glasmat) in twee lagen lijkt het karwij geklaard. De hars is bijna uitgehard, maar nog niet voldoende om de lijmklemmen los te draaien. Ik heb geen haast dus laat ik het nog een nachtje staan.
Als de hars hard is zal ik aan de onderkant nog een versteviging aanbrengen. Daarna hoop ik zonder angstgevoel m'n driecylinder paard weer te kunnen bestijgen.

Toch wel weer een leuk klusje.

RIETVELD SOCIETY

Bijna de helft van mijn leven heb ik met de Rietveld Academie te maken gehad als student en docent van de avondschool. Als student heb ik er een fantastische tijd gehad, als docent kijk ik met gemengde gevoelens terug. Ruim vijftien jaar geleden hebben 'collega's' mij aan de kant geschoven op een moment en manier waar de honden geen brood van lusten. De toenmalige directie heeft mij gelukkig financieel  niet in de steek gelaten, maar de 'boze droom' komt mij nog regelmatig plagen en dat is zacht uitgedrukt.

Van een bevriende collega, die wat recenter met pensioen is gegaan kreeg ik een mailtje doorgestuurd van een opgericht "Alumninetwerk: The Rietveld Society". Nou moet ik zeggen dat ik alleen al van de naam de kriebels kreeg en het bericht terstond in de prullenmand deponeerde. Bovendien begreep ik het woord 'alumni' wel maar kende het niet want Latijn heb ik nooit gehad. Ik vond het nogal hoog gegrepen oftewel patserig studentikoos.

Gelukkig kun je in deze digitale tijd een weggegooid mailtje ook weer tevoorschijn toveren, dat heb ik een aantal dagen daarna dan ook gedaan. Positief gestemd en met een roze bril op ben ik daarna aan het vragenformulier begonnen omdat ik vond dat het toch een goed doel dient. Ik heb zeker niet op alle vragen een antwoord gegeven en soms zelfs niet willen geven. Toch mocht ik door naar de volgende ronde.

Als beloning en als nieuw lid van The Rietveld Society kreeg ik de Society Knoop toegestuurd, een echte knoop met opdruk. In het Engels, want dat is ook op de Kunst Academie voertaal geworden.

Hieronder de tekst van het mailtje.

Beste collega's,

Wij zijn erg trots op onze Rietveld alumni en daarom zouden we graag willen weten hoe het alle alumni na het afstuderen is vergaan. We willen onze alumni dan ook van harte uitnodigen om lid te worden van ons nieuwe
Alumninetwerk: The Rietveld Society. Via dit netwerk hopen we met de alumni in contact te blijven en, nog belangrijker, bieden we onze alumni een platform om contact te houden met oude bekenden en andere alumni van de Rietveld.

Bovendien hopen we zo meer te weten te komen over de loopbaanontwikkeling van de Rietveld alumni binnen en buiten de wereld van kunst en vormgeving. Met dat doel werken we samen met de Universiteit van Amsterdam om informatie te verzamelen over de specifieke loopbaan- en artistieke ontwikkeling van de Rietveld alumni. Met deze kennis over de carrières van haar alumni kan de Rietveld Academie haar programma zo goed mogelijk blijven afstemmen op het voortdurend veranderende culturele klimaat. Gezien het actuele debat in Nederland is dat belangrijker dan ooit.

The Rietveld Society biedt ook een platform om de communicatie en uitwisselingsmogelijkheden tussen alle leden van het internationale Alumninetwerk te verbeteren.
Via The Rietveld Society kunnen bijvoorbeeld (gast)docenten voor de academie worden geworven, interessante groepsprojecten en -tentoonstellingen worden georganiseerd binnen en buiten Nederland, en andere samenwerkingsvormen en initiatieven worden opgezet.


Velen van onze collega's zijn zelf ook afgestudeerd aan deze academie en we zien ernaar uit om hen ook te mogen verwelkomen bij The Rietveld Society. Als nieuw lid ontvang je de speciale Rietveld Society Knoop (zie afbeelding), naar een exclusief ontwerp van Nina Paim en Remy Alban Valton, studenten grafisch ontwerp aan de Rietveld Academie. Indien je Rietveld alumnus bent, maar nog niet de Alumni Vragenlijst ontvangen hebt, stuur dan een email naar: public@rietveldacademie.nl en vermeldt daarin je volledige naam, geboortedatum en datum van afstuderen. Je krijgt de Alumni Vragenlijst dan zo spoedig mogelijk toegemaild.

SLEUTELS

Van de auto en het Huuske hebben wij allebei een set sleutels, dat is niet alleen handig maar eigenlijk ook wel noodzakelijk. Dat is één sleutel voor de deuren en het contact en een kleintje voor de tankdop (omdat die later, vanwege het afnemen van de pick-up bak  op een andere plaats in de carrosserie is gezet), één sleutel voor alle door BIMOBIL gemonteerde sloten in het Huuske en een laatste voor de door ons aangeschafte 'veiligheidsbeugel'.

Op onze trip door Schotland en England was het setje van L. ineens zoek. We konden het nergens meer vinden en ik meende zelfs iets te hebben horen vallen toen L. ergens uitstapte, maar waar? Alle denkbare 'verstopplekjes' in auto en Huuske hebben we doorzocht, maar vonden niets. Voor ons korte uitstapje naar De vrienden van Mali hebben we toch maar nieuwe sleutels laten maken bij een schoenmaker/stomerij/sleutelmaker een paar dorpen verder. Wij bleken aan het goede adres want hij kon autosleutels 'lezen' en programmeren en dat kan niet elke sleutelboer zo vertelde hij! Wat ik/wij niet wisten was dat de autosleutel voorzien was van een chip (als startonderbreker). Ik heb altijd gedacht dat dat iets was voor nieuwere, dure auto's. Maar hij had gelijk, er zit een chip in de sleutel er zit zelfs een chip in het C'eentje! Daardoor werd het setje nieuwe sleutels een duur grapje, maar we hebben het toch maar gedaan.

Drie dagen later stonden we op een camperplek bij de watersporthaven van Venlo (foto), het was prachtig zonnig weer dus besloten we de achterklep open te doen...en direct zag ik de sleutels, gevallen in de spleet tussen zitbank en achterklep, hadden we die maar eerder opengedaan!

Nu hebben we echt een reserveset!