KIST KRIJGT VORM

Mijn vader zei toen ik op de ULO zat: 'je kunt het wel maar zoekt altijd de moeilijkste weg'. Hij was een wijs man en had gelijk. Ik doe het nog steeds.
Deze kist heeft al heel wat gevloek opgeleverd omdat ik de verkeerde volgorde bewandel. Een normale meubelmaker zou eerst de kopschotten maken en daarna de zijkanten er tegenaan lijmen of spijkeren. Ik ben met die zijkanten begonnen, moeilijk hoeken zagen en proberen sluitend met LAMELLO'S te verlijmen en daarna trachten die kopschotten passend te maken.  Ik leer het nooit!
Maar ik ben een stukje verder gekomen en kan er best om lachen. M'n kist begint vorm te krijgen, binnenkort moet ik weer eens proefliggen.

The Cairngorms National Park

 

Je zou kunnen zeggen dat het  Cairngorms National Park het hart vormt van Schotland. In het park liggen de hoogste bergen van GB,  de Cairn Gorm met de top op 1245m. Als er sneeuw ligt is het een fantastisch wintersport gebied, het aantal skiliften is dan ook niet op twee handen te tellen. Met een 'funicular', twee treinwagons aan één kabel kan je naar het restaurant, winkel en een expositie over de berg en het treintje op 150m onder de top. Die twee wagons aan één kabel houden elkaar in balans. De wagon naar boven kan pas weg als de ander naar beneden gaat. Halverwege moeten ze elkaar passeren op het enige stukje dubbelspoor van de twee kilometer lange baan. De foto is van dat moment, maar ergens moet er speling in de kabel zitten want wij stonden stil toen de andere ons passeerde. Een paar winters geleden was dit spoortje bedolven onder een pak sneeuw van 7 meter dik! Nu was er alleen maar regen en behoorlijk wat wind, maar dat merkten we pas toen wij boven -tussen de buien door- het terras van het restaurant op stapten.

HALIFAX 2

We reden heuvel-op en moesten stoppen omdat er een bijzonder transport voor onze neus plaatsvond. De iPAD had ik niet bij de hand, maar Lindsey had haar SONY standby. Je hebt ook geen idee hoe lang zoiets gaat duren. Als de oplegger voor ons-uit was weggereden had het korter geduurd, maar hij ging keren en kwam dus weer op ons af.

Nu we weer thuis zijn kan ik de foto's plaatsen en het missen daarvan goedmaken.

Halifax

Er kwam een trein de hoek om, of eigenlijk een treinwagon. Een wagon uit de tijd dat er nog timmerwerk aan te pas kwam. Het historische gevaarte stond op een veelassige oplegger en blokkeerde onze weg.Vijf auto's vóór ons stopte een man in oranje overall het verkeer. Hij kwam van links, eerst de trekker met daarachter een lange, lage oplegger met wel zes of meer bestuurbare achterassen. De man in oranje regelde het verkeer en bestuurde de achterassen met een kastje op zijn buik. We stonden op een hellende weg aan de rand van de stad. De combinatie moest een krappe bocht helling óp maken, de man met het kastje dirigeerde de oplegger miraculeus langs obstakels en maakte de wachtende auto's duidelijk dat ze nog langer moesten wachten. Een meter of honderd naar boven boog de combinatie naar rechts om vervolgens een twintigtal meters achteruit te rijden. En dat alles om te kunnen keren!
We stonden erbij en keken erna. We maakten zelf's foto's want daarvoor stonden we lang genoeg stil. Om ze van de camera op de iPad te krijgen is een nieuw verhaal en daar ben ik nog niet an toe!