KUNSTENAAR EET EIGEN ORGAAN

Ik ben een echte carnivoor, wat echter niet wil zeggen dat ik zonder vlees niet kan leven. Er gaan soms dagen voorbij zonder één stukje vlees op m'n bord en vaak heb ik dat niet eens in de gaten. Er is weinig dat mij tegen staat, van orgaanvlees kan ik net zo genieten als van een kogelbiefstukje of een goed gemaakte bloedworst. Ik at ooit geitenogen (nee geen ballen, hartjes, long, en eet vaker hersenen, niertjes, lever, zwezerik en tong. Helaas koos ik in de jaren zeventig in een Frans hotel/restaurant voor 'tripes', gewoon omdat ik nieuwsgierig was. Het is één van de weinige maaltijden die ik heb laten staan en dat niet eens omdat het niet smaakte, maar de geur die eraf kwam ontnam mij elke moed een hap te nemen. Jarenlang heb ik alleen maar pens gekocht voor de hond die wij hadden, grote verse lappen pens die best lekker roken. Geen enkele herinnering aan die ene maaltijd in Frankrijk. Vorig jaar kwamen we bij een super in Frankrijk potten ingemaakte tripes tegen, die we - althans wat mij betreft - na enige overwinning kochten. Het was heerlijk! Sindsdien geloof ik weer in pens. Op ons laatste uitje kochten we ergens kalfsniertjes die er vers en zeer aantrekkelijk uitzagen. Voor de grap zei ik: 'zou die van mij er ook zo sappig uitzien'? In de wetenschap dat ik één van de twee exemplaren in mijn lijf binnenkort zou moeten missen. Eigenlijk zou ik best willen weten of die van mij, goed klaargemaakt net zo lekker is. Maar menselijke organen eten is in het geciviliseerde westen verboden, zelfs die van slachtdieren zijn niet overal vrij verkrijgbaar. Mijn links liggende nier gaat er volgende week uit, samen met de urether die de urine van de nier naar de blaas moet transporteren. Niet omdat de nier problemen geeft, maar omdat de urether verstopt dreigt te raken door de welig groeiende poliepen. Er is mij verzekerd dat met één nier goed te leven is, dus ga ik de operatie met een gerust gevoel tegemoet. Als ik mijn uroloog nou zou vragen de verwijderde nier voor mij te bewaren, opdat ik die thuis samen met mijn geliefde zou kunnen klaarmaken en vervolgens verorberen, en dat vast zou leggen op een houdbaar medium, is dat dan kunst?

Een 'happening' pur sang?

C o n i j n vliegt...

(Wanneer kunst weer leuk is).

Er zijn maar weinig hedendaagse Nederlandse kunstenaars die bij leven de voorpagina van de NRC halen.
JOOST CONIJN is het vandaag (4/06/10) gelukt.
Met zijn zelfgebouwde OSCAR KILO - NUL 43 is hij van Lelystad vertrokken naar Afrika (hoe krijg je die registratie bij elkaar?).
CONIJN gaat verder dan PANAMARENKO, LEONARDO, (FLIP) of BP, hij bouwt niet alleen tuig om mee te vliegen, hij gaat ook daadwerkelijk de lucht in met zijn bouwsel.
Volgens dit bericht in de NRC heeft hij slechts 65 liter brandstof in zijn tank, waarmee hij vijf uur in de lucht zou kunnen blijven; het lijkt mij aan de krappe kant. Hij moet heel wat sprongen maken om zijn doel te bereiken.

Hij bouwde eerder een auto van hout, die voortgedreven werd door het verbranden van hout en reed daarmee door voormalig oost Europa. Na thuiskomst wil hij een huis gaan bouwen, geïnspireerd door Körmeling, maar dan beter.

Ik hoop dat hij dit avontuur overleeft en niet als zijn illustere voorgangers in het niet verdwijnt, maar als held het NOS journaal haalt.
En als de argeloze verslaggever dan vraagt "Is dit KUNST?" hoop ik dat hij zegt: "Het feit dat u mij dit vraagt laat zien dat u het antwoord niet heeft. Ik kan u geruststellen, ik heb het ook niet. Maar ik heb plezier in het leven, u ook?"