Lieveheersbeestje / Ladybird Beetle

Zowel gisteren als vandaag in de tuin bezig geweest. De laatste (?) maaibeurt, blad ruimen, pompoenen rapen, bonen dorsen maar ook bomen kappen. Of liever gezegd: één boom met drie stammen. Hij stond ons in de weg, maar uitdunnen was ook een noodzaak. Op één van de polsdikke takken wemelde het van de vreemde wezentjes. Kleur en vorm deden mij direct aan een lieveheersbeestje denken, maar zodra de larve in beweging kwam leek het er totaal niet meer op. Maar in het boek 'De wonderwereld van de Insekten' staan ze wel degelijk als larve van het Lieveheersbeestje afgebeeld. Helaas nogal vaag van kleur; de foto's die Lindsey maakte zijn veel beter. Maar ook op deze site zijn ze te zien.

Busy in the garden both yesterday and today. Mowing for the last (?) time, clearing leaves, colecting pumpkins, threshing beans but also felling trees. Or rather: one tree with three trunks. It was getting in the way, but also a bit of thinning out was necessary. One of the armlike trunks was swarming with weird creatures. Their colour and shape immediately brought ladybirds to mind, but as soon as the grubs started moving all resemblance to ladybirds vanished. But in the book 'The Wonderful World of Insects' they are unmistakeably shown as being grubs of the ladybird. It's a pity their colour is rather watery though; Lindsey's photos are much better. But you can also find them on this site.

Zomertijd/Wintertijd = Summer time/Winter time

Er zijn van die momenten waarop mensen / dingen veranderen. De aanleiding kan klein zijn of bijna onoverkomelijk groot. Of gewoon afgesproken zoals de zomer-, en wintertijd. Een mensenleven kan soepeltjes verlopen of met horten en stoten. Soms kun je er voor kiezen, vaak ook niet dan overkomt het je of wordt het opgedrongen. Soms denk ik, als ik naar leeftijdsgenoten kijk die de maatschappelijke ladder hoog beklommen: ik ben nooit volwassen geworden, de taal die ze spreken spreek ik niet. Vaak denk ik: wat ben ik blij dat ik ben zoals ik ben en een partner heb die er net zo over denkt en mij verstaat. Dit weekeinde werd ik een paar keer aangesproken met 'pappa', het deed mij meer dan ik verwachtte, veel meer zelfs, het deed mij goed. Een kleine verandering, maar voor mij belangrijker dan de wisseling van zomer- naar wintertijd. We hadden een afspraak bij vrienden in Leiden, het leek mij leuk en goed vooraf even bij Katwijk het strand op te gaan. Mijn 'dochter' heeft sinds kort, mede door ons aandringen autorijles, een z.g. 'snelle opleiding'. Voor ze het zelf in de gaten had mocht ze theorie examen doen en slaagde meteen! BRAVO!!!! Nu de praktijk nog.

There are moments when people /things change. The occasion may be small or almost insuperably large. Or just following an agreement, like summer time and winter time. A human life may run smoothly or in jolts. Sometimes you can choose but more often it just happens to you or is thrust upon you. Sometimes, looking at contemporaries who have climbed high up the social ladder, I think: I have never grown up, I don't speak their language. More often I think: how glad I am that I am who I am and have a partner who thinks the same way, who understands me. This weekend I was called 'Dad' a few times, it affected me more than I had expected, much more even, it did me good. A small change, but for me greater than the change from summer time to winter time.
We went to visit friends in Leiden, and it seemed a fun thing and a good idea to take a walk along the beach at Katwijk first. My 'daughter' - partly at our prompting - has recently been taking driving lessons, following the so-called 'fast-track' course. Before she even had time to think twice, she took the theory test and passed in one go! Bravo!!!! And now for the practical exam.

Als je gewend bent Amsterdam op de fiets tegen alle regels in te doorkruisen en naar andere bestemmingen met trein of auto gebracht te worden, is het opletten als je zelf rijdt! Het ritje naar Katwijk was een aardige les in vooruitzien. Het stuur had ik in handen, de kaart was in handen van V. Ik denk dat ze zeer snel leert hoe daar mee om te gaan.
We hebben het strand gevonden, het was fantastisch. Drukker dan ik verwacht had, maar heerlijk om te doen.

When you're used to criss-crossing Amsterdam by bicycle, paying no heed to the rules, and to being brought to other destinations by train or car, it takes some getting used to watching out when you're the driver! The drive to Katwijk was quite a lesson in anticipation. I took care of the steering wheel, V. took care of the map, and I think she's learning fast.
We found the beach, it was fantastic. It was busier than I had expected, but an exhilarating experience.

Deze fantastische vlieg-, vlieger- en water sport is heel jong, ik had het graag willen doen. Gelukkig is alleen al het kijken ernaar een genot.

This fantastic combination of kiting, flying and watersport is still in its youth; I would have loved to do it. Luckily, even watching it is a pleasure.

In Leiden konden we verder uitwaaien, de lucht was hetzelfde, het uitzicht heel anders.

In Leiden we got more fresh air; the air was the same, the view was completely different.

De piano komt uit de Zocherstraat en heeft een nieuwe bespeelster: de dochter van de schipper.

The piano comes from the Zocherstraat and now has a new player: the boatman's daughter.

En mijn kastjes hebben een nieuwe bestemming gevonden.

And my cupboards have found a new home.

Alcedo Atthis / IJsvogel II / Kingfisher II

Ongeveer zoals op deze geleende foto zagen we hem vandaag weer op ons landje. Sterker nog, we zagen er twee! Vlak bij onze steiger die tussen het riet en wilgen ligt, vloog 'iets' op en ging een meter van ons vandaan op een tak ons aan zitten kijken. Toen we verder liepen vloog hij weg, het ijsvogeltje. Vreemd genoeg bleven wij vanuit het riet een 'gepiep' horen als van de Ijsvogel. Toen wij een minuut of tien later even doodstil tussen de bomen bleven staan kwamen ze te voorschijn. Twee stuks, waarvan er één direct naar het water doorvloog maar de andere vlak voor ons ging zitten. wat een prachtbeestjes zijn dat toch!

Today we saw him again on our bit of land, looking very much like the one on this (borrowed) photo. And what's more, we saw two of them! From beside our jetty, moored between reeds and willows, 'something' suddenly flew up, landed on a branch about a metre away and sat there regarding us. When we moved on he flew away, the kingfisher. Strangely enough, we could still hear a 'chee' in the reeds, the sound of the kingfisher. About ten minutes later, while we stood stock-still between the trees, they appeared. Two of them. One flew straight to the water but the other came to perch on a branch right in front of our noses. What truly splendid creatures they are!

Tot voor kort was er aan het laatste perceel aan het eind van het pad waaraan ook ons stukje ligt niets gedaan. Het had een steile oever, waar elke winter met hoog water, wel wat van verdween. Het was een ideale nestplaats voor Ijsvogels, bij laag water kon je dan ook zien dat er nestgangen in zaten. Een maand of twee terug heeft een graafmachine het land geëgaliseerd, en de steile oever afgegraven. Daarna is er met een vracht of acht zand een standje gecreëerd. Weg nestplaats! Ik las ergens dat Ijsvogels standvastig zijn, wij hopen dat ze bij ons een geschikte nestplaat vinden hoewel wij geen steile oever hebben. Misschien moeten wij er een maken.

Until recently, the very last plot of land at the end of the pathway adjoining our section was untouched. That one had a steep bank, which each year at high water eroded a little more. An ideal nesting spot for kingfishers, and at low tide you could see holes of nest entrances. But about two months ago a digger came to level the land and dug up the steep bank. Following that about eight loads of sand were brought to make a beach. Gone nesting hole! Somewhere I read that kingfishers don't change their nesting grounds. We hope they'll find a suitable nesting ground on our bit of land, although there's no steep bank there. Perhaps we'll have to make one.

BOLETEN ETEN / Eating boletus

Een paar jaar hebben wij te vergeefs gezocht naar eekhoorntjesbrood en andere eetbare boleten. Eergisteren hebben we een plek ontdekt waar wij ruim 600 gr goed uitziende exemplaren vonden. Een strook bos in de buurt van Esch. (!) Ze waren moeilijk te vinden tussen het herfstblad.

The last few years we went looking for boletus and other edible mushrooms with little or no success. Yesterday we discovered a spot where there were about 600 grammes of good looking specimens to be found.

Vele soorten boleten verkleuren na aanraking snel, zeker de Kastanjeboleet. Als zo'n paddestoel nog in de grond staat is het moeilijk te zien of hij aangetast is. Pas als je hem losgesneden hebt is zichtbaar aan het steeltje of er 'gaatjes' in zitten. Als je geluk hebt zitten die gaatjes, dus wormpjes alleen in de steel. Wij hadden deze keer bijzonder veel pech. Hoewel puntgaaf aan de buitenkant, bleek het grootste deel (A) geheel - dus ook de hoed - aangetast, d.w.z. veelvuldig doorboord en her en der ook lelijk verkleurd. Uiteindelijk bleek slechts een zeer klein aantal bruikbaar (B). En dit terwijl in de beschrijving staat dat juist dit soort doorgaans vrij is van ongedierte. Zelfs kleine, mooie en gave boleetjes bleken al aangetast te zijn. Heel jammer omdat drogen van zo'n kleine portie niet echt zinvol is. Deze liggen nu in de diepvries, kijken of dat goed gaat.

Many types of boletus - and this goes for the Bay boletus - discolour immediately on touch. With this mushroom, it's hard to see whether or not it's in perfect shape while it's still in the ground. When you cut it, tiny 'holes' in the stem betray the prescence of insect life. If you're lucky, these small holes (which mean worms) are only in the stem. This time we had exceptional bad luck. Although on the outside they appeared to be in mint condition, as far as the largest part of the crop went ( A) the cap, i.e. the whole mushroom, turned out to be riddled with holes and mottled. In the end, only a very small portion proved to be edible (B). Even the young, delicate and perfect looking examples were affected. A great pity, because it isn't worth drying such a small quantity. These are now in the freezer; we'll see how that goes.

TOYOTA Hiace Hi-top Campervan

Photos Andrew Bogle

De eerste keer dat ik mee ging naar Nieuw Zeeland was in 1997, alweer bijna tien jaar geleden. In drie weken uit en thuis. Heen over California, terug over Honkong, lettelijk de wereld rond. In Auckland kregen wij de Nissan Sunny van Lindsey's moeder te leen, waarmee wij (Lindsey, Vellah en ik) een paar dagen rond toerden. Het leuke was dat ik in Nederland op dat moment ook in een Sunny reed. Het vervelende was dat alles (stuur, pookje en knopjes) aan de andere kant zat, dat was best even wennen.

The first time I went to New Zealand was in 1997, almost ten years ago now. There and back in three weeks. There over California, back over Hong Kong, literally around the world. In Auckland we (Lindsey, Vellah and I) borrowed Lindsey's mother's Sunny Nissan to spend a few days touring around. The nice bit was that at that time I also drove in a Sunny Nissan in Holland. The only irritating thing was that everything (steering wheel, gear stick and knobs) was on the opposite side; that took some getting used to.

In 2004 gingen Lindsey en ik voor een wat langere periode. Ik huurde toen via Internet een Ford Telstar (Escort) stationwagon waarmee wij in drie weken het Noord- en Zuid eiland 'deden'. Ongeveer 7000 KM. Overnachten deden wij soms bij familie en vrienden, maar vaker in Motels, B&B's en Farm-Stays. Deze keer gaan wij langer maar willen minder rijden en langer op een mooi plekje blijven. Eén van die mooie plekjes is dit familiehuisje op het strand van Te Maika, je kan er alleen per boot komen. Om bij die boot te komen heb je een auto nodig.

In 2004 Lindsey and I went again, this time for a slightly longer period. Via internet I hired a Ford Telstar (Escort) station wagon, which we used to 'do' both the North and South Island in just three weeks, about 7000 km altogether. Sometimes we spent the night with family and friends, but more often in motels. B&Bs and Farmstays. This time we're going for a longer period, but hope to spend less time driving and more time staying at nice places. One of those nice spots is this family 'bach' on the beach at Te Maika, which you can only reach by boat. To get to the boat you need a car.

Die auto hebben we nu gevonden, dankzij de medewerking van Lindsey's broer Andrew: een Toyota Hiace HI-top Campervan van 1994 voorzien van alles wat we onderweg nodig hebben. Hij zal meer dan een maand ons huis zijn. We hopen er veel plezier van te hebben en hem na onze trip weer te verkopen.

And now, thanks to the help of Lindsey's brother Andrew, we've found that car: a 1994 Toyota Hiace HI-top Campervan, fitted out with everything we'll need en route. It'll be our home for over a month. We hope to enjoy our stay in it, and to resell it at the end of the trip.

Coprinus comatus

Tussen de regenbuien door hebben wij vanmorgen weer paddestoelen geplukt. Gisteren kwam een buurvrouw vertellen dat ze ergens in de buurt van Loevestein grote groepen Geschubde Inktzwam (Coprinus comatus) had zien staan. Helaas was er van die groepen niet veel meer terug te vinden, maar langs de dijk aan de Gelderse kant van de Maas stonden er des te meer. Zoveel hadden wij er nog nooit bij elkaar gezien. We plukten (sneden) bijna vier kilo, en hadden wel het dubbele of meer kunnen meenemen, maar veel meer kan je in één keer niet verwerken.

This morning, in between the showers we went out picking mushrooms again. Yesterday a neighbour came along to say that she had seen a lot of the Shaggy Ink Cap, or Lawyer's Wig (Coprinus comatus) in the area of Loevestein. Unfortunately, by today most of them had disappeared, but all the more were to found alongside the dyke on the Gelderland side of the river Maas. We've never seen them in such large numbers before. We picked (i.e. cut) almost four kilos and could have picked twice as much or more, but that's about the most you can deal with in one go.

De zwammen worden schoongemaakt en in stukjes gesneden. In de wok gaat olie en een beetje boter waarin fijn gesneden sjalotjes kunnen smoren.

After cleaning they are cut into pieces. In the meantime, finely chopped shallots and a little garlic are gently stewed in the wok, in a mixture of butter and oil.

Als de uien doorschijnend worden, de eerste portie inktzwam erbij. Steeds een beetje omscheppen en aanvullen, totdat alles in de pan zit. Het paddenstoelenvlees slinkt behoorlijk en laat veel vocht los. Uiteindelijk een poosje op laag vuur eventjes laten smoren.

As soon as the onions turn transparent, the first lot of ink caps is added. Keep stirring and adding until the pan is full. The mushrooms shrink enormously and a lot of moisture is released. Leave them to stew briefly, until cooked.

Om de smaak wat te verstevigen doen we er wat (in Italië gekochte) paddestoelenbouillon en een truffelsalsa bij. Een kleine toevoeging van zout, vers geraspte zwarte peper en nootmuskaat, en een handjevol platte peterselie is aan te bevelen. Als er erg veel vocht is zoals deze keer (na veel regen) doen we het vruchtvlees even in een vergiet en koken de bouillon in. Als laatste wordt bouillon en vruchtvlees weer door elkaar gehusseld. Een deel wordt zò ingevroren in kleinere porties voor risotto, stoofpot, omelettes of andere maaltijden, de rest gaat samen met een sneetje wit brood (voor de verdikking) in de mixer voor soep (verse room wordt toegevoegd bij het opdienen). Het resultaat is dan een concentraat dat voor toekomstig gebruik in kleine porties in de vriezer gaat .

The natural flavour is enhanced by the addition of a couple of cubes of mushroom stock (bought in Italy) and some truffle salsa. A little salt, a handful of fresh leaf parsley and freshly grated black pepper and nutmeg are also added to heighten the flavour. If, as today, there is a lot of liquid (after a lot of rain), we strain the mushrooms and reduce the broth before mixing the two together again. One part is frozen in portions for use in risotto, stews, omelettes etc. and the rest is puréed for soup, with a slice of white bread added for thickening (fresh cream to be added on serving). The result is a concentrate which goes into the freezer in small portions for future use.

Truffelpasta (salsa)
Truffle paste (salsa)

Paddestoelen bouillon
Mushroom stock




Recept en vertaling L.B.
Recipe and translation L.B.

Wie de schoen past.....Whomsoever the shoe fits........

Deze prachtig gekleurde schoen zagen wij vorig jaar op het Zeeuwse strand. Aangespoeld.

We found this wonderfully coloured shoe last year on the beach in Zeeland. Washed up.

De veter, goed geknoopt, zat er nog in. De schoen moet de drager een maatje te groot geweest zijn. Hij was waarschijnlijk zeevarende. Op zee wordt vaak geschilderd, dat weet ik omdat ik ook ooit als 'jongen algemene dienst' de zee opging, elk moment dat er niets anders te doen is krijg je van de 'boots' een blik verf en een kwast, het dekpersoneel wel te verstaan. Veel kleuren zijn er meestal niet voorhanden, zwart en wit zijn gangbaar, daarnaast de kleur van de Maatschapppij, bij ons was dat oker. Deze schoen laat wit, rood en geel zien. Een echte kenner zou moeten weten voor welke Maatschappij deze man het water op ging. Maar echt van belang is het niet, het was net als vandaag een prachtige dag waar wij goede herinneringen aan hebben.
Om de iMac troubles te vergeten zijn we lekker in de Biesbosch gaan wandelen, lekker.

The shoe lace, properly tied, was still in it. The shoe must have been a size too large for the wearer. He was probably a sailor. At sea there's always some painting to be done, I know because I once went to sea as a 'pantry boy', and whenever there's nothing else to do the 'boots' gives you - the deck crew, that is - a pot of paint and a brush. There ususually isn't much choice of colour, there's black and white and then the Company's colour which in our case was yellow ochre. On this shoe you can see white, red and yellow. Somebody in the know would be able to tell what Company this man went to sea for, but it's not really important; it was a beautiful day, just like today, one which we have good memories of. Today we went for a walk in the Biesbosch to forget our iMac troubles, great!

Bij thuiskomst een berichtje van O. Ook zij zijn weer thuis. Zij oppert iets waar ik ook al aan dacht m.b.t. onze iMac perikelen. Ik heb inderdaad mijn externe HD bij L ingeplugd om bij haar te zoeken naar iets in oude de iPhoto library wat zij niet had. Daarna werden de problemen bij haar alleen maar groter. Zou mijn externe HD inderdaad besmet zijn, en door wat dan wel?
@Jolie, het is zo dat iPhoto al vaker problemen gaf maar nooit in die mate als nu het geval is. Bovendien zijn het nu ook andere progjes die problemen geven. Bij L is alles nog aanwezig, alleen niet zichtbaar in iPhoto! Dat laat een leeg venster zien met de mededeling dat er foto's worden opgeladen, je kan uren wachten.........
Ronald begint de Kookstudio naast AVS, uit voorzorg, want zo aardig is Apple niet voor de kleine dealers, maar daar weet jij vast alles van. Voorlopig blijft hij onze 'wonderdokter', morgen belt hij.....en zal alles goedkomen.

On our return a message from O. They're back too. About our iMac perils: she mentioned something that had already entered my mind. I did indeed plug my own external HD into L's computer to look for something she needed in the old iPhoto library. After that, her problems only got worse. Could my external HD indeed be contaminated, and if so, by what?
@Jolie, iPhoto has given trouble in the past but never to this degree. In addition, other prog's are now playing up too. L still has everything, iPhoto is just not visible! All you get to see is an empty window with the mesage that photos are being loaded, but you can spend hours waiting.......
Ronald is starting the Cooking Studio alongside AVS, as a backup as it were, because Apple isn't so friendly to small dealers. But no doubt you know all about that. For the time being he's still our 'medicine-man'; he's going to telephone tomorrow.......and all will turn out fine.

Rot, rottig en rotgevoel. Rotten, rottenness and a rotten feeling.

Zo rot als deze kweepeer hoop ik niet dat m'n Macje is. Volgens Ronald m'n Apple dealer komt alles goed. Hij zei het vaker en had altijd gelijk. Helaas gaat hij een nieuw avontuur aan: een 'Kookstudio' daarvoor kocht hij een oud schooltje en speelt nu de bouwvakker.

I hope my Mac isn't as rotten as this quince. According to Ronald, my Apple dealer, everything will be fine. He's told me that before, and he was always right. But now he's started on a new adventure: a 'Cooking Studio'. For that enterprise he's bought an old school and is now playing at being a construction worker.

De problemen met m'n blog gisteren zouden bij Firefox gezeten kunnen hebben. Incluis de vreemde geluiden die opeens uit m'n speakers kwamen. Gelukkig was Lindsey getuige anders zou ik mijn eigen wijn de schuld hebben gegeven. Het was ronduit eng om te horen. Veel erger dan die walgelijke Smileys kunnen voortbrengen. Het vreemde is dat er geen foutmelding komt maar alleen de melding dat het programma er plotseling mee gestopt is. Vandaag b.v. wilde ik een brief aan de N.R.C. schrijven, ik open Pages, tik twee letters en....... weg is Pages. Gestopt. Dan maar Windows WORD, precies hetzelfde!!! Die brief moet ik nog steeds maken.

The diagnosis was that the problems with my blog yesterday may have originated in Firefox, including the strange grinding sounds that started coming out of my speakers. Fortunately I had a witness in Lindsey, otherwise I would have blamed my own wine. Quite frankly, it was scary to hear. Much worse than the sound made by those ghastly Smileys. The strange thing is that I got no 'fault' message, only a notice that the programme had unexpectedly stopped. For instance, today I want to write a letter to the NRC (newspaper) so I open Pages, type two letters and .....Pages disappears. Stopped. So I try Windows WORD, with exactly the same result!!! So that letter has yet to be written.

De problemen bij Lindsey zijn totaal niet te plaatsen, maar ontstonden (?!) toen ik mijn externe HD bij haar in plugde, om te zoeken in de oude iPhoto libery naar een bepaalde foto. Haar iPhoto is totaal van streek, oftewel de bib. is foetsie. Maar ook alle bookmarks bij Firefox zijn verdwenen en zo nog wat zaken. Ik heb er slecht van geslapen.

Lindsey's problems are totally inexplicable, but started (?!) after I plugged my external HD into her computer, in order to look for a certain photo in the old iPhoto Library. Since then her iPhoto library has gone haywire, or rather the whole library has disappeared. But also, all of her bookmarks in Firefox have disappeared, and more of that kind of thing. As a result, I slept rather badly last night.

Ik heb TextWrangler binnengehaald, er ook de eerste zin van dit stukje op gemaakt en hierin gezet, maar moet nog uitvinden wat het voordeel er van is.

I downloaded TextWrangler, made the first sentence of this piece on it and inserted it here, but I have yet to discover what I profit by this.

Vooralsnog moet eerst deze machine en die van Lindsey weer goed draaien, daarna kunnen wij weer naar hartelust klooien met nieuwe progjes.

For now, this machine and Lindsey's one has to be back in working order, and after that we can play away with new progs. to our hearts' content.

Maar jouw belangstelling en zoeken naar oplossingen Jolie, doet ons goed.
Die kaak van jou is binnen zeer korte tijd weer de oude! Wat een plaatje!

But Jolie, we are heartened by the interest you take and by your search for solutions.
Your jaw will be its old self in no time! What a picture!

KWAAD /ANGRY

Ik ben heel kwaad, kwader dan ooit maar het helpt niet. Alweer had ik een prachtig BLOG in elkaar, maar het verdween voor dat ik klaar was. De hele operatie van het inbouwen van een nieuwe HD is wat mij betreft zinloos geweest want ik heb nog steeds dezelfde problemen. Ik had een prachtige tekst..........maar die is weg, nu laat ik het hierbij voordat het weer foetsie is. Ik ben er nog........ten dele.

I'm angry, angrier than ever but it doesn't help. Once again I had created a great BLOG, but it disappeared before I was finished. For me, the whole operation of putting in a new hard drive has been pointless, because I still have the same old problems. I had a beautiful text.... but it is gone, and now I'll leave it at this before it's gone again. I am still present........partly.

VREEMDE FAMILIE /Strange family (Lagenaria siceraria)

Vorig jaar bestelde ik bij Vreekenzaden een zakje Fleskalebassen 'Mixed' (Lagenaria siceraria) er blijkt een wonderlijke variatie bij te zitten.

Last year I ordered seeds of the Bottle gourd 'Mixed'(Lagenaria siceraria) from Vreekenseeds. There turned out to be one weird variety amongst the seeds.

Deze twee 'gepokelde', puisterige exemplaren zijn op het dak van m'n kasje grootgegroeid. De grootste is 33 cm hoog. De bast vrij hard.

These two 'pimply', pustulous examples grew on the roof of my greenhouse. The largest is 33 cm high. The skin is quite hard.

Buiten het kasje probeert een derde volwassen te worden, hij is inmiddels ook al 30 cm lang, de 'pukkels' zitten dichter bij elkaar dan bij de andere tweee, ze zijn nog vers en groen, je zou er zo in willen bijten.
De donkergroene komt uit het zelfde zakje zaad, met een beetje goede wil haalt ook hij de volle wasdom.

Outside the greenhouse, a third is doing its best to reach adulthood; it's grown to 30 cm too in the meantime, and the 'pimples' are closer together than on the other two, still fresh and green; you feel like biting right into them.
The dark green one is from the same packet of seed; with a bit of goodwill it'll reach full maturity as well.

Alle 'flessen' groeien recht als zij hangen, dat komt door hun eigen gewicht. Als ze ergens op rusten, bijvoorbeeld op het dak van mijn kasje, groeien ze krom. Het is niet moeilijk te bedenken waarom.
Moeilijker te achterhalen is waarom de ene pukkels krijgt en de andere ribben, het zal wel in de genen liggen.

All the hanging 'bottles' grow straight by virtue of their sheer weight. If they are lying on something, e.g. on the roof of the greehouse, they grow crooked. It's not so hard to imagine why.
It's rather more difficult to work out why one gets pustules and the other ribs; no doubt it's all down to genes.

LOVERS

Een paar jaar terug kochten wij op de vogelmarkt in Mol (B) een paar kippen van het ras Araucana, oorspronkelijk een wilde Zuid-Amerikaanse ras genoemd naar de Araucana indianenstam in Chile; volgens de verkoper kwamen daar groene eieren uit. Ik had nog nooit van dat ras gehoord, maar de verkoper had gelijk: er komen groene eieren uit (in verschillende tinten van turquoise en blauw) en ze zijn net zo lekker als witte of bruine eieren. Zelfs Appie H. verkoopt ze, in doosjes van vier. Eén van de kenmerken van het ras is het ontbreken van een echte staart of eigenlijk moet ik zeggen het ontbreken van staart veren. Deze licht bruine dame is een Araucana, je ziet dat er geen (echte) staartveren aanwezig zijn. Deze zeer eigenwijze hen heeft nog nooit kuikens gehad, ze is een jong van de kippen die wij in Mol kochten.
Maar ze is al het hele seizoen broeds, d.w.z. dat ze geen ei legt maar wel in een leghok blijft zitten (op alles wat anderen er leggen) en verbaal te keer gaat als ik maar in de buurt kom!
Meerdere malen heb ik haar met het achterwerk in een bak koud water gestopt, maar het mag niet baten. Ze blijft zitten.
Vandaag zag ik onderstaand tafereel, de bewuste dame 'omarmt' een hen uit Friesland die een ei wil leggen alsof het een kuiken betreft. Je kan zien dat ze tevreden is, maar ook dat ze weinig eet.
Het is een Rembrantiaanse (?) kleurstelling. Als ik zou kunnen schilderen wist ik het wel.


A few years back, we went to the bird market in Mol (Belgium) where we bought several hens of Araucana stock, originally a wild South American breed named after the Araucanian Indians in Chile; according to the seller they layed green eggs. I’d never heard of that breed before, but he was right: they do indeed lay green eggs (in varying hues of turquoise or greenish blue) and they’re every bit as tasty as the white or brown ones. Even the big supermarket chain Albert Heijn sells Araucana eggs, in boxes of four.
One of the characteristics of this breed is the lack of a real tail or to be more correct, the lack of tail feathers. This light brown lady is an Araucana, there are no tail feathers visible. This very bloody-minded hen, the offspring of one of the hens from Mol, has never had chicks. But she’s been broody all season, which means that she’s been laying no eggs but stays steadfastly stuck in the nest box (on top of anything laid by other hens), and she sure lets fly if I come anywhere near her! Several times now I’ve dumped her backside in a bucket of cold water, but it hasn’t helped. She just stays put.
Today I was struck by the scene below, with the lady in mention ‘embracing’ a Fresian hen wanting to lay an egg, as one of her own chicks. You can see she’s contented, but also that she hasn't been eating much.
It is a Rembrantesque (?) colour combination. If I could paint, I 'd know what to do.

Als tegestelling met 'het licht' deze crocus die nu prachtig staat te bloeien in onze tuin. Het is de Crocus Cartwrightianus, gekocht door Lindsey bij Verberghe in 1998.

Het lijkt een saffraan crocus maar is het niet............of toch wel?


In contrast to 'the light' is this crocus, in brilliant bloom in our garden at the moment. It is the Crocus Cartwrightianus, bought by Lindsey from Verberghe in 1998.

It resembles a saffron crocus but isn't one............or is it?

NESTKAST in SITU / NESTING BOX in place

Ik doe mijn best leuke, mooie maar vooral nuttige nestkastjes te maken voorzien van een vlieggat. Op de foto is één van de simpele modelletjes met afneembaar dakje te zien. Wel van 'sloop' hardhout. Vorig voorjaar hing ik 'm aan een wilg op ons landje. Al snel werd het vlieggat (het meest rechtse op de foto) 'bewerkt', ik dacht door een Koolmees. Een bewoner is er echter nooit gekomen.

I do my best to make nice, attractive but above all useful nesting boxes provided with a suitable entrance. The photo below shows one of the simple models with a removable roof. Made from scrap wood. Last spring I hung it up on a willow, on our bit of land by the water. In no time the entrance hole (see photo, to the right) was 'modified' by - I presumed - a great tit. But the box was never occupied.

Vorige week zag ik opeens dat er een gat bijgemaakt was, een gat groter dan dat door mij gemaakt. Het vreemde is dat mezen wel een gat groter maken maar nooit een gat op een plek waar er geen was. En aan de zijkant van dit huisje zat echt niets!
Ik maak kastjes met een zij-ingang en wel voor de boomkruiper. Maar hier is een zeer eigenwijze architect in de weer geweest! Een ingangspartij direct onder het dak, die kennen we nog niet. Eerst dacht ik aan muizen, dat zijn goede knagers maar laten ook een duidelijk 'tandafdruk' zien en dat was er niet. Het zal wel een specht zijn, de Grote bonte specht, die zitten hier genoeg maar hebben wij op het landje nooit gezien. Wel de groene specht. Ook deze maakt een hol in een oude boom (of nestkastje) maar is aanzienlijk groter dan de bonte, volgens mij past hij of zij er niet eens in!
We zullen het zien volgend voorjaar. Leuk is het in ieder geval wel.

Suddenly last week I noticed that an extra hole had been made, a hole bigger than the one I had made. The strange thing is that tits will enlarge entrance holes, but never make a hole where there wasn't already one. And there was absolutely no hole on the side of this box! I do make boxes with a side entrance, namely for the tree-creeper. But here a very single-minded architect has been at work! An entrance directly under the roof, that's something new. At first I thought it must have been a mouse, that's a good chewer but it leaves a clear 'tooth imprint', and here there was none. So it must be a woodpecker, the Greater Spotted Woodpecker, there are enough of them around here but we've never seen one on this piece of land. What we have seen, though, is the Green Woodpecker.It also makes a hole in an old tree (or nesting box), but is considerably larger than the greater spotted sort, and I don't think it would even fit in there! We'll see next year. Anyway, it certainly is interesting.

KORRELTAPIJT / GRANULATED CARPET

Dinsdag krijgt mijn mac een nieuwe HD, tot dan probeer ik het gewoon.

On Tuesday I'll get my new hard disk, until then I'll just see how far I get.


Al meer dan een jaar zijn wij op zoek naar een 'moddervrije' oplossing voor onze 'stoep'. Allerlei plannen zijn de revue gepasseerd maar te ingrijpend of te duur bevonden, of waren toch niet naar onze smaak. Vandaag heb ik gewoon weer twee kuub grind gehaald à € 45.00 m3 en samen hebben we met bats en hark het tapijt gelegd. Mijn 'bakkie' kon 1 kuub maar net hebben, de wielen liepen nog net niet aan. Met nog geen 30 km reed ik over het gladde asfalt van de dijk naar huis, angstig in de spiegel kijkend naar m'n banden en uitkijkend naar de juut. Het is gelukt, het erf ligt er weer proper bij en de stoep hebben we zò gelaten.

For more than a year now, we've been looking for a mud-free solution for our - sloping - driveway. We considered all kinds of options, but rejected all as being either too drastic, too expensive, or not to our taste. Today I simply went and got two cubic metres of gravel, at € 45,00 per m3, and together we laid the carpet, using shovel and rake. My trailer could just take one cubic metre with difficulty, its wheels were almost touching the ground. I drove home at under 30 km p.h. over the smooth asphalt of the dyke, looking anxiously in the mirror, watching my tyres and watching out for coppers. All went well, the yard looks tidy again and we left the drive as it was.

PROBLEMEN II

Flip ik weet niet hoe het kwam dat het niet zichtbaar was, maar ik heb 10.4.8, TIGER in volle glorie! En toch gaat het fout.En Thea, zelfs het schijfhulpprogramma loopt vast, vandaar mijn poging van gisteren om alles leeg te halen en opnieuw te beginnen, maar ook dat loopt niet goed. Dus toch maar een nieuwe HD.

Mijn blog ging o.a. over deze prachtvogel die wij vanmorgen twee keer zagen!

Problemen

De problemen met mijn iMac zijn groter dan ik dacht. Ik was bijna klaar met mijn blog voor vandaag toen Firefox er mee ophield, weg al mijn werk. Na opnieuw openen was hij sneller foetsie dan opgekomen. Dan maar een nieuwe HD erin, het WERK moet even wachten.
Deze tekst is gemaakt op de G5 van Lindsey.
Ik hoop tot spoedig.

Ja, en wat is meer, mijn hele engelse vertaling van de walnoten (maar ook alleen die van de walnoten) die al lang ge'published' was - inclusief een paar toevoegingen in de nederlandse tekst - waren opeens verdwenen. Alleen de oorspronkelijke tekst bleef over. Hoe kan dàt nou?! Dus moest ik opnieuw aan de gang.

Mac OS X

Power Book 165c van Marion, 3213 gram!

In 1995 kwam de eerste PC bij ons in huis. Marion lag met een fikse hernia op bed en kon dus niet normaal werken. Een vriendin/collega van haar had net een PowerBook 165c aangeschaft en was daar razend enthousiast over. Het was een prijzig apparaat met een minuscuul schermpje. Toen de vriendin het meenam op zieken bezoek en Marion de mogelijkheden liet zien was ze verkocht. Wij wisten op dat moment niets van het verschil tussen een Mac en een Windows PC. Toen Marion overleden was heb ik haar 'APPELTJE', zoals zij het noemde gebruikt om bedank-brieven en uitnodigingen te maken. Dat kon ik niet zonder hulp, ik had nog nooit een PC aangeraakt. Ik ontdekte Apple Works en begon te schrijven. Ik begon te schrijven over Marion en haar moeder, omdat met Marion's dood een einde kwam aan de familie Herbst in Nederland. Ik noemde mijn opstel ' Moeder en dochter'. Door dat stuk tekst en het gemak waarin ik in Apple Works kon klooien wat ik wilde was mijn liefde voor de Mac ontbloeid. Daarvóór had ik alleen maar ambtenaren meegemaakt die steeds weer op cursus moesten om hun werk te kunnen blijven doen. Dat waren ambtenaren van de afdeling Kunstzaken van de Gemeente Amsterdam. Toen ik daar als adviseur BK binnen kwam, stond er géén één PC op de kamer. Zes jaar later was het scherm dominant aanwezig, elke ambtenaar had er één. Allemaal windows, allemaal DOS en allemaal op cursus.
In 1996, Lindsey en ik hadden elkaar ondertussen ontmoet kwam de iMac in ons blikveld. Wij besloten er allebei één te nemen via dezelfde leverancier, een kleine MacFan bij mij in de buurt.
Die iMacs met OS 8.5 deden het fantastisch, we hadden Internet en konden mailen. Echt grote technische problemen hadden wij niet. Toen kwam een paar jaar later de G4, 't schemerlampje dat ik nog steeds heb. Daar kwam OS 9 op en iLife 4. Het moederbord van de iMac van Lindsey gaf op een gegeven moment de geest. Gelukkig had ik de mijne nog staan en kon met hulp van onze 'wonderdokter' de borden verwisselen. Ik begon steeds meer van de 'techniek' van de PC te begrijpen. Lindsey heeft ondertussen al een paar jaar de G5 staan, nog zonder TIGER.

Mijn schemerlampje, de G4, begon bijna een jaar geleden kuren te vertonen, sterker nog hij deed niets meer. Edoch, met behulp van de 'Mac dokter' en het wissen van de HD kwam hij weer tot leven.

Deze week overkwam mij weer precies het zelfde. Nog net niet 'gecrashed', maar er gebeurden 'vreemde dingen'. iTunes was verdwenen en opnieuw installeren lukte niet. Andere programma's stopten tijdens het gebruik. Het 'Schijfhulpprogramma' kwam niet verder dan halverwege de controle.. Ook de 'alles oplossende' Disk Warrior van de dokter kwam er niet doorheen. Met een half functionerende iMac kwam ik weer thuis. Op een externe HD, .Mac en CD/DVD schijfjes heb ik m'n files veilig gesteld en daarna de HD totaal gewist om vervolgens Tiger opnieuw te installeren. Wat een spanning......zal hij het doen, lukt de installatie of is de harde schijf echt kapot? NEE!
Hij is (nog) niet kapot, kan nog een poosje mee hoop ik.
Maar lastig is het wel, allerlei kleine dingetjes die je in de loop van de tijd geinstalleerd hebt ben je kwijt en moeten er opnieuw opgezet worden. Het voordeel van 'schoon' weer beginnen is dat je overbodige ballast kwijt bent. Voor mij is het een hele stap verder omdat ik het deze keer (bijna) alleen heb opgelost. De angst dat er iets mis kan gaan is verdwenen, omdat ik het principe steeds beter begrijp.